stilte voor de storm
De dag begint met een waarschuwing van het KNMI voor slecht weer. Slecht weer? Het ziet er nog zeer rustig en vredig uit...
woongenot
Lekker rustig zo aan het water...
recensie: the chronicles of narnia: the lion, the witch and the wardrobe
Vol verwachting klopte ons hart voor wederom een epische verfilming van een klassiek boek. Dit keer was het 'The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch and the Wardrobe' van C.S. Lewis. De trailer beloofde een waar spektakel dus gingen we er maar eens goed voor zitten. Helaas...nergens maakt de film de verwachtingen waar.Waar moet ik beginnen om aan te geven waar het misgaat? Bij het begin maar: de vier kinderen zijn geen leuke acteurs. Het jongste meisje doet het wel aardig (maar zijn niet alle kleuters leuk?) maar de andere drie weten nergens te overtuigen. De effecten zijn vooral goed bij de pratende dieren maar voor de rest lijkt het wel of we naar een jaren'70-Disney kijken. De blauwe en groene schermen zijn wel heel duidelijk te zien. Het verhaal zelf maakt deze fouten ook al niet goed. Hortend en stotend gaat het voort en voor je het weet, zijn we al weer aan het eind. De enige hoogtepuntjes zijn de Witte Heks en de leeuw die zeer koninklijk overkomt. Dat er over het geheel dan weer een moralistisch jaren '40-sausje ligt, doet helaas deze positieve punten weer teniet.
Waar de verwachtingen hooggespannen waren, worden ze helaas niet waargemaakt. Of kinderen de film wel leuk vinden, valt ook te bezien: Narnia is wel heel braaf.
Mijn andere filmrecensies
oh denneboom!
Met gepaste trots presenteer ik: onze kerstboom! Geheel in Moulin Rouge-stijl.
recensie: kiss kiss, bang bang
Robert Downey jr. was de afgelopen paar jaar meer in het nieuws door zijn drugs- en drankproblemen dan door zijn acteerprestaties. Helaas, want in Kiss Kiss, Bang Bang bewijst hij dat hij nog steeds een geweldige acteur is. Zijn timing in de flitsende dialogen is perfect en hij krijgt nog steeds de lachers op zijn hand door alleen maar in de camera te kijken.In deze film volgen we Downey die als dief naar Hollywood vlucht en daar wordt aangezien voor acteur. Hij gaat stage lopen bij detective 'Gay Perry', een rol die Val Kilmer vreemd genoeg op het lijf geschreven lijkt. Wat volgt is een betrekkelijk standaard misdaadverhaaltje. Maar door de manier van filmen, editing en de vermakelijke manier van vertellen door Downey jr., stijgt de film boven zichzelf uit.
Absoluut een aanrader!
Mijn andere filmrecensies
recensie: king kong
Wie Lord of the Rings heeft gezien, weet dat Peter Jackson niet bepaald vies is van een beetje spektakel. Dat hij in LOTR de computer goed heeft leren gebruiken, helpt in het geval van King Kong erg goed. Want de aap ziet er levensecht en angstaanjagend uit. Vooral in close-ups is te zien hoe zeer de techniek de perfectie benadert.Dat gezegd hebbende, komen we bij de film zelf. De eerste vijf kwartier(!) gebruikt Jackson om zijn verhaal op te zetten. We zien een prachtig decor van het New York van de jaren '30, we ontmoeten de hoofdrolspelers in de vorm van een over-lijken-regisseur, een onzekere actrice en een eerlijke moedige schrijver. Heel leuk en mooi gedaan maar vijf kwartier is echt te lang.
Gelukkig vertrekt de filmploeg dan naar een eiland waar de tijd heeft stilgestaan en de holbewoners en dino's nog vrolijk rondrennen. Hoewel vrolijk; vanaf de eerste stap op het eiland gaat alles mis en vallen in de chaos elke vijf minuten wel een paar bloedige slachtoffers.
Terug in New York is de aap ook meegekomen en mist hij Naomi Watts, de actrice op wie hij verliefd is geworden. De afloop mag bekend zijn en de beelden vanaf het Empire State Building zijn adembenemend.
Na drie uur spektakel krijgt het publiek eindelijk rust en kan het een traantje wegpinken om de arme aap. Jackson is het gelukt om een bekend verhaal verrassend te brengen en tegelijk een nieuwe stap te zetten in de filmevolutie. Dat hij hiervoor drie uur nodig heeft, is wat overdreven maar het is hem meer dan vergeven.
