Dit weekend organiseerde de Lions Maasland (een clubje van zich belangrijk voelende mensen aldaar) een antiekveiling. Twee keer per jaar wordt een dergelijke veiling georganiseerd en gezien de temperatuur buiten was het ditmaal de midwintereditie.
De zaal zat vol vrouwen met bontjassen, mannen met tabaksbruine vingers en bejaarden die met elkaar meer parels droegen dan een oesterbank in een jaar kan produceren. Een lolbroek op het podium deed zijn jasje met Lions-embleem eens recht en begon in een rap tempo de kavels af te slaan. Van schilderijen tot een kamerscherm en van een kist met 24 kristallen glaasjes tot een vale teddybeer: allerlei troep was verzameld. De kunst was om de kitsch eruit te zeven.
De handelaren stonden achterin en boden pas op het laatste moment via een nauwelijks zichtbaar gebaar mee. Voorin zaten de vrouwen die in hun zondagse kledij bij de opening van een kavel al hun hand richting het plafond lanceerden en van gekkigheid niet wisten hoe ze de aandacht van de veilingmeester moesten trekken.
Voor me zat een echtpaar dat erg nerveus was. Zij durfde zich niet te krabben want ze was bang dat ze dan opeens een bod van honderd euro toegewezen zou krijgen en hij was te sloom om de vlotte veilingmeester goed te volgen. Eindelijk kwam hun gewenste kavel voorbij en meteen vloog haar hand omhoog. "Eenmaal, andermaal..." en de hand van de man ging langzaam omhoog; hij had niet gezien dat zijn vrouw al had geboden. "NEEEE STOP!!!", gilde de vrouw in paniek. De man kreeg bijna een rolberoerte van schrik en trok direct zijn hand in. Met een rood hoofd draaide hij zich woest om naar zijn vrouw. De veilingmeester sloeg maar meteen af om dit echtelijke drama voor te zijn.
Ik had mijn oog laten vallen op een oude schaal van
Regoud Regout die echter niet de minimumprijs haalde. Uiteindelijk gingen we naar huis met een antieke Engelse marmeladepot van aardewerk. Meer omdat hij er mooi uitzag dan dat ik nu al een praktisch nut voor weet. Ik houd eigenlijk niet eens van marmelade...
En zo hadden we het ineens over wat we lekker vinden en wat niet. Nee, het is niet wat jullie denken; het ging écht over eten. Mijn gast van de avond noemde een lijstje waar kaas en varkensvlees en spijs de belangrijkste items waren. Maar toen vroeg ze of
ik van bonen houd. Sperziebonen met name.
Een gevoelig punt. Ik heb namelijk een redelijk traumatische relatie met sperziebonen. Sperziebonen, en dan met name de lucht, doen me denken aan de donderdagmiddagen van vroeger. Mijn basisschooltijd. Je had nog geen internet, lezen was nog nauwelijks een hobby, vrienden woonden in een andere wijk en op donderdagmiddag zat ik dus thuis. Alleen. Met mijn moeder die op donderdag altijd de was deed. Alle deuren hingen vol met dampend wasgoed waar je in verstrikt raakte als je erlangs liep. Buiten leek het wel altijd te regenen en binnen verstreken de uren als dagen. En dan werden er sperziebonen gekookt.
Nog steeds kan die geur me gek maken. Dat lichtzurige aroma dat associaties oproept van tot pap gekookte groente waar de laatste vitamine zelfmoord heeft gepleegd door zich in het kookvocht te verdrinken. En ál-tijd was het de goedkope soort: met draadjes. Hoe vaak ik niet kokhalzend zo'n draad uit m'n keel heb geplukt. Nee, sperziebonen staan niet op mijn lijstje waar je me 's nachts voor wakker kan maken.
Aardbeien weer wel. En andere dingen. Maar we hadden het over eten.
Niets zo leuk als iets van computers weten en je familie niet. Gisteren moest ik nog in de diepste krochten van de temporary internet files op zoek naar een word-documentje van mijn moeder (dat ze helaas écht
kaltgestellt had) en vanmorgen word ik weer verwacht op het kantoor van de andere verwekker die (quote..unquote) "rare tekens in beeld ziet". Steven Computergeek to the rescue*!
Ik weet nu al dat er in de toekomst ook een projectje aan gaat komen. Een vriend die binnenkort gaat verhuizen, wil nu ook thuis een eigen pc hebben. Eindelijk, zou ik willen zeggen! Helaas meldde hij ook dat hij er flink wat poen tegen aan wil gooien en aangezien een andere vriend bij een online computerwinkel werkt, weet ik het wel weer: wij krijgen een blanco cheque voor het aanschaffen en in elkaar zetten van die pc. Leuk, maar de maanden daarna zijn we dan ook meteen helpdesk natuurlijk. Nou ja, altijd nog beter dan het witten van een plafond.
Update: * = dat was binnen een minuut gefixt
.
Ooit geweten dat Bart Simpson eigenlijk een vrouw van middelbare leeftijd is? Of dat Homer Simpson écht kaal is? De bewijzen zijn hier te vinden in
een leuk filmpje waar de stem achter de persoon te zien en horen is.
Het uitzicht deed me gisteren erg denken aan de film
Quo Vadis met Peter Ustinov als Nero. Hij stak Rome in brand maar gisteren leken de tuinders Delft wel in brand te hebben gestoken.
