Een dijk die zich in de Haringvliet uitstrekt. De wind suist door de touwen en masten van de scheepjes achter de dijk, de zee bruist tegen de stenen en op het water zijn schuimkoppen te zien. De wolken vliegen af en aan en toveren het water om in een Perzisch tapijt van glinsterende diamanten en donkere vlekken. Wind, water, zon en lucht: een Hollandser omgeving is bijna niet mogelijk.
In die adembenemende omgeving sta ik niet alleen. Ik kijk in twee grote blauwe ogen, zie blonde krullen en weet zeker: dit is ze, Het Meisje. Het Meisje dat alle andere overbodig maakt, zou Reve zeggen. We staan op het einde van het land maar aan het begin van Ons. Ik en Het Meisje.
"
DaMes En HeRen, de RET test vandaag de toegangspoortjes. Wij danken u voor uw medewerking."
Leuke tekst maar ik denk dat niemand graag meewerkt. Voor de nieuwe poortjes hopen de reizigers zich namelijk op en niemand weet wat hij moet doen. In het geel gestoken RET-mannetjes weten het ook niet: de één roept "
doorlopen, doorlopen" en de ander zit juist aan te wijzen waar de strippenkaart ingestoken moet worden. De woedende blikken van de reizigers zijn niet meer te tellen als door het oponthoud de metro net voor hun neus wegrijdt.
Zelf haal ik hem net maar blijkt hij na 50 meter problemen te hebben. Hortend en stotend gaan we in een slakkengangetje naar het eindpunt van de lijn. Normaal haal ik de trein dan precies maar door de kuren van de metro mis ik die en kan ik een half uur wachten op de volgende. Die heeft echter weer een kwartier vertraging waardoor ik te laat terug in Delft arriveer en de tram gemist heb.
U begrijpt: ik bekijk met meer dan gemiddelde belangstelling de auto-advertenties. Na jaren lang van het OV gebruik te hebben gemaakt (moeten maken, beter gezegd), heb ik het compleet gehad met die volle schuddende ellendebakken. Zelfs een file is nog prettiger!
Had u dat nou ook vandaag? Zo'n druilerig gevoel. Dat gevoel van "
waar is het zwemparadijs? Het lijkt wel ijs!"? Zelfs de zwerver was chagerijnig vandaag en schold me uit toen ik weigerde iets te geven. Misschien had ik ook niet moeten vermelden dat bedelen verboden is in Rotterdam... Ik merkte het al toen ik de trein instapte en er een walm van negativiteit op me af kwam. Of het was het de geur van natte tassen en jassen, daar wil ik vanaf zijn.
Over tassen gesproken: ik heb een wat aparte rugtas. Ik vind het een hele praktische en mooie grote tas die je behalve op je rug ook heel makkelijk aan je fiets kan klikken. Praktisch hè? Maar het is vooral de vorm die de aandacht trekt. Sommigen zouden zeggen dat hij wat vierkant is. Anderen zouden het eerder als
bomvormig omschrijven... Waar ik ook kom dezer dagen, ik zie angstige blikken en mensen die oogcontact vermijden. Ik zat er al over te denken om eens heel hard KNAL te roepen in een metrostel maar een keer scheren zou op zich ook geen kwaad kunnen om het imago van terrorist af te schudden.
Anyways, waar ik met dit lange verhaal naar toe wil, is de conducteur van vandaag. Normaal heb ik niks met deze beroepsgroep.
Give them a uniform, and they think they're Hitler, denk ik altijd. Deze man was de uitzondering op de regel: vrolijk, vriendelijk en origineel. Want iedereen kreeg naast de gebruikelijke stempel ook een zonnetje in zijn kaartje geknipt. "
Want een beetje zon kunnen we wel gebruiken mensen!"
Omdat mijn werk nogal de aandacht trekt van politici en media, willen ze allemaal graag een keer meekijken. Over onze schouder en op onze vingers vooral. Zo ook afgelopen donderdag. Een lid van de Tweede Kamer liep een avondje mee en kwam zo in huizen die hij normaal niet zo vaak ziet, mag ik hopen voor hem. Keiharde gangsterrap, getatoeerde Antillianen die boos kijken en meer goud om hun schouders dan Fort Knox in de kluizen heeft liggen.
Terwijl ik met de bewoner sta te praten, voel ik de ogen van de politicus over m'n schouder meekijken. Nu weet hij natuurlijk niet dat ik er een hekel aan heb om op m'n vingers gekeken te worden en misschien had ik dat moeten zeggen ... maar dat deed ik dus niet. Gevolg: ik sta te stamelen en te hakkelen en hoor mijn teamleader later zeggen "
dat ik pas net begonnen ben"...
Tot zover de politieke carrière van Steven. Wanneer is het zomerreces weer voorbij? Nou ja, hij was toch niet van mijn partij.
We got '
em! Ik ben op 1/3 en kan hem nu al niet meer wegleggen.
Ik was het al totaal vergeten maar aanstaande zaterdag komt de nieuwe Harry Potter uit: HP and the Half Blood Prince. Om 7:00 gaat de winkel al open maar ik laat alle schreeuwende kindjes wel eerst voorgaan. Dat worden weer lange avonden!
