Eerder zag u mijn redelijk geslaagde poging om de brandgrens in Rotterdam te fotograferen (zie
hier en
hier). Op deze pagina is een andere leuk idee uitgewerkt:
een panorama van 360 graden.
Voor nog meer prachtige 360 graden-panorama's van Rotterdam:
Het Dak van Rotterdam.
In
Next is Nicholas Cage een man die in de toekomst kan kijken. Erg handig als je de lotto wilt winnen maar het addertje onder het gras is dat hij alleen zijn eigen toekomst kan zien en alleen voor de komende twee minuten. Uiteraard is dat wel handig als je aan een blackjack-tafel zit en daar verdient hij dan ook, naast wat goochelen in Las Vegas, zijn brood mee. Op een gegeven moment valt hij toch op en krijgt dan niet alleen de casino-leiding achter zich aan maar ook de FBI. Deze laatste zien in hem namelijk de ideale manier om een groep terroristen te pakken die een atoombom in bezit hebben.
We zien Cage onder andere een kogelregen overleven omdat hij alle mogelijk 'toekomsten' kan zien en precies weet wanneer hij uit moet wijken. Dit trucje is de rode draad in het verhaal en wordt door de regisseur tot het uiterste uitgemolken. Het levert gelukkig wel een hoop actie en spektakel op anders zou het snel saai worden. Next is best een vermakelijke film tot er bijna aan het einde een wit konijn uit de hoed wordt getoverd dat zó ongeloofwaardig is (maar dat de oplettende kijker allang ziet aankomen) dat ik het publiek om me heen letterlijk heb horen joelen. Dat is jammer, want zonder dat onnozele einde was het stukken beter geweest. Voor straf geen voldoende.
Het duurde even voor ik een recensie over
The Number 23 kon schrijven. Lang heb ik namelijk getwijfeld over wat ik van de film vind. Is het nou leuk, interessant, bagger, flauwekul: ik wist het lang niet. Toch maar een poging dan. Het verhaal gaat over een man, gespeeld door Jim Carrey, die voor zijn verjaardag een boek krijgt dat draait om het getal 23. De schrijver van het werkje ziet het getal op mysterieuze wijze overal terugkomen. Is dat een grappig toeval of wellicht iets duivels? De hoofdpersoon gaat helemaal mee in de gedachtengang van de schrijver net zolang tot hij zelf paranoïde wordt.
Aardig en interessant tot zover. Helaas neemt de film dan plots zo'n absurde plotwending dat het beetje "zou best kunnen"-gevoel dat de kijker mogelijk had, meteen weg is. Waar je mee achterblijft is een mislukte pretentieuze poging tot het maken van een thriller. Carrey laat gelukkig wel zien dat serieuze rollen eigenlijk zijn beste zijn maar hij redt de film daar helaas niet mee.
In de
Space Expo in Noordwijk is op dit moment
een tentoonstelling waar
E.T. een centrale rol speelt. Aangezien HM de film naar schatting meer dan 1000x heeft gezien (niet overdreven), moesten we een kijkje gaan nemen. Helaas was alleen één van de gebruikte poppen en de
Oscar voor Visual Effects van
Carlo Rambaldi te bezichtigen, maar één keer in die vriendelijke ogen te kunnen kijken was voor HM genoeg.
In de zoektocht naar eeuwige roem kunnen we 18 mei 2007 bijschrijven als de dag dat
één van mijn foto's in het
Algemeen Dagblad verscheen. Helaas is de afdruk in de krant niet zo mooi dus voor de mensen die via het Algemeen Dagblad zijn gaan googlen:
hier staat de foto veel duidelijker.
Via
Flickrvision kun je middels
Google Maps zien waar op dat moment foto's aan Flickr worden toegevoegd. Leuk als je even niks te doen hebt en erg
Web 2.0.
Via
Vanavond staan
128 schijnwerpers op de lucht gericht om te herdenken dat op deze dag 67 jaar geleden een '
kleine vergissing' de binnenstad van Rotterdam plat legde. Naast 814 doden en 80.000 daklozen leverde dat ook een
gapend gat in het centrum op. Om de inwoners van nu er bewust van te maken tot waar de stad brandde na het bombardement, staan de schijnwerpers langs de brandgrens opgesteld.