In België is nieuwslezeres Geena Lisa in alleen bodypaint
op tv verschenen om zo Belgen te belonen die gestopt zijn met roken. Nu ben ik ook een tegenstander van roken en van mij mag die smerigheid helemaal verboden worden maar ik wil best even beginnen met roken om vervolgens plechtig te beloven dat ik zal stoppen als
Sasha de Boer dezelfde stunt uit wil halen.
Wij hebben op ons werk last van een gluurbuur. We zitten nog niet achter de computers of ze komen al voor het raam zitten. En dan de hele dag naar binnen kijken en om de zoveel tijd schreeuwen! Vandaag kon ik één van die voyeurs op heterdaad betrappen.
Kijktip:
Desperate Housewives, in Nederland uitgezonden via onze zuiderburen. Morgen om 22:00 en zeer de moeite waard. Een humoristische serie die door de
Christian Coalition in Amerika geboycot wordt, is per definitie al interessant. Ik heb de eerste afleveringen al via internet bekeken en ik moet zeggen: die gristenen missen veel leuks!
Gisteren ging ik ?s avonds langs bij een vriendin die binnenkort voor 1,5 jaar naar Amerika vertrekt. Het is toch een wat vreemd kopje thee als je weet dat je iemand een lange tijd niet meer zal zien. En nu weet ik wel dat door internet de wereld een dorp is geworden maar ik ga nog altijd makkelijker bij m?n buurman langs dan bij iemand in Houston.
We hadden het over van alles maar wat het meest is bijgebleven is een opmerking over hoe mensen met elkaar omgaan. Ze zei dat ze het af en toe nodig heeft dat collega?s maar ook vrienden haar complimenten maken.
"Dus dat iemand tegen je zegt dat je het goed gedaan hebt?? vroeg ik.
?Inderdaad. Of al is het maar iemand die zegt dat je een lekker ding bent. Want zo vaak spreken we elkaar niet, en het is altijd gezellig als je er bent maar dát hoor ik nou nooit!?
?Oké ? bij deze.?
Klein complimentje: altijd fijn.
Het stelt eigenlijk niks voor: een klein randje van asfalt. Maar het is het verschil tussen normaal een oprit op kunnen fietsen of je banden naar de filistijnen rijden. Het heeft me uiteindelijk twee weken lang elke dag een mailtje gekost aan de gemeente Delft om dit voor elkaar te krijgen maar het is gelukt!
De macht van de kleine man...
Is er iets leuker dan toerist in eigen buurt te spelen? Het lijkt net of je op vakantie gaat, het is stukken goedkoper dan een échte vakantie en je ontdekt weer iets nieuws. Vandaag kwam ik van de supermarkt en liep de normale weg naar huis: langs de trambaan. Onwillekeurig ga je die weg omdat het de snelste route lijkt.
Maar vandaag liep ik eens anders. Ik schoot van de weg af en liep een verlaten fietspad op dat achter mijn wijk langs loopt. Andere mensen, andere huizen, een compleet nieuwe wereld! Vijf jaar woon ik hier en nu pas kwam ik in dit deel van mijn wijk. Tot mijn verbazing bleek er zelfs een fietstunnel te zijn waardoor ik nog sneller in het centrum kan zijn.
Het blijft een wat onbeholpen vorm van een ontdekkingsreis maar ik keek toch mijn ogen uit. En je ziet nog eens iets nieuws om te
fotograferen.
Team America is de nieuwe film van de makers van Southpark. I.p.v. animatiefiguren zijn de 'spelers' nu poppen die aan touwtjes hangen. Komt dit bekend voor? Inderdaad: het heeft veel weg van Thunderbirds. Maar waar Lady Penelope en de anderen nog iets van een serieuze ondertoon hadden, is daar bij Team America niets van te merken. Het is dezelfde over-the-top flauwekul als in Southpark. Maar wel érg leuke flauwekul!
Team America probeert de wereld te redden op een All American manier: met veel show, overbodig geweld en een onbegrensd vertrouwen in eigen kunnen. Het verhaal doet er eigenlijk niet zo toe maar in het kort: de leider van Noord-Korea Kim Jung Il (die verrassend veel op Cartman lijkt uit Southpark) plant een grootscheepse aanval en Team America moet hem tegenhouden. Dat daarbij bekende plekken als de piramides van Cheops, de Eiffeltoren en het Louvre totaal verwoest worden, is onbelangrijk.
Het spel met de poppen is leuk om te zien maar na een half uur word je de houterige bewegingen toch wel zat en zie je de beperkingen van de poppen. Maar het draait eigenlijk allemaal om de onderbroekenlol en daarmee is het simpel: vind je Southpark leuk, dan vind je Team America ook de moeite waard.
>>>
Meer recensies van mijn hand.
"En hoe was het op je werk vandaag?"
"Ik heb vandaag een boom omgehakt, schatje."
Lijkt me zo stoer om dat te zeggen als je thuiskomt...
Ze zijn al een tijdje niet meer gesignaleerd, merkte ik gisteren tot mijn schrik: foto's. Normaal postte ik veel en vaak maar de laatste tijd is de klad er een beetje in gekomen. Dat ligt niet aan een verminderd plezier in fotograferen. Verre van. Maar meer aan het weinig tijd hebben om er op uit te trekken. Om het goed te maken, beloof ik dat ik zometeen boodschappen ga doen mét camera en dat ik met foto's zal terugkomen!