"
Daaristiedaaaan...beeeestandjuuuuhh!" Mijn computer doet 'ping' en op mijn scherm verschijnt een mailtje met een excel-bestand. De strafadministratie van 2005 tot nu toe. Of ik er even orde in wil scheppen.
Na openen kijk ik aan tegen een impressionistisch schilderij met alle kleuren van de regenboog. Alleen dan ongeordend. Vragend en licht wanhopig kijk ik de steeds vrolijker wordende verzender aan. "
Jaaa, het is heel simpel hoor. Je kijkt eerst naar de blauwe kolom AA die moet corresponderen met de lichtgroene kolom BD die je niet moet verwarren met kolom DD want die is donkergroen. Verder is rij 34 heel belangrijk: als die rood is, hoort er een bedrag te staan in kolom EA en als hij roze is in kolom EB. De rest spreekt voor zich. Ja toch, niet dan? Prrrima, successss!"
Als het me lukt in een week orde te scheppen in deze chaos, heb ik ca. 10.000 euro voor de gemeente verdient. Zo niet ... ach, dan schrappen we wel ergens een subsidietje hehe.
...At first, offer no resistance, as if you actually plan to do the work. Then ask the offender to do a little bit of work himself.
Wally
legt uit hoe je het beste (niet) kan werken.
Space shuttle Columbia?s final launch in 2003 left a trail of exhaust that migrated to Antarctica and contributed significantly to the highest clouds in the atmosphere, a new study reveals. The findings suggest researchers should reconsider using these clouds as markers of climate change.
Artikel in de New Scientist dat enige twijfel oproept over de manier waarop klimaatverandering gemeten wordt.
Het gebeurt niet vaak dat ik naar een Award Show zit te kijken en dat de grote winnaar iemand is waar ik nog nooit van heb gehoord. U voelt hem al aankomen: het is nu wel gebeurd. De show in kwestie was de
MTV Movie Awards 2005 en de onbekende winnaar was
Napoleon Dynamite. Dat de film mede gemaakt is door MTV zal wel iets geholpen hebben bij het winnen van de prijzen.
Het verhaal draait om de titelfiguur (ja, hij heet echt zo) en zijn leven in een provinciaal stadje in Amerika. Napoleon een nerd noemen is een belediging voor andere nerds. Hij is de grootste sufkut die ik ooit een hoofdrol heb zien spelen. Volledig opgaand in zijn eigen wereldje van getekende fantasiebeesten en superhelden is hij het buitenbeentje van de school. Zijn aan chatten verslaafde broer en zijn oom die een tijdmachine zoekt om naar 1982 terug te kunnen, maken de familie compleet. Als er een nieuwe jongen, Pedro, op school arriveert die veel op Napoleon lijkt, besluiten ze samen campagne te voeren om Pedro klaspresident te maken.
Napoleon Dynamite mist de slapstick van Revenge of the Nerds (gelukkig!!) en is niet echt wat je noemt een snelle actiefilm. Het suffe leven van de hoofdpersoon komt aardig in beeld en de andere acteurs doen best aardig hun werk. Er zitten een paar hoogtepuntjes in de film zoals het dansje dat Napoleon heeft ingestudeerd voor de verkiezingsavond en de transformatie van zijn onnozele broer tot gangster-rapper. Deze maken de film net uit te houden maar als je geen zitvlees hebt of niet bent uitgeslapen, zou ik er even mee wachten. Het is overigens nog niet bekend wanneer en of hij in Nederland gaat draaien.
Mijn andere filmrecensies
Reeds twee maal ben ik op vakantie geweest in het Belgische
Malmedy. Voor mij vooral een plek met veel mooie natuur en dito huisjes. Groot was dan ook mijn verrassing bij het zien van
Saints and Soldiers waarvan het waargebeurde verhaal zich afspeelt in Malmedy. Een
episode uit de Tweede Wereldoorlog waar ik nog nooit van had gehoord.
Het verhaal draait om een groepje geallieerde soldaten dat tijdens de Slag om de Ardennen weet te ontsnappen aan de Duitsers die hen gevangen hebben genomen. Onder hen zit een Britse geheim agent die cruciale informatie heeft voor de geallieerde legerleiding. De totaal verschillende mannen moeten hun onderlinge problemen aan de kant zetten voor het grotere goed: de slag winnen.
Deze kleine voetnoot uit de geschiedenis wordt verzorgd maar een beetje saai in beeld gebracht. De karakters blijven wat aan de oppervlakte hangen en de spanning wordt nergens om te snijden. Toch heeft de film iets wat veel Amerikaanse oorlogsfilms missen: nuance. De Duitsers worden niet als de verpersoonlijking van het kwaad gezien maar als normale jongens met enkel een ander uniform aan.
Die genuanceerde blik en de fraaie winterbeelden trekken Saints and Soldiers boven de middelmaat uit. Op dit moment is het overigens nog niet bekend of de film ook in Nederland te zien zal zijn. Wellicht heeft u in België of op een filmfestival meer kans.
