stevenbron.nl

Portret Charlie

Bijzonder geslaagd portret van Charlie al zeg ik het zelf.

Genomen met een iPhone 4s, bewerkt met Swankolab en Dramatic B&W.

Hap-hap, opperdepop!

Het leven van een baby is in de eerste maanden georganiseerd in duidelijke stappen. Na één maand het eerste feestje, na twee maanden de eerste inenting en bij drie maanden de tweede prik. Vier maanden is weer zo'n mijlpaal want dan kan voor de eerste keer iets anders gegeven worden dan melk. Gelukkig! Want hoewel de flessenmelk gezond is en onze kleine dame groeit als kool, stinkt de aanmaakmelk een uur in de wind. Hoe ze het binnen houdt, Joost mag het weten.

Maar op 4 augustus konden we eindelijk iets serveren dat nog best redelijk rook: een bananen-fruithapje uit een potje. Het rook in ieder geval zo'n beetje als de vrucht die op het plaatje stond. Charlie keek zonder haar gebruikelijke eet-enthousiasme naar het bordje met dat gekke stokje. Ah, het gekke stokje met iets blubberigs erop moet in je mond. De gele drab werd even rondgemaald en -gesmakt en verdween volgens in haar keel. Nou, ja, ach, mwoh, het was niet meteen vies. Maar Charlie had HONGER en zo'n lepeltje gaat wel erg langzaam. Na vier hapjes was het geduld op en ging de sirene aan. Niet aandringen, vertelde elk babyboekje ons dus toen maar het bekende flesje gemaakt. Dat werd achter elkaar naar binnen geslokt alsof het haar laatste flesje ooit was.

Experiment gelukt, resultaat valt niet tegen. Advies: blijven oefenen en steeds meer hapjes laten eten. Volgende stap: over acht maanden met de pot van papa en mama mee-eten.

Nu ze vier maanden is, hebben we ook de reiswieg omgebouwd tot kinderwagen omdat ze te groot is geworden voor de bak van de reiswieg. Ons kleine ukkie wordt snel groot!

Hi hi hi

Petit poucet

De laatste paar dagen worden we 's nachts gewekt door een raar soppend geluid.

*slurp zuig slurp zuig*

Het waren niet onze katten die in een hoekje zaten te treuren om het verlies aan aandacht door de komst van een extra baasje. Het was het nieuwe baasje zelf!

Charlie begint haar handjes te ontdekken. Ze had al snel een hele leuke toepassing voor die kleine worstjes aan het eind ontdekt: die passen precies in haar mond! Dat is mooi speelgoed! En dus: slurp, slurp, zuig, zuig, slurp. Opvallend genoeg gebruikt ze vooral haar linkerhandje (aargh, ze is links, aargh!) en heeft ze het kunstje van "zeiknatte handjes eerst aan het laken afvegen" nog niet onder de knie.

Voorlopig laten we het maar zo maar op den duur hoop ik dat ze toch iets anders vindt als tijdsverdrijf. Weet iemand wat het woord "orthodontist" in babytaal is?

Roze wolk

Na het (voor ons gevoel) lange wachten op de kleine meid, was het op 4-4-2011 om 16:40 uur dan toch eindelijk zover: Charlize Jane Bron werd geboren. Charlie voor vrienden (en eigenlijk voor iedereen). Na een nachtje in het ziekenhuis, mocht de dame meteen naar een hotel: het kraamhotel bij vliegveld Zestienhoven (jaja, het heet anders maar ik noem het gewoon nog steeds Zestienhoven). Een week vertroeteld worden, genieten en uitleg krijgen over hoe zo'n babyding nou precies werkt.

Na een weekje kwamen we weer thuis en was het nieuwe gezin compleet. We maakten ons op voor huilpartijen, doorwaakte nachten, niet willen eten en andere ellende. Maar er kwam niets! Charlie blijkt een echt kind van haar ouders te zijn: ze slaapt als een blok (ook 's nachts, hoera!), ze eet haar buikje rond en loopt lekker voor op De Gemiddelde Baby.

Kortom, de roze wolk hangt nog stralend boven huize Bron en we genieten met volle teugen. En Charlie ook denken we. Ze praat natuurlijk nog niet maar zo'n lach zegt meer dan 1000 woorden toch?

Wachten...

Gemiddeld wachten we twee jaar van ons leven. In de rij, in de wachtkamer, op school, op het perron, bij de brievenbus: wachten, wachten, wachten. Uiteraard kun je die tijd nuttig besteden met werkzaamheden of hobby's maar wachten doe je nog steeds.

Wij zijn nu ook aan het wachten, niet op de metro of tot het eindelijk lekker warm wordt, maar op een baby. Nog een week tot de uitgerekende datum maar het wachten zijn we eigenlijk al goed zat. Alles is klaar voor de Grote Ontvangst thuis! Waarschijnlijk kijken we later op deze tijd terug als "toen was het nog lekker rustig" maar dat telt nu nog niet. Kent een baby eigenlijk de uitdrukking 'fashionably late'? Dat is niet meer dan vijf minuten, kleine!!