Ook zo'n rotdag gehad? Geeft niks, dat is allemaal wiskundig te verklaren. Dat
beweert althans dr Cliff Arnall van Cardiff University. En volgens de bovenstaande berekening zou 24 januari de rotste dag van het jaar moeten zijn.
Er zit één zwak punt in de berekening: ze rekenen vanaf Kerstmis (TQ) omdat dat de meest positieve dag van het jaar zou zijn. Dat gaat bij mij echter niet op. Ik kies in dat geval voor de eerste dag van de lange zomervakantie.
Ik kreeg net een mail dat er niet meer gereageerd kan worden op mijn log. Bedankt daarvoor
.
Ik ga het meteen even uitzoeken.
Update: Dankzij de snelle hulp van Bob is het weer opgelost. Had ik al eens gezegd dat
Pivothosting echt een ontzettende goede service heeft? Bij deze.
En natuurlijk krijg ik vlak nadat ik
dit stukje heb geschreven, een stuk taart aangeboden omdat we klant nummer 250.000 hebben aangesloten...
Mijn oma werd gisteren 85 jaar. Veel mensen, veel gezelligheid, lekkere hapjes en vervolgens een glucosewaarde die veel te hoog is. Ik weet het ondertussen wel dat dat het gevolg kán zijn maar het blijft opvallend hoe een simpel getalletje op een meter alle pret kan bederven. Gelukkig heb ik de komende twee maanden geen feesten gepland staan want als je bij elk appelgebakje moet denken: "mag dit wel, wat moet ik spuiten, wat gaat er nu weer gebeuren?", is de lol er snel af.
Maar goed, genoeg geklaag van mijn kant. Vanmorgen in de tram lag de wereld er wit en vredig bij. Op mijn muziekafspeelapparaat had ik een Gymnopédie van Eric Satie staan en even droomde ik dat ik door de witte weiden van Tirol liep. Even maar hoor.
Kijk, daar word ik nu blij van: er zijn
geruchten over een iPod van 80 GB die er aan zou moeten komen. Ik word daar zo blij van omdat ik zojuist mijn laatste cd met klassieke muziek gedigitaliseerd heb en de teller nu stil staat op 18,6 GB. Daar komt uiteraard in de toekomst alleen maar meer bij.
Hoe dat er op mijn pc uitziet? Klik (139kb) :
Op verjaardagen zie je nog wel eens mensen die onbekenden voor jou zijn. Zoals gisteren waar een vriendin van de gastvrouw langskwam die nog niemand kende. Om haar toch een beetje het gevoel te geven dat ze erbij hoorde, nam de jarige even snel de aanwezigen door. "Zij is lang en van de studie, zij is het lugubere meisje, zij is van de middelbare school" etc.
Ik was benieuwd hoe ik in twee zinnen gekenschetst zou worden. Wat was mijn ultieme motto, mijn definitie van mijn hele Zijn?!
"En met hem ging ik jaren geleden in de bus naar Delft om cd's te kopen". Toch een beetje teleurstellend als je hoort dat de zeven jaren die daarna kwamen, blijkbaar geen wezenlijk verschil meer hebben gemaakt. Waarom kon ik niet de lugubere jongen zijn?? Ergens is het misgegaan.
De arbeid die ik het afgelopen jaar heb verzet heeft eindelijk resultaat opgeleverd. Bij de IQ-quiz van BNN scoorde ik 144. Eén puntje meer dan vorig jaar! Zie je toch waar het allemaal goed voor is geweest.
>>>
Doe de test zelf
Gisteren kon ik met een vriend mee op huizenjacht. In het Haagse Bezuidenhout ging hij drie huizen bekijken en ik mocht mee als extra paar ogen. De avond daarvoor hadden we allebei Zembla gezien waar de hypotheekrenteaftrek besproken werd en waar we erg hadden moeten lachen om de bekakte makelaar die met een aardappel in haar keel een "pandje van 6 ton" probeerde te verkopen.
Read More
Taken last summer at a flower and boats festival.
Photo Friday
Sorry voor de chaos. Ik heb mijn lay-out even veranderd want zoals Jeroen terecht
opmerkte is het gebruik van eigen foto's leuker en origineler. Ik heb meteen de indeling van de pagina's íets veranderd waardoor ik het er net even iets strakker uit vind zien.
Mijn filmrecensies waren een beetje een zooitje omdat ik ze allemaal snel gekopieerd had van mijn vorige weblog. Dat heb ik nu veranderd.
Changelog:
- Op alfabet gezet.
- Navigatie toegevoegd.
- Opmaak netter gemaakt.
Enkele dagen geleden heeft een vrouw die van haar tasje berofd werd, haar auto in z?n achteruit gezet en is op de rovers ingereden. Hierbij kwam één van de dieven klem te zitten tussen haar auto en een boom en is daarbij overleden. Gisteren
las ik dat de verdachte net die dag van de rechter kwam waar hij was geweest voor een eerder vergrijp.
Ik kan er niks aan doen, maar het enige dat ik op zo?n moment denk is: gerechtigheid. Het OM gaat de vrouw nu vervolgen omdat ze volgens hen een ?onaanvaardbaar risico? nam door hard achteruit te rijden. Kan zijn, maar ik hoop dat ze vrijgesproken wordt.