Gelukkig was er vandaag bewolking waardoor de grens in de wolken als een patroon te zien was. Omdat uw redacteur op zo'n beetje de beste plek in Rotterdam woont om dit spektakel te zien, kwamen de aanvragen van fotografen om op ons balkon te mogen staan al snel binnen. Helaas voor hen: die eer houd ik lekker aan mezelf. En u mag er uiteraard van meegenieten.
>>> Meer informatie over het bombardement van 14 mei 1940
>>> De brandgrens op Google Earth
>>> Archieffoto's van het bombardement
Weet iemand hoe het zit met
portretrecht? Mijn tronie blijkt te hangen in een niet nader te noemen gebouw om reclame te maken voor het
fietsplan. Nu doe ik daar zelf niet aan mee en werk ik niet eens bij die dienst dus vraag ik me af:
consumentenman, mág dat zo maar?? De gewraakte afbeelding:
Read More
Een modern sprookje, zo wordt Pan's Labyrinth verkocht. De Spaanse film speelt tijdens de naweeën van de Spaanse burgeroorlog in 1944. Een kleine groep guerilla's heeft zich in de bergen verschanst en een wrede kapitein van het Spaanse leger wordt er op afgestuurd om ze uit te schakelen. Tegelijk verwacht de kapitein ook zijn nieuwe zwangere vrouw en haar dochter uit een eerder huwelijk. Om de dochter draait de andere verhaallijn.
Want waar de strijd tussen de rebellen en het leger gekenmerkt wordt door wreedheden over en weer, vlucht het meisje in een sprookjesachtige fantasiewereld waar ze onder meer een
faun en een elf ontmoet. Zij geven haar een serie opdrachten waarmee ze kan bewijzen dat ze de verloren gewaande prinses van een onderaards rijk is.
Pan's Labyrinth laat de sprookjeswereld en de harde 'echte' wereld moeiteloos in elkaar lopen. Dat sprookjes niet altijd lieftallig hoeven te zijn, bewijzen de gruwelijke wezens die het liefst je hoofd af willen rukken. De kapitein met een vadercomplex vond ik persoonlijk de sterkste rol maar de film als geheel kan ik ook zeker aanraden. Een 'must see', alleen niet voor het hele gezin.
Nicholas Angel is de beste, hardste en meest correcte smeris van Londen. Hij is zo goed ... dat zijn collega's hem weg willen hebben. Dus wordt hij overgeplaatst naar een slaperig dorpje waar een ontsnapte zwaan breaking news is. Maar Angel zou Angel niet zijn als hij in dit slaperige dorpje toch onraad ruikt.
Het team dat eerder de romzomcom (romantische zombie-comedy)
Shaun of the Dead maakte, komt nu met Hot Fuzz. Het is niet voor niks dat de films binnenkort als
dubbel-dvd te krijgen zijn want vond je de eerste leuk, dan is deze ook weer om te gillen. Simon Pegg is als sergeant Angel in al zijn koelheid hilarisch. Zijn onnozele partner, gespeeld door Nick Frost, heeft de grootste privé-verzameling politiefilms en droomt van spannende achtervolgingen en schietpartijen. Samen vormen ze een prachtige ode aan alle buddy-politiefilms en één die bol staat van de Britse acteurs.
Hot Fuzz heeft mij twee uur lang erg doen lachen en bewijst dat de chemie van Shaun of the Dead geen toevalstreffer was.
Als we op ons balkon (sorry, ik bedoel natuurlijk '
de loggia') zitten, komt er veel moois voorbij. Binnenvaartschepen van 100 meter lang, plezierboten, de
waterbus en
watertaxi en af en toe kapitale jachten. Maar soms doemt er opeens een heel apart schip op, zoals onderstaande joekel. In bedwang gehouden door vier slepers lijkt het op een soort varend dok. Als iemand het zeker weet, hoor ik het graag.
Om een idee te krijgen van de afmetingen van dit monster, heb ik nog een stukje uit een andere foto gesneden.
P.S. Deze foto's en andere vergezichten vanaf ons balkon, worden voortaan ook verzameld in deze Flickr-set.
|
|
