"Eén op de twaalf mensen heeft een wapen. De enige vraag is: hoe bewapenen we de andere elf?" Rond die openingszin draait Lord of War. Hoofdrolspeler Nicolas Cage speelt een heerlijk cynische wapenhandelaar die van de ene brandhaard naar de andere reist om zijn goederen te verkopen. Dat levert grappige situaties op in het voormalige Oostblok dat hij zo'n beetje leegkoopt. Schrijnender wordt het in West-Afrika als hij daar gedrogeerde kleine jongens met zijn AK-47's rond ziet lopen.
De harde ijzervreter krijgt dan ook last van zijn geweten en probeert uit het wereldje te ontsnappen. Daar zijn sommige dictators wat minder enthousiast over en langzaam wordt hij weer teruggetrokken. De jacht van een Interpol-agent op hem verandert daar niks aan. Het is juist die confrontatie die ook het publiek weer bij de les trekt: dit is geen fictie, zo worden oorlogen mogelijk gemaakt.
Een leuke afwisselende film met Cage in een prachtig sarcastische hoofdrol.
Mijn andere filmrecensies
Het leuke van samenwonen (buiten het samen koken, leuke dingen doen, nog meer leuke dingen doen, etc.) is dat je opeens veel nieuwe dingen hebt. Zo maar, voor niks! Zo heb ik ineens de beschikking over de giga-filmverzameling van HM en kan zij mijn bibliotheek af gaan struinen naar wat interessants.
Een ander gratis extraatje zijn twee katten. Om een indruk te geven hoe ze eruit zien: Pixel is rood, wat sloom en heeft zoals veel rode katten een hangbuik. Yoda lijkt sprekend op de kat die op het Whiskasblik staat, heeft ADHD (vind ik) en laat dagelijks zien waar de term
kattenkwaad vandaan komt.
Hartstikke leuk hoor, twee van die harige speledingetjes erbij. Nu is alleen Pixel wat ziek; vermoedelijk een worm in zijn darmen. Geen probleem zou je zeggen: gewoon een wormenkuurtje en hij is weer het ventje. Als ik echter vertel dat hij bij de dierenarts in zijn dossier de aantekening heeft "
Onbehandelbaar", geeft dat dan een aardig beeld van de vorderingen tot nu toe? De slome duikelaar blijkt namelijk een woeste tijger te zijn zodra hij maar een witte jas of medicijn ziet.
Poging 1: met twee man (m/v) pilletjes achter in zijn keel geprobeerd te krijgen. Resultaat: hij doet net of hij slikt en spuugt ze daarna weer uit. Wij onder de beten en krassen.
Poging 2: met een injectiespuit pasta in zijn mond spuiten en dat laten slikken. Resultaat: Pixie eet wat plantenbladeren en kotst alles weer uit. Wij onder de beten en krassen.
Maar vanochtend hadden we ineens het Ei van Columbus te pakken! HM smeerde wat op Pixels poot en nadat Yoda het meteen eraf begon te likken (zucht) begreep de tijger dat het misschien wel lekker was. En verdomd: zonder dwang of halve martelingen likte hij het medicijn uit HM's bekraste hand. En zo kwam ... (let op!) alles weer op zijn pootjes terecht*!
* = Excuses voor de flauwe woordspeling.
Nog een goede reden waarom de stukjes zo lang op zich laten
wachten: aanstaande woensdag zijn we pas weer
technisch in staat om internet te krijgen. Ik wacht af of het ook daadwérkelijk lukt, en zal u allen daarvan zo goed en zo kwaad als mogelijk van op de hoogte houden
.
Zo ben je heel druk bezig met het huis en zo vliegen er weer twee weken voorbij. "Twee weken?!", dacht ik toen ik de
laatste reactie las, "dat is wel erg veel!" Dus vandaar maar weer even een teken van leven.
Want leven doe ik nog steeds en met heel veel plezier! Het huisje krijgt steeds meer zijn finale vorm en de dozen weten we steeds beter te verbergen danwel te negeren. Dit weekend gaan de laatste resten oud behang eraf zodat
behangpoging nummer twee kan beginnen.
Ik hoop dan ook het oude huis helemaal leeg en schoon te hebben. Het leek me zo'n kleine en makkelijke klus maar toen ik foto's zag van zes jaar geleden, begreep ik hoeveel troep ik in die tijd had verzameld. Voor het nieuwe paleis hanteer ik dan ook een streng weggooibeleid: alles wat niet persé bewaard moet blijven, gaat het ronde archief in. Ik ben benieuwd hoelang ik dat volhoud. Of wanneer HM me met puppie-ogen aankijkt of we die leuke knalroze vaas toch echt niet kunnen bewaren...
Het is weer eens tijd voor een kleine update vindt u ook niet? De afgelopen dagen stonden geheel in het teken van dozen inpakken, dozen sjouwen en dozen weer uitpakken. Door een wonderbaarlijke vermenigvuldiging leek in de tussentijd de hoeveelheid rommel exponentieel te groeien. Of het appartement is gewoon kleiner, daar wil ik vanaf zijn.
Mijn droom is wel uitgekomen: een Muur van Boeken. Zes IKEA-Billy's naast elkaar vol met allerlei boeken, cd's en dvd's. Gelukkig hebben de katten nog geen enkele belangstelling getoond voor de kasten dus staan de boeken en dvd's nog onbeschadigd in de kast. Katten zijn enorme cultuurbarbaren.
Nu moeten de twee pc's nog gecombineerd worden tot één supercomputer, alle overgebleven dozen uitgepakt (wat mij betreft weggegooid) en de laatste rotzooi uit onze oude huizen opgeruimd te worden. En dan kunnen we eindelijk een lekker gaan genieten van ons paleisje!
Oh, mijn pc is trouwens helemaal gecrashed dus foto's hebben even een beetje vertraging. Maar dat ga ik nog helemaal goedmaken!
|
|