Voor mijn werk moet ik veel mensen schrijven, bellen, mailen en in een systeem invoeren. Tientallen namen en adressen trekken zo voorbij. Het is af en toe moeilijk voor te stellen dat achter al die namen echte mensen schuil gaan. Echte mensen met hun eigen leven waar ik helemaal niks van weet. Soms vang je een glimp op als je iemand belt en je hoort op de achtergrond geluiden. Of iemand geeft een naamswijziging door: een naam erbij, een naam eraf.
Het is één van de redenen waarom ik me ook niet verveel in een trein. Ik kijk graag naar mensen en fantaseer dan hoe ze hun leven leiden. Wat doen ze, met wie praten ze? Al die mensen zijn mijn acteurs en ik ben de regisseur. Helaas vertonen de spelers op mijn toneel wel wat divagedrag. Vanmorgen bijvoorbeeld had ik heel duidelijke aanwijzingen gegeven aan de man voor me die constant in zichzelf zat te mompelen. ?Neem een andere tram! En een douche!?. Maar luisteren, ho maar.
Zoals u kunt zien (of niet als u hier voor het eerst komt) heb ik de lay-out veranderd. Geen speciale reden, ik had er gewoon zin in.
Geheel geïnspireerd op de geweldige serie
The Sopranos.
Ik ben al enige tijd op zoek naar een baan en de stapel brieven eindigend met de zin "wij wensen u veel succes bij het vinden van een passende functie" wordt helaas steeds hoger. Ik heb de moed echter nog lang niet opgegeven: die prachtige baan gaat er komen.
Gisteren steeg mijn enthousiasme met heel wat procentpuntjes toen ik bij toeval een vacature tegenkwam die werkelijk
álles in zich had wat ik zocht. Ik voelde mijn keel langzaam droog worden en mijn hart sneller gaan kloppen. Ik had hem gevonden: de ideale baan. Zelfs de locatie heeft, hoewel een eind van mij vandaan, precies wat ik wil: rust en ruimte. Binnen vijf minuten had ik mijn CV aangepast en klaargezet om te versturen. Wat is het dan fijn als je merkt dat de site van het bedrijf waar je solliciteert ook nog eens precies zo werkt zoals ik het graag zie: simpel, efficiënt en snel. Nog voor mijn werkdag begon, had ik mijn sollicitatie verstuurd en meteen kreeg ik antwoord dat ik binnen vijf(!) dagen reactie krijg.
Ik ben desnoods bereid om op m'n knieën voor hun gebouw te smeken om me aan te nemen want iets vinden dat beter is dan deze baan zal erg moeilijk worden. Ik ga nu even een kaarsje branden.
?Jij bent echt de Hollandste Hollander die ik ken!?
Ik loop naast een collega van Surinaamse afkomst bij station Den Haag Hollands Spoor en ze klinkt alsof het een opluchting is dit te zeggen. Even daarvoor had ze de criteria opgenoemd waardoor ze tot die conclusie was gekomen.
?Je houdt van de winter, je wilt sneeuw, je luistert opera, wil op een boerderij wonen en zit altijd over de juiste spelling te zeiken?. Opera is een kenmerk van Nederlanderschap? Was het maar waar, dacht ik. De andere feiten kon ik niet ontkennen maar of ze mij als Nederlander definiëren?
?Maar is dat erg dan??, vroeg ik voorzichtig.
?Nee?, zei ze na even nagedacht te hebben. ?Maar wel raar.?
Valt het wel eens op dat bij sommige mensen altijd alles misgaat of dat sommigen áltijd de meest gekke dingen meemaken? Bij hen is altijd iets al kapot als ze thuis zijn, zij krijgen áltijd de boetes als ze te hard rijden, bij hen wordt áltijd een ruit ingetrapt en zij hebben altijd de meest opmerkelijke anekdotes.
Zou het werkelijk zo zijn dat de opmerkelijke gebeurtenissen oneerlijk verdeeld zijn in de wereld? Of roepen die mensen dit soort dingen gewoon over zich af? Ik denk het laatste. Dat zijn de mensen die met oogkleppen op een straat oversteken of zonder te passen een broek kopen. Die mensen zijn meer met zichzelf bezig dan met de wereld om hen heen (de wereld? ja, dat ding dat om jou heen draait). Als je zo met jezelf bezig bent, let je wat minder op en vallen de kleine rampen des levens jou ten deel.
Ik neem aan dat het overbodig is te vermelden dat ik nog nooit met een kledingstuk terug moest en dat ik ook nog nooit iets heb gebroken? De prijs die ik daarvoor betaal, is dat ik weinig leuke anekdotes heb voor op feestjes. Gelukkig heb ik wel een enorme fantasie.
Ik dacht wel dat
het zou werken...
"
Er valt veel regen vandaag met van tijd tot tijd ook onweersbuien. De zon laat zich niet zien."
Dit soort weerberichten op de radio doen je terugverlangen naar je bed. Warm en geborgen wegduiken in de lappen stof terwijl de regen tegen je raam tikt. Het zou me niks verbazen als dat in de Top 10 van Favoriete Geluiden erg hoog eindigt. Regen tegen het raam is het versgebakken brood van de geluiden.
Mijn huidige raam zit echter op de noordoost-zijde van het gebouw en dat is de luwe zijde. Daardoor hoor ik nauwelijks druppels tegen het glas. Waar ik ooit ben opgegroeid zat ik aan de westzijde van het huis en ook nog vlak onder het dak. Een regendruppelprelude van Chopin is er niks bij.
