Kent u die cursussen die op troosteloze bedrijventerreinen naast nog troostelozer snelwegen gehouden worden? Ditmaal was het in een gebouw van een softwareontwikkelaar dat vanaf de buitenkant op een bankgebouw leek. De ramen waren geblindeerd, groot hek erom en geen deur die open kon zonder dat je eerst in een camera moest kijken.
Eenmaal binnen was het marmer, glas, staal en beton overal waar je keek. Een soort Nieuwe Functionaliteit waar je weinig zin hebt om te functioneren. De ontwikkelaars hadden echter de bedrijfskantine weten om te toveren in een bruine kroeg compleet met jukebox, biljart en whiskybar. Althans: zo leek het. Want uit het raam was geen volksbuurtje te zien maar de A15.
De cursus was (uiteraard) vrij saai. Zijn ze dat niet allemaal? Het was wachten op de lunch. Die bestond uit verse broodjes, verse jus, aardbeien, paling, huisgemaakte soep, een appelgebakje toe enz. enz. Met een dienblad vol eten, zat ik aan een net-echte-antieke-leestafel. Ik wist van eerdere cursussen al hoe goed de catering was en stiekem was ik vooral daarom meegegaan. De evaluatie na afloop vroeg om een kernachtige beschrijving van de genoten cursus. Ik ben benieuwd wat ze met mijn omschrijving kunnen: "Cursus oké. Lunch voortreffelijk."
En laten we eerlijk zijn: in een tijd waarin het volk opgedeeld is in idioten die
cola-flessen laten spuiten, idioten die elkaar de hersens inslaan voor een
Wuppie en idioten
in Duitsland, kán ik toch gewoon mijn mond niet houden?
Nadat ik HM eerst wat gevraagd had over CSS en vervolgens advies over Photoshop nodig had, viel het kwartje. "Ben je weer bezig met je site?" Ik bevestigde dat en zei dat het er wel weer eens tijd voor werd. "Leuk, dan kan iedereen weer wat lezen!"
Ja, dat was nu nét de reden waarom ik even een pauze had ingelast. Opeens hoorde ik van allerlei kanten dat mensen stukjes gelezen hadden en daar wat van vonden. Nu is dat natuurlijk ook het hele idee achter een weblog maar tot nu toe had ik mijn geleuter toch in een illusie van anonimiteit op het net gegooid. En dan staan er opeens familieleden, collega's en vrienden je uit te horen wat je daar allemaal hebt geschreven. Alsof je Van Nistelrooy bent die aan Jack van Gelder mag uitleggen waarom hij de bal niet bij zich kan houden. "Dat wil het volk wel weten, Ruud!"
Maar toch ga ik weer verder. Ik bedacht me namelijk dat je dit soort bemoeizucht met gelijke wapens kan bestrijden. Dit zijn geen nieuwsgierige mensen met een overschot aan eigen mening. Nee, dit zijn nieuwe hoofdrolspelers in mijn stukjes! Dus onthoud: alles wat u zegt, kan tegen u worden gebruikt.
Tot zover de dienstmededeling, nu terug naar de show. Welkom terug op stevenbron.nl!
|
|