Mijn andere filmrecensies
Wat is vervelender: gelijk krijgen met de uitspraak dat een
aanslag in Londen meer een vraag is van wannéér hij gepleegd wordt dan óf hij gepleegd wordt, of al die mensen die elkaar nu na lopen te praten dat de oorlog wel heel dichtbij komt? Het eerste uiteraard maar het tweede is ook zeer irritant. Dát er een aanslag gepleegd zou worden in Londen was vrijwel zeker. Na New York was Londen de logische tweede plek op de
target list van fundamentalisten die ook nog eens in zeer ruime mate vrij kunnen gaan en staan in de Britse hoofdstad. Ironisch dat ze juist die vrijheid hebben gebruikt om deze aan te vallen. Ironisch en een bewijs van de onzinnige gedachte achter hun strijd.
De mensen die nu kermen dat de oorlog
op de deurmat staat, zullen echter ook niet hoog scoren bij BNN's IQ-quiz. Voor de goede orde: Osama en zijn veertig rovers hebben op 9-11 de oorlog verklaard aan het HELE ongelovige Westen, dus ook aan u. Bent u toevallig wel een vroom moslim dan zal uw eventuele overlijden een rechtstreekse ticket naar een legertje maagden betekenen. Klinkt toch een stuk beter dan
collateral damage, dus niet zeuren als u nou net in een uiteengereten bus zat.
Nee, wat Nederland moet beseffen is dat er een redelijke kans bestaat dat ons land ook getroffen zal worden door deze fanatici. Wij hebben immers trots meegedaan met Bush' heilige oorlog tegen de fundi's. Ook in Nederland is er langzamerhand niet meer de vraag
óf er een aanslag komt. Vandaag heb ik het zelfs minister Donner in nauwelijks bedekte termen zo horen zeggen. Het betekent echter niet dat er
extra maatregelen nodig zijn; de beveiliging op Schiphol is zelfs, na overleg met
Scotland Yard, genormaliseerd.
Betekent dit dat het kabinet berust in het onvermijdelijke? We kunnen niet ontsnappen dus laten we maar als een konijn op de snelweg afwachten en naar de snel naderende koplampen turen? De beste remedie tegen deze ellende is de Britse methode:
business as usual en we laten ons niet intimideren. De terroristen leven van angst dus is dat nu precies wat ze niet moeten bereiken.
Gesprekje opgevangen in een kiosk. De Turkse verkoper tegen zijn Surinaamse klant: "
alle winkels hier in de buurt worden opgekocht door Chinezen. Maar ach, als het maar geen Marokkanen zijn"... Eh?
Langzaam liet ze zich achter me zakken en keek over mijn schouder naar ons spiegelbeeld in de spiegel voor ons. Haar bruine krullen kriebelden in m?n nek en haar parfum was bedwelmend. In mijn hoofd had ik haar Anastasia gedoopt. Een andere tragisch-Russische naam zou ook goed geweest zijn.
Ze verrastte me toen ik opeens haar vingers door mijn haren voelde glijden. In mijn nek voelde ik het kippenvel opkomen. "Stilzitten", commandeerde ze streng, maar haar glimlach verraadde dat ze het niet onaardig bedoelde. Haar vingers gleden weer verder door mijn haar. Deze weldadige massage mocht van mij nog uren doorgaan, maar opeens trok ze het laken weg. Het was weer voorbij. "Wassen en knippen, dat is dan 18 euro. Wilt u pinnen?"
Tot over zes weken, fluisterde ik zacht toen ik met mijn korte kapsel de kapsalon verliet.
In de actiefilm Hostage ontmoeten we Bruce Willis (u weet wel, die acteur die na 9/11 zei dat hij geen actiefilms meer ging doen) die nu in de rol van politieagent kruipt. Na een fataal afgelopen onderhandelingsactie met een gijzelnemer laat hij zich demoveren tot politiechef van een klein bureautje. En laat nu net daar een gijzeling plaatsvinden!
Drie jongens denken even snel een grote auto te kunnen scoren maar door hun amateurisme loopt het uit de hand en eindigt het met de gijzeling van een gezin. Tot zover zou de film waarschijnlijk de bioscoop niet eens halen. Een extra twist die aan het verhaal is gegeven, is dat de baas van de auto een crimineel blijkt te zijn die net op het punt stond zaken te doen met nog grotere criminelen. Er ontstaat zo een driehoeksconflict waarbij Bruce Willis aan de ene kant gechanteerd wordt om de boeven te helpen en aan de andere kant niet nog een gijzeling in de soep wil laten lopen.
Het resultaat van deze situatie is een voorspelbare film met weinig hoogdravende acteerprestaties en een dramatisch slecht einde. Helaas: hij had toch uit de bioscoop weg kunnen blijven.
Mijn andere filmrecensies
Door de buien in Londen begonnen de halve finales donderdag ruim vier uur later dan gepland. Maar Williams en Sjarapova maakten het wachten de moeite waard. Begeleid door luid geschreeuw en gekreun gingen de twee in de partij van 'powertennis' tot het uiterste.
Vandaar dat mijn buurman vroeg ik of
gisteren naar porno zat te kijken. Nee hoor, vrouwentennis...
|
|