Maar vandaag zal het überhaupt niet uitmaken waar ik zit want het enige getik dat ik hier hoor is van de dames om mij heen die met veel te lange nagels over hun toetsenbord dansen. En dat neurotische getik roept vooral ergernis op.
Ook meedenken over de toekomst van Nederland?
Doe de test.
Donkergrijze wolken jagen over de toppen van Den Haag. Ik kijk uit het raam en denk bij mezelf dat het wel spoedig zal gaan regenen. Beneden op straat staat een vrouw een deurmat uit te kloppen. Na elke vijf kloppen bekijkt ze haar werk van dichtbij. Klop-klop-klop-klop-klop klinkt het door de straat. Het stof waait een paar keer in haar gezicht. Bij de vierde klopsessie valt de mat opeens uit haar hand en komt op de grond terecht midden in het zojuist uitgeklopte stof.
Ze blijft enkele seconden naar de slappe mat op de grond kijken, voor ze moeizaam bukt en hem opraapt. Ze heeft een vaal schort aan met bloemetjes erop en haar haar heeft vandaag nog geen kam gezien. Die verwacht geen bezoek meer vandaag, denk ik bij mezelf. Met de weer stoffige mat slap in haar hand hangend loopt ze langzaam terug naar haar voordeur. Zonder te kijken laat ze hem voor de deur op de grond vallen en trekt de deur achter haar dicht.
Terwijl de eerste druppels tegen mijn raam tikken, stel ik me voor hoe ze nu koffie gaat zetten en die op de bank zittend gaat opdrinken. De klok tikt en naast de bank staan zwart-witfoto's met lachende mensen in ouderwetse kleren.
Zie je wel, denk ik, ik dacht wel dat het zou gaan regenen.
PVPonline laat zien hoe je op de juiste manier met spam omgaat.
Vogels aan touwtjes, ik kan er uren naar kijken.
Zoals ik eerder vannacht al zei: ik zeg mensen tegenwoordig graag de waarheid. Zo ook gisteren. Sinds korte tijd zit ik in een commissie waar een aantal mensen de belangen behartigt van anderen. Tot zover niks aan de hand en tot zover ging alles ook nog goed.
Read More
Marco Borsato zong erover, en ik vertel het mensen: de waarheid. Vroeger (zei opa in z'n schommelstoel) zocht ik het compromis en een manier om samen te werken,
hoe dan ook. Iedereen wilde ik te vriend houden.
Niet meer. Die periode heb ik twee jaar geleden afgesloten en sindsdien zeg ik mensen de waarheid en kies ik voor mezelf. En wat voelt het goed!
(
Morgen meer over deze cryptische post.)
Voor NASA waren de eerste foto's van de maan Titan een grote verrassing: geen zichtbaar leven en kale rotsvlaktes. Hebben we dat al niet meer gezien? Toch blijft het fascinerend om een
kijkje te nemen op een ander deel van ons zonnestelsel. Nu ook
in kleur.
The sign for dogs in Delft that they can shit here.
Photo Friday
En om
deze reden laat ik altijd enigszins in het midden waar ik precies werk.
Tandenschuier, zwamp, bacove, baboen, padieboer. Zomaar enkele Surinaams-Nederlandse woorden die vanaf de volgende versie in het Groene Boekje kunnen komen te staan. Suriname is namelijk
officieel toegetreden tot de Nederlandse Taalunie, een samenwerking tussen de landen waar het Nederlands een belangrijke rol speelt. Naast Suriname zijn uiteraard Nederland en Vlaanderen de andere landen.
Is dit een verrijking van onze taal? Ik weet het niet. De dames op mijn werk dachten eerst dat ik een fatoe maakte maar waren het er in ieder geval over eens: dit was gruwelijk.
Zucht... en diep van binnen huilde ik.
Sinds kort ben ik lid van de bewonerscommissie van mijn flat. Die bestond niet echt dus wordt het van de grond af opgebouwd door ons, inclusief verkiezingen. Hoe bereik je echter 700 woningen (ca. 1000+ bewoners)? Niet iedereen heeft een pc en wij hebben niet ieders e-mailadres of telefoonnummer. Dat gaat dus alleen via de ouderwetse post.
Gisteren zijn er meer dan 2700 brieven en stemformulieren gedrukt en kregen we van de woningbouwvereniging 700 enveloppen mee. Alleen moesten de brieven er toen nog in. Twee uur lang hebben we als garnalenpelsters rond de tafel gezeten en zo routinematig mogelijk brieven ingepakt.
Sommige brieven zijn besmeurd met het bloed van papercuts, andere zijn er in grote frustratie ingepropt maar aan het eind van de avond hadden we zes stapels gevulde enveloppen liggen. Nu moeten we ze nog langs de deuren brengen. Vanavond is de eerste loopronde en morgen de tweede waar ik ook in meeloop. Later meer over de ongetwijfeld spannende looprondes.
Mieke de Boer, de dartster Bambi, staat naakt in de Playboy. Wedden dat veel mensen nu via Google gaan zoeken?
Mensen, probeer het eens
hier .
Edit: oké, om al die zoekers even tegemoet te komen,
klik hier.
"Tbs voor verwarde man wegens doodsteken pater".
Een berichtje dat ik normaal zou lezen en daarna weg zou klikken. Gebeurt vaker, heel erg, niet boeiend verder. Helaas is het al zover dat dit soort trieste berichten nauwelijks boven mijn normale aandachtsspanne uitkomt.
