Get Your Biology Textbook...and an Eraser!
One of the basic assumptions about life on Earth may be due for a revision thanks to research supported by NASA’s Astrobiology Program. Geomicrobiologist Felisa Wolfe-Simon has discovered a bacterium in California’s Mono Lake that uses arsenic instead of phosphorus in its DNA. Up until now, it was believed that all life required phosphorus as a fundamental piece of the ‘backbone’ that holds DNA together. The discovery of an organism that thrives on otherwise poisonous arsenic broadens our thinking about the possibility of life on other planets, and begs a rewrite of biology textbooks by changing our understanding of how life is formed from its most basic elemental building blocks.
Zo bracht NASA het grote nieuws gisteren naar buiten. Veel mensen dachten meteen dat er al min of meer buitenaards leven ontdekt was. Mij viel het nieuws nog om een andere reden op: de vindplaats van het bijzondere organisme in Mono Lake, Californië (Google Maps).
In 2008 waren we op rondreis door het Zuidwesten van de USA en vlak voor we Yosemite National Park introkken, hebben we overnacht in Lee Vining. Dit kleine plaatsje ligt aan de rand van Mono Lake. Omdat we net uit het snikhete Death Valley waren gekomen, was deze groene oase een heerlijke afkoeling. De bijzondere natuur en vooral de uitstraling van het meer maakten de wandeling langs de oevers zeer de moeite waard.
Om het meer leek van een afstand een zwarte rand te lopen. Dichterbij gekomen zagen we dat dit echter een rand van miljarden vliegen was. De luie variant gelukkig want ze vlogen pas weg als je bijna op ze stond en staken je niet. De grote hoeveelheid insecten en het water maken Mono Lake tot een vogelparadijs.
Nee dit is niet WEER een stukje over zwangerschap en baby's waaruit blijkt dat elke aanstaande vader en moeder zich maar met één ding kan bezighouden. De zware bevalling is in dit geval het laatste stukje meubilair dat al drie maanden in dozen lag te wachten om nu eindelijk eens gemonteerd te worden. Dit is het verhaal van De Wandkast en De Vitrine.
Het begon in juni toen we eenmaal wisten dat we een nieuws huis zouden gaan betrekken. Daar horen uiteraard ook nieuwe meubels bij want van een tweekamer-appartement naar een vijfkamer-eengezinswoning geeft wat ruimte. En ruimte moet opgevuld worden. Wandelend van meubelboulevard naar slaapkamercentrum tot lampenparadijs kwamen we uiteindelijk uit bij Hoogenboezem Alexandrium. Onze smaak: strak, modern en liefst zwart/wit met kleur. In een hoekje stond een splinternieuw set uitgestald: Lumino van Brinkmann. Precies wat we zochten dus bestellen maar. Of ze het ook moesten monteren voor 10% van de aankoopsom? Wel nee, wij hebben al honderden IKEA-kastjes in elkaar gezet dus dat geld sparen we mooi uit.
(hier moet u nu even een alarmbel denken)
De levering duurde wel wat lang (14 weken) maar soit, dat overleven we wel. Begin september werd alles geleverd. Dat kwam goed uit want per 1-9 zouden we echt in het nieuwe huis gaan wonen. Op de afgesproken tijd werd een vrachtwagen voorgereden en werden er 587 kartonnen dozen uitgeladen. Mmm, dat was bij de IKEA toch makkelijker. Een oom die zijn eigen timmerbedrijf heeft en complete huizen in elkaar kan zetten zou komen helpen met de montage.
Enfin, na een dag bloed, zweet, tranen en vloeken zaten er vier kastjes in elkaar, was er nog een zak spijkers en schroeven over en had mijn oom eigenlijk geen idee hoe het nu verder moest. De instructie was dermate onduidelijk dat zelfs Indiana Jones deze schatkaart niet had kunnen oplossen. Dan toch maar de monteurs van Hogenboezem zelf laten komen. "Dat kan, wij kunnen over vijf weken bij u zijn..." Pardon? Ik mompelde iets over "geen keus" en "moet dan maar" en wachtte 'geduldig' vijf weken.
De volgende lichting monteurs arriveerde weer stipt vijf weken later, zag de dozen en wat er tot nu toe was gedaan, vloekte even in het Pools en ging toen met een ernstig gezicht de instructie lezen. Na een half uur kwam hij tot de conclusie dat deze bouwdoos hem te moeilijk was en zei dat er dan maar monteurs van de fabriek uit Duitsland moesten komen. Zou wel een week of vier kunnen duren. Pardon?? %$#$@#$%!!!!
Weer vier weken wachten in een woonkamer zonder kasten, zonder sfeer, zonder leuke verlichting maar met een berg aan dozen en troep. Uiteindelijk stonden afgelopen zaterdag twee Poolse Duitsers voor de deur. Enigszins angstig liet ik ze de meubel- en dozenberg zien. De Poolse vloeken bleven uit deze keer en ze begonnen zowaar aan de montage. Vier uur, twee bakken koffie en een hoop handgebaren en houtje-touwtje-Duits later, stonden daar ineens de kasten Zoals We Ze Ooit Bedoeld Hadden!
En voor een demonstratie van de verschillende kleuren, heb ik nog een gifje gemaakt van de en de . Het duurde even maar dan heb je ook wat...
|
|