Mijn andere filmrecensies
op de kast jagen
Meer dan twee meter steekt de nieuwe kast de lucht in en toch is het één van de sluiptijgers gelukt om erop te komen. De ander heeft het trucje nog niet door en kijkt vooral érg verbaasd naar de kunsten van zijn collega.Weer naar beneden komen gaat overigens net zo goed...
recensie: in her shoes
Cameron Diaz is in deze film een opportunistische profiteur die via de onderbroek van mannen verder probeert te komen in het leven. Dat ze amper kan lezen of rekenen doet er daarom niet zoveel toe. Haar zus is het tegenovergestelde: serieus, hardwerkend en totaal niet sexy.Als Diaz na een zoveelste dronken avontuur met de vriend van haar zus in bed beland, is de maat vol en wordt ze op straat gegooid. Berooid en beroofd van illusies vertrekt ze naar Miami om daar tussen de bejaarden naar haar oma te zoeken.
In Her Shoes gaat van komisch naar erg tragisch en dat in een niet zo heel erg rap tempo. Sterker nog: de film kabbelt zeer langzaam voort. Dat is wel één van de weinige minpunten want het verhaal en de acteerprestaties zijn sterk. Diaz is overtuigend als onzeker sletje en Shirley MacLaine als haar oma is sterk door de nette oude dame minimalistisch neer te zetten.
Hoewel de editor wel wat harder mocht werken, hebben de makers van LA Confidential en Erin Brockovich weer een mooie film toegevoegd aan hun CV. Neem een Red Bull mee en genieten maar.
Mijn andere filmrecensies
klerekast!
En we zijn weer een stukje dichter bij het droompaleis gekomen: het bed en de klerenkast zijn gearriveerd en in gebruik genomen! Het bed was nog het minste probleem, dat werd namelijk gedaan door een tweetal monteurs en die bleken er kaas van te hebben gegeten.Terwijl ik wachtte op de voltooiing van de klerenkast werd me echter een pinapparaat onder de neus geduwd. Pardon? Zijn jullie niet iets vergeten? Nee dus. Want in onze oneindige wijsheid hadden we besloten dat we dat zelf wel konden doen. We bespaarden daardoor maar liefst tientallen euro's...
Gelukkig bleken de ouders van HM ook wel een flinke portie kaas gegeten te hebben van kasten in elkaar zetten dus in een vloek en een zucht stond het gevaarte. Het zuchten was van de dames, het vloeken van de heren. Uiteindelijk hebben we er namelijk 4,5 uur aan besteed. Maar het resultaat mocht er zijn: een groot vierkant vlak melkglas van dik twee bij twee meter waarachter een zee aan ruimte schuilgaat.
De leermomenten (naar keuze):
1. hoe zet je een kast in elkaar
2. láát dat doen!
kerstsferen
Er viel me onlangs een verschil op tussen mijn oude woning en het paleisje waar ik nu woon. De decembermaand is aangebroken en dat was in de Delftse studentenflat het moment voor feesten. Eerst kwam Sinterklaas met zijn strooigoed, daarna deNeem dan nu mijn huidige toren aan de Maas. De dag nadat de Goedheiligman 707 kaarsjes heeft uitgeblazen, kom ik de hal binnen en waan me meteen in het Zwarte Woud. Een kruidig mengsel van gezelligheid, lichtjes en dennenaalden hangt in de lucht. Het kunnen ook alleen de dennennaalden geweest zijn overigens.
In de hal staat een grote kerstboom met ballen, slingers en lampjes. Geen rommel, geen lege bierflesjes; alleen maar kerstsfeer. Ik kan u zeggen: dat is prettiger thuiskomen dan moeten uitkijken of je niet over een verloren stuk pizza uitglijdt.
Dit weekend gaat ook bij ons de kerstboom opgetuigd worden. Foto's komen er snel aan want we hebben een geweldig versieridee!
in a galaxy far far away
Wist u dat de burgemeester van Rotterdam Opstelten heet? Vast wel hè? Maar wist u ook dat hij een tuinhuisje heeft? Dat weten er maar weinigen. Maar vrijwel niemand weet wat hij daar in heeft staan. Ik wel sinds afgelopen week: vliegende schotels.Ik geef toe dat ik dat ook niet verwacht had maar het schijnt echt zo te zijn. Ik vernam het uit de eerste hand: de piloot van de schotel himself! Hij sprak me aan bij de tramhalte toen ik daar stond te wachten op een tram die wederom niet kwam opdagen. Hij verklapte me dat toen hij langs de maan vloog, hij panne kreeg en toen moest landen op Aarde. Om dat te verbergen voor de gansche mensheid, had hij zijn vlieggevaarte in het tuinhuisje van Opstelten verborgen.
Hij verklapte verder nog dat hij vanuit de ruimte wel de Chinese Muur kon zien maar de piramides van Cheops niet en dat daarom de eerste een groter wereldwonder was. Maar de Egyptenaren had er niet minder lief om. Toch aardig van dat merkwaardige ruimtewezen, niet waar? Hij vond ook nog dat ik leuk lachtte! En zo scheidden onze wegen weer toen de tram eindelijk kwam opdagen.
(Bovenstaande kan overigens opgetekend zijn uit de mond van een dronken zwervende idioot die met een enorme kegel mijn rustige wachten verstoorde. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen...)
|
|
Meta