Nu raakt dit bericht me echter net even wat meer. Nog niet eens vanwege de trieste achtergrond van de moord. De pater had namelijk zijn moordenaar vurig verdedigd in een rechtbank om hem in het klooster te laten waar hij hem probeerde te helpen. Toen hij uiteindelijk toch weg moest, raakte de man in paniek en stak zijn weldoener dood. Dat is al triest maar de reden waarom het me extra raakt, is dat deze pater enkele jaren geleden de reisleider was op een reis naar Israel die mijn moeder en oma hebben gemaakt.
Vol enthousiasme keerden ze terug met verhalen over die aardige pater die zoveel van het Heilige Land wist, zo goed met de bevolking om kon gaan en zo aardig was voor de reizigers. Iemand die met vuur kon vertellen over alles wat daar gebeurd was, zowel van 2000 jaar geleden als van afgelopen week. Een man die niet als sommige "Gristenen" het geloof als een zware last zag, maar als een inspiratie om goed te doen en gelukkig te zijn. En goed, dat deed hij. Vooral voor mensen die door de rest van de maatschappij worden uitgekotst. Hij ving ze op en probeerde ze te helpen. Het wrange is dat hij juist door één van die mensen die hij probeerde te helpen, is vermoord. Heeft hij nou goed werk gedaan of had hij verstandiger moeten zijn? Ik weet het niet.
De internist die ik zie voor mijn diabetes heeft iets met pauwen. In zijn kamer staat een vaas vol met pauwenveren, aan de muur hangt een schilderij met een grote pauw en op zijn bureau, jawel, een kristallen pauw. Ik psychologiseer graag (dat is een net woord voor iemand graag in een hokje willen stoppen) en vraag me dan ook af wat dit betekent.
Is hij zo trots als een pauw? Houdt hij graag een ? ?oogje? in het zeil (wink wink, vat je ?m, vat je ?m?) of zijn zijn favoriete kleuren toevallig blauw en groen en vond hij beschimmelde haring niet het ideale middel om die kleuren te laten zien?
Met zijn Tsjechische naam is ook iets leuks aan de hand. De mensen die hem niet kennen, reageren na het noemen van zijn naam met ?wie??? en de mensen die hem wel kennen, zeggen ?wat???. Terwijl ik zijn naam toch erg makkelijk te onthouden vind omdat het op Dubchek lijkt (die van de Praagse lente inderdaad). Elke keer als ik hem zie, wil ik vragen of hij in Tsjechië is geboren en waarom hij overal die pauwen heeft staan. Maar ik vergeet het altijd, blij als ik ben dat hij weer goed nieuws heeft. Alles is namelijk goed met de glucosewaarden in mijn bloed en ze vallen zelfs in de categorie ?zeer goed?.
Die Tsjechische pauwen komen de volgende keer dan maar.
?Moslims missen een duidelijke leider in Nederland. De Islam is nu veel te verdeeld om in discussie mee te gaan.?
(Aldus de voorman van de Vrijgemaakte Remonstrantse Broederschap van Heeren der Artikel 15.)
Als je ook
Firefox gebruikt (en waarom ook niet als het handiger, sneller en veiliger werkt dan Explorer) is dit wellicht een leuke plugin voor je browser. Het Weer op elk moment op je statusbalk! Hartstikke handig want je hebt geen extern programma nodig en het valt niet op tijdens het surfen.
Download hier.
Ik sluit me graag aan bij de
oproep van Richard Osinga en verklaar dan ook hierbij:
R.A.M. is een mooi programma!
En speciaal voor de
liefhebbers: een button!
Op het gevaar af dat ik heel erg als Janneke Brinkman ga klinken, durf ik toch wel te zeggen dat vaak creatief bezig ben. De fotocamera wijkt nooit van mijn zijde en de hele dag spoken verhalen door m'n hoofd die schreeuwen om op papier gezet te worden. Er is echter één kunstvorm die ik totaal niet beheers: schilderen en tekenen.
Read More
The first sign of spring?
Photo Friday
Zouden er ook kappers bestaan die van nature stil en introvert zijn? Die graag in alle stilte hun klanten knippen? Laat het me weten als die er zijn.
De praatmachine die ik vandaag kreeg, begon nog voor ze een schaar in haar handen had, met kletsverhalen over haar werk, Delft, mijn studie en haar man. En ik had nog geen vlokje haar naar beneden zien vallen! De rest van het kwartier werd gevuld met verhalen over haar "zoooo schattige" kinderen en alle ongemakken van zwanger zijn. Ik probeerde mijn afgrijzen zo goed mogelijk te verbergen.
Naast me stond een potje gel met de dubieuze naam "Get Stiff". Ik overwoog een potje te kopen want na 15 minuten zwangerschapsverhalen, vreesde ik voor mijn libido.
...dat je het zo druk hebt, dat je geen tijd hebt om een stukje te schrijven? Ik soms. Vandaag is zo'n dag.
- En hebben we gewonnen gisteren?
- Gewonnen?
- Ja man, van Duitsland?
- Duitsland?? Werd er gespeeld dan?! Kut, gemist!
- Of zou Australië dan toch met de winst er vandoor zijn gegaan?
- Australië? Ik wist niet dat die zo goed waren?
- Ja blijkbaar, ze gingen opeens voorbij Duitsland.
- Oh...helemaal niks over gehoord joh.
