Zoals de titel van dit stukje al suggereert hebben we de eerste tegenslag te pakken met het droomhuis: het behang in de slaapkamer houdt niet goed... Gelukkig hadden we het probleem snel geanalyseerd. We hadden namelijk het oude behang niet genoeg weggehaald waardoor dit weer ging bubbelen en bobbelen toen er een verse rol nat behang op geplakt werd.
Niks aan te doen helaas: even een vies woordje zeggen en opnieuw beginnen. Het voordeel is wel dat we nu gedwongen worden om een zwaarder soort behang te nemen dat er mooier uit gaat zien. Alleen jammer dat er voorlopig in de woonkamer geslapen moet worden. U ziet: elk nadeel heeft ook een voordeel.
Ik schreef
eerder al over de hectiek rond een verhuizing. Gisteren kwam daar weer een fijn voorbeeld van bij want op het programma stond de aanschaf van een bed, boekenkasten en verf. Laat ik bij het begin beginnen.
We hadden eindelijk een bed gevonden dat we allebei wel te pruimen vonden dus moest die het maar worden. De verkoopster gooide vervolgens alle verkooparsenalen open om dat bed toch vooral maar door onze droge strotjes te duwen. Uiteindelijk hielden we daar een korting en een minicruise aan over!
Door alle discussie, nadenken en rondbellen was het echter inmiddels 15:45 geworden en moesten er nog kasten en verf worden aangeschaft. Dat zit zo: we wilden voor de welbekende Billy's van IKEA gaan maar aangezien die poepsaai zijn, gaan we ze oververven.
Van Rotterdam raceden we naar Delft waar we ons een hernia tilden aan de grootste Billy-kast die ze hadden. En dat maal vijf... Terwijl het zweet op ons voorhoofd parelde en de pijn in onze rug het stadium van "lekker" inmiddels ver achter zich gelaten had, renden we naar de Gamma. De winkel was om 16:45 gelukkig nog open en HM sprintte naar binnen terwijl ik de bus parkeerde. Nog voor ik uitstapte, kwam HM al weer aanlopen. Driftig stampend en hardop pratend. Ik kon niet verstaan wat ze zei maar er zaten een heleboel O's in en een oud dametje sloeg verschrikt haar hand voor haar mond. "
Sorry, maar de computers zijn al uit dus we kunnen geen verf meer mengen. Goedemiddag!" was de boodschap geweest toen er op de bel van de verfmengservice werd gebeld.
HM was des duivels en ik zal u de kanonnade besparen: er lezen misschien ook kinderen mee. Gelukkig had ik de ingeving dat de Praxis ook een mengservice heeft dus terwijl HM nog doorfoeterde op die @$#%%$%$% reed ik de hoek om. Daar troffen we gelukkig een commercieel denkende verkoopster aan die niet naar haar baas luisterde die exáct om 17:00 weg wilde. Dus konden we om 17:10 met blikken vol verf en een voorhoofd vol zweet terug naar Rotterdam.
Verhuizen is één groot feest!
Tijd: een uur voordat we bij Gamma stonden.
Plaats: een eetcafé op Blaak.
HM: dat behang dat er nu zit ... eigenlijk best lelijk toch?
S: ja, eigenlijk wel en het is ook beschadigd op sommige plekken.
HM: dat ook ja. Mmm....
S: Mmm...
HM: verf of behang?
S: doe maar behang.
Het was me het weekendje wel, zegt men dan. Even een kleine terugblik zodat alle meekijkende lezers ook weer op de hoogte zijn. Afgelopen donderdag kregen HM en ik de sleutel van ons paleisje. Meteen 's middags zijn we het laminaat gaan kopen. Na eerst bij IKEA verbaasd te hebben gekeken naar de belabberde kwaliteit, zijn we toch maar naar een échte stoffeerder gegaan. En ja hoor: nog goedkoper ook en eigenlijk veel mooier! De bestelling luidde uiteindelijk Whitewash-eiken voor het huis en antraciete plavuizen (nee, het is echt laminaat) voor de keuken.
Nadat we vrijdagochtend de bestelling hadden gehaald en de 42 pakken laminaat vele verdiepingen omhoog hebben gesjouwd, was het tijd voor de volgende must-buy op ons lijstje: witgoed. Hier waren de rollen redelijk vertrouwd verdeeld: ik zocht het fornuis uit (ik kook), HM de wasmachine (zij wast) en samen deden we de koelkast. Dat we er nog een mini-vaatwassertje bijkregen, was leuk meegenomen natuurlijk.
Tot zover de
spielerei. Zaterdag wachtte het echte werk: het laminaat leggen. Gelukkig heb ik een erg handige en hulpvaardige familie zodat, toen het stof was neergedaald en de zon reeds ondergegaan was, er een prachtige bíjna-echt-houten vloer lag. Om de keukenvloer ook nog op maat te gaan zagen en timmeren, leek ons niet echt fijn voor de buren zodat om 22:00 het licht uitging.