- Nee? Je werd er toch mee doodgegooid? Amerika herstelde zich knap na een slome start, Duitsland was als vanouds gevaarlijk maar de outsider Australië stoomde opeens langszij. Ik heb ademloos de standen gevolgd hoor.
- Joh...dat Australië. Dat verwacht je dan toch ook niet? Je hoort nooit wat van ze.
- Nee, dat zal wel hun tactiek zijn.
- Wie heeft er voor Nederland eigenlijk gescoord?
- Oh, Frans, Lee, Jim, Marco.
- Ehm...
- Katja natuurlijk.
- Kátja?? Wat voor een voetbalwedstrijd was dat??
- Voetbal? Giro 555 man! We stonden met onze miljoenen best hoog op de borstkloplijst. Maar die rot-Aussies gaan het toch winnen, vrees ik. Misschien hebben we bij een volgende ramp meer kans als we nu vast stiekem wat geld verstoppen.
- ...
- Wat?
At the wake of Queen Juliana.
Theme Thursday
Zoals ik reeds in een antwoord op
dit stukje aangaf, gaat mijn site niet op wit vandaag. ?Op wit??, hoor ik de argeloze bezoeker denken. Ja, er is een actie bezig voor Azië waarbij vandaag vele weblogs op wit gaan en alleen een banner laten zien met de oproep te geven aan giro 555.
Ik doe er niet aan mee om de simpele reden dat ik het een onnozele actie vind. Ten eerste wordt er al genoeg reclame gemaakt voor giro 555 dus die paar extra banners zijn onnodig. Daarbij is de kans vrij klein dat iemand die nog niet gestort heeft, nu wel opeens gaat storten omdat ik een plaatje op mijn site zet. Nog een reden voor het niet op wit gaan, is de uitvoering zelf. Waarom zou het de mensen in Azië helpen als alle webloggers vandaag niks zeggen? Ik denk dat ze juist meer geholpen zijn door erover te praten en schrijven.
Ik beschouw deze hele wit-operatie als schapengedrag dat geen enkel nut heeft voor de mensen daar. Onzinnige acties steun ik niet dus vandaar dat mijn site vandaag normaal in de lucht is. Ik roep anderen ook op om hun verstand te gebruiken en
iets écht nuttigs te doen.
Om even voor twaalf vanmiddag begonnen de klokken te luiden. Rare tijd, was mijn eerste gedachte. Zeker een begrafenis, was de tweede. Maar toen bedacht ik dat er vandaag drie minuten stilte werden gehouden. Sommige mensen stonden meteen stil en hebben dus bijna vijf minuten staan bibberen. Anderen begrepen het wel en wachtten tot het klokgelui ophield. Ik ben snel een boekwinkel in gevlucht want ik krijg altijd plaatsvervangende schaamte bij dit soort massaal schapengedrag.
Read More
Incrowdhumor, pas op! Voor de mensen die nog op web-log.nl zitten of daar net als ik weg zijn: ik moest
hier erg om lachen.
p.s. Was vandaag niet de dag van de Grote Update op web-log.nl? Die waar iedereen al een half jaar op wacht? Alles ligt plat zie ik net...
Edit: hij hapert en stottert en komt moeizaam op gang. Lekker voorbereid mensen...
Het was weer een mooie ochtend.
Meer weerfoto's zijn
hier te vinden.
Ik ben iemand die van tradities houdt. Oude Nederlandsche rituelen of royalistische opsmuk: mijn steun hebben ze. Er is echter één traditie die wat mij betreft per direct afgeschaft mag worden: de eerste maandag van het nieuwe jaar.
En dan met name de nieuwjaarsrituelen: handje schudden, "beste wensen" zeggen of, het vreselijkste van alles, een kleffe kus uitwisselen. 1 januari 2005 was geen uitzondering helaas. De eerste die naar me toe kwam, verraste me . Opeens hoorde ik haar "jij ook de beste wensen" zeggen en haar hand uitsteken. Uit beleefdheid ging ik even staan. Dit vatte zij op als een beginnende kusbeweging en boog zich naar voren. Ik was me van geen kwaad bewust en toen ik reageerde was zij alweer rechtop gaan staan. Enkele seconden schijnbewegingen volgden, waarna ik ons beiden maar uit ons lijden verloste en haar drie zoenen gaf. Toch nog verrast onderging ze het gesmak. We gaven elkaar daarbij nog steeds zo'n slap handje dat tussen ons in geklemd zat (raak haar borsten niet aan, Steven!).
De rest van de dag bleef ik obstinaat zitten en gaf heel kortaf een handje. Na vijf keer "beste wensen" gezegd te hebben, kreeg ik het al bijna niet meer uit mijn strot. Kan deze onzin met beste wensen die toch niemand meent voortaan achterwege blijven? Volgend jaar ga ik tot 7 januari op vakantie naar een land met een andere kalender.
Onthoud die naam! Het gebeurt niet vaak dat ik bijna ademloos naar de radio luister maar om 7:55 vanochtend was dat wel het geval.
Radio 4 stond zoals gewoonlijk aan en toen hoorde ik opeens een pianowerk dat ik niet kende. Het was ijl en stil als mist op een ochtend in mei. Betoverend dekt wellicht de lading het beste. Ik was zelfs zo betoverd door de wonderschone minimalistische muziek dat ik helemaal vergat de naam van de artiest op te schrijven. Gelukkig bleek een mailtje snel beantwoord door de mensen van
Viertakt.