De volgende dag werden de spieren weer snel opgewarmd door de keuken die nog gelegd moest worden. Helaas bleek het flitsende systeem van de rest van het huis niet van toepassing op de keuken. Na veel rammen, beuken en slaan bleef er een richel zichtbaar die de zondagsrust van de buren behoorlijk zou verstoren. Maar terwijl ik aan het werk ben, wordt hier als het goed is door HM aan gewerkt dus we houden moed dat per vanavond de hele woning van een mooie vloer voorzien is.
Ik heb er nog steeds zin an!
Kunnen de mensen die de afgelopen dagen mijn reacties vol hebben lopen spammen even .... mmm ...
doodgaan?!
97 spam-reacties opruimen is niet leuk namelijk.
De makke met verhuizen, zeker als het op zo'n overwacht korte termijn gebeurt, is natuurlijk al het geregel. Van het organiseren van verhuisdozen en verhuizers tot wat-gaan-we-eigenlijk-op-de-vloer-leggen? In de laatste fase zitten we nu vooral.
Nu HM ein-de-lijk weer terug van vakantie is, kunnen we eindelijk eens wat aan Serious Shopping gaan doen. Een vloer, koelkast, fornuis, bed, kasten; noodzakelijke spullen zeg maar. Helaas ook wel de spullen waardoor de nog op te richten gezamenlijke bankrekening aardig zijn adem in zal moeten houden.
Gelukkig valt het wel weer mee als je het ziet als investering. Dan is het toch voor De Toekomst en Ons en andere van dat soort leuke termen die je met hoofdletter mag schrijven. De komende vier dagen staan in het teken van woonboulevards, doe-het-zelfzaken, handtekeningen zetten en de agenda in de gaten houden.
Druk maar leuk; ik ben benieuwd of dat ook voor het interieur gaat gelden.
In The Jacket draait het om een bijna gesneuvelde veteraan van de Golfoorlog (gespeeld door Adrien 'The Pianist' Brody) die onterecht beschuldigd wordt van moord. De rechtbank verklaart hem krankzinnig en laat hem opnemen. Hier wordt hij het slachtoffer van een medisch experiment waarbij patiënten via een drug oude herinneringen opnieuw beleven.
Brody ontdekt echter dat hij ook in de toekomst kan zien en reizen onder invloed van die drug. Naast het feit dat hij daarmee een hele nieuwe lading aan het begrip 'trippen' geeft, gaat het daar ook mis met de film. Sommigen noemen dit misschien vernieuwend of verrassend, ik vond het niks. Het chaotische heen en weer reizen haalt de vaart uit de film, is verwarrend en ook nog eens irritant.
De regisseur is naast de aardige cameravoering en beelden één belangrijk aspect van film vergeten, namelijk dat je ook een verhaal vertelt. Een gemiste kans want potentieel heeft The Jacket zeker.
Mijn andere filmrecensies
En ik hoef 'alleen' maar ja te zeggen... Keuzes!
In deze film gaat Charlie het bekende avontuur van Roald Dahl beleven maar nu op de Tim Burton-manier. En dat betekent veel zwarte absurde humor, prachtige decors en een Johnny Depp in topvorm. Met zijn grote Jacky'O-zonnebril huppelt hij door zijn fabriek. De vijf kinderen die de chocolade-prijsvraag hebben gewonnen lopen maar achter hem aan.
Ik geef toe: ik ben bevooroordeeld deze film ingegaan. Tim Burton is één van mijn favoriete regisseurs en Charlie and the Chocolate Factory één van mijn favoriete kinderboeken. Dat gezegd hebbende vind ik deze uitvoering mijlenver op de versie uit de jaren '70 voorliggen. Die hippie-klucht deed afbraak aan het boek maar op deze versie zou Dahl zelf ook trots kunnen zijn.
De casting van de kinderen is goed gedaan, Charlie is een beetje een watje en Johnny Depp is een geboren Wonka. Met andere woorden: als je ooit het boek hebt gelezen, ga dan ook deze film zien!
Mijn andere filmrecensies
En daarnaast is er de wat maffe kant van Wenen. Tussen alle oude barok en strakke moderne bouw stond opeens het
Hundertwasserhaus. Een explosie van vormen, kleuren en gekte.
Een andere 'gekte' is de verering van helden. Hele oude helden die door Russische muzikanten weer tot leven worden gewekt en iets minder oude helden zoals de vorige paus. Daar hadden ze zelfs een soort
action figure van gemaakt.
Binnenkort meer Wenen!
Zoals ik al
aangaf: ik ben weer terug van een vakantie in
Wenen. Wat viel me zoal op
an die schöne blaue Donau? Vooral dat de Wenenaren (... Weeners ... Weningen?) hun verleden verafgoden. Zoals de oude paleisjes en oude meesters.
|
|