Een stukje luisteren kan
hier en meer over de man achter het pianospel en de muziek zelf kun je op
zijn site vinden. Nu nog even die CD zien te krijgen.
"Kijk eens naar dat ventje. Hij lijkt precies op Harry Potter!"
"Vind je? Hij lijkt meer op Balkenende."
Mijn moeder en ik genieten van een grote pannenkoek. We hebben net windkracht 8 getrotseerd op het strand en met het zout nog knarsend tussen de tanden, bekijken we de andere mensen in het Pannenkoekenhuis.
"Nee joh, kijk naar dat haar: warrig en te lang. Precies Harry!"
"Dat gekke brilletje is toch meer des Jan-Peters hoor."
Op dat moment wordt de kleine brillie door zijn moeder geroepen: "Steven, kom eens gauw!"
Verdomme...
Tijdens het uitgaan hebben I. en ik altijd interessante gesprekken maar van wat ik gisteren hoorde, viel ik bijna van mijn stoel van verbazing. Wij zijn beiden opgegroeid in Naaldwijk en hij wist me iets heel interessants te vertellen over wat daar eind jaren '70, begin jaren '80 is gebeurd.
Read More
Omdat de zaterdagavond teveel als een zondag aanvoelde, wilde ik nog wel even op stap. Alsof er een diepe psychische band bestaat tussen mij en I. belde hij me net op dat moment op. Onze telefoongesprekken duren nooit langer dan 10 seconden. "Biertje, Delft" was de boodschap en ik wist genoeg.
Met een Leffe Blond in de hand stond ik in de hoek van
Locus Publicus, een biercafé op de Brabantse Turfmarkt. In café's ben ik altijd in een hoek te vinden omdat ik op die manier goed de andere gasten kan observeren. De dronken studenten, de verlopen alcoholisten, de overjarige wanhopige vrouwen, kortom: de fine fleur van de stad. Bij de gokkast stond een man van twee meter lang, twee meter breed en met een enorme pens. Vijf kuub mens, bedacht ik. Met zijn mond halfopen drukte hij wezenloos op de knoppen van de kast. Of hij nou won of verlies was aan zijn gezicht niet te zien.
Ik gokte op het laatste want ik zei tegen I. dat er achter hem een enorme loser op de gokkast stond te hengsten. De berg vlees kwam opeens als een vulkaan in beweging en draaide zich richting mij om. Door die plotselinge beweging zag ik drie andere gasten gevaarlijk tegen de bar aangedrukt worden en het zou me niet verbazen als de aarde
nog een microseconde sneller ging draaien. Dezelfde onnozele gezichtsuitdrukking staarde mij nu aan.
Ik voelde geen angst, schaamte of agressie. Het was meer een soort geboeidheid. Dezelfde fascinatie waardoor mensen naar ongelukken kijken denk ik. Ik was heel benieuwd wat de reus ging doen en bleef hem nieuwsgierig aankijken. De bargasten achter hem kregen het nu serieus benauwd. Zijn maximale aandachtsspanne was echter bereikt en met een zucht van verlichting van de onvrijwillige sandwiches achter hem, draaide hij zich weer richting gokkast. "Volgens mij hoorde hij het", meldde I. oplettend.
Burgemeester Cohen van Amsterdam vindt een Ministerie voor Veligheid
geen goed idee omdat dit ten koste zou kunnen gaan van de rol van de lokale overheid. "
Terrorisme vindt uiteindelijk altijd op lokaal niveau plaats."
Goed idee. Laat Enschedé verder ook maar in de stront zakken want wie hebben er nog meer last gehad van de vuurwerkramp niet waar? Gewoon lokaal regelen. Landelijke steun voor de slachtoffers van de nieuwjaarsbrand in Volendam? Nergens voor nodig: lekker lokaal houden. En is het niet zo dat de tsunami in Zuidoost-Azië uiteindelijk vooral
dorpen en
steden heeft weggespoeld? Waarom geven we eigenlijk hulp? Laat dat die dorpen en steden maar lekker lokaal oplossen.
Wie heeft er nog een terrorist nodig als je een burgemeester als Cohen hebt?
Webwereld heeft een leuk
overzicht geplaatst van de mail die het afgelopen jaar binnen is gekomen. Ik kan ook een heel klein woordje meepraten over stupide mailtjes dus volgt hier mijn eigen overzichtje van wat mail die dit jaar binnen is gekomen.
Complimenten:
- Wat een idioot ben jij zeg!
- Klootzak!
- doe is niet zo slim joh, sukkel!
- Hartelijk gelachen om je stukjes. Hoe voelt hem om zo'n blaaskaak te zijn?
Onbegrijpelijks:
- Ik snap um niej, jijjjj wel????????!!!!!!!!!!!!!!!!!
- b390t436 aircraft islamabad respect
- Mini-Cars Are Here At the Christmas Store!!
- Kun je me die ene mail sturen met dat ene dingetje erbij??
The morning after the night before, zoals Joop van Zijl vanmorgen al terecht opmerkte bij het Nieuwjaarsconcert. Het voordeel van een rustige oudejaarsavond is dat je 's morgens weer lekker fris bent. Snel nam ik mijn eerste onbtijt van 2005 (vandaag allemaal "eersten van 2005"!) en wandelde door mijn wijk naar de Delflandse polders. Het was 9:15.
Read More
Een kleine terugblik op gisteren. Ik zat lekker hoog en droog en had een goed uitzicht op het kabaal buiten.
|
|