Babykamertje (2)

En het kamertje is nu echt klaar trouwens! Onlangs regende het de hele dag dus een mooi moment om het verduisterende rolgordijntje en het overgordijn van (daar is ze weer) Nijntje op te hangen.

Babykamertje

Het kamertje voor de nieuwe bewoonster van huize Bron-Vreeswijk nadert zijn voltooiing. Na veel klussen en kopen, begint het al gezellig te worden. Komend weekend nog de gordijnen ophangen en dan wordt het vooral wachten. Foto's!

Babyspullen: when will it end??

Als je ziet waar een baby allemaal mee opgezadeld wordt aan spullen, zou je niet vermoeden dat een baby de eerste maanden van zijn leven niet veel meer doet dan slapen, eten en poepen. Gezien de hoeveelheid meuk die je geacht wordt aan te schaffen, is een wereldreis van enkele maanden geen heel vreemde gedachte. Ik ken ontdekkingsreizigers die naar onherbergzame onontdekte gebieden zijn getrokken met minder spullen dan in de gemiddelde kinderkamer staan.

Afgelopen zaterdag waren we weer eens bij Babypark in Gouda. We worden bij binnenkomst inmiddels door de directeur zelf verwelkomd met een glas champagne vlak voor hij zijn autodealer belt voor een tweede Porsche "voor het vrouwtje". Zijn favoriete klanten zijn er weer! Ditmaal gingen we voor de laatste twee essentiële zaken: een box en beddengoed. Sim-pel zou je zeggen.

Niet dus. We hebben het namelijk over een BABYbox en BABYbeddengoed en dat betekent dat je een academische graad in pedagogie en kinderverzorging moet hebben om te snappen wat er allemaal is en wat je allemaal 'nodig' hebt. Volgens mij ben ik nog opgegroeid met één deken en één laken waar ik het de eerste acht jaar van mijn leven mee moest doen. Onze spruit krijgt echter diverse setjes lakens, dekens, onderlakens, matrashoezen en uiteraard allemaal met de laatste door NASA ontwikkelde ademende techniek. Hiermee kan een baby zelfs als hij met zijn hoofd in het matras geduwd wordt nog doorademen. Gelukkig wist de verkoopster precies waarmee ze ons bang genoeg kon maken dat we uiteindelijk knarsetandend verzuchtten: "oké, zet ook maar op de bon...".

Uitgezwaaid door de beleggingsadviseur van de vestigingsmanager gingen we weer naar huis: een extra bladzijde op de nota en een hoop mooie spullen in het verschiet rijker. Dat dan weer wel .

Kleine meisje

Afgelopen zondag werd ik 33 (ja, nog bedankt) en kreeg ik een hoop leuke cadeautjes. Het mooiste cadeau had ik echter al twee dagen daarvoor gehad. Op 12 november gingen we baby kieken bij de verloskundige. De 20 weken echo was aan de beurt!

Het belangrijkste nieuws was natuurlijk om te weten of alles goed gaat met de baby. En óf het goed gaat! Alles zit precies waar het moet zitten en volgt ook nog eens de gemiddelde groeicurves. Zal mijn 56cm. ooit nog verbroken worden? Fleur hoopt van niet. Met mama loopt ook alles op rolletjes. Eigenlijk alleen maar goed nieuws!

Het leuke van de 20 weken echo is dat als je een beetje geluk hebt en de baby er goed voor ligt, je kunt zien wat het gaat worden: voetbalschoenen of een balletpakje. Het wordt.... een dochtertje!! Hoewel het ons natuurlijk niks uitmaakte, is de wetenschap dat er een klein meisje rond gaat waggelen in huis toch wel heel leuk.

Wat betreft de voetbalschoenen of een balletpakje: gezien de trappen die ze nu al kan geven, wacht ik nog even met die beslissing. Tijd voor foto's!

De eerste babyshopdag

De volgende stap op weg naar de roze wolk is de aanschaf van "noodzakelijke spullen" voor de baby. Afgelopen weekend was het zover: het interieur en vervoer werd besteld. "Babypark Zaanstad: DE GROOTSTE BABYWINKEL VAN EUROPA" schreeuwde de gevel ons tegemoet. Ik twijfelde even of ik dat als aanbeveling of als waarschuwing moest opvatten.

Eenmaal binnen kan het beste omschreven worden als een IKEA voor baby's. Wit, roze en blauw voerden de boventoon bij de meubels. De sectie "lief" zeg maar. Zwart, rood, oranje, geel, groen was het palet bij de kinderwagens: de afdeling "stoer en robuust". Eerst maar eens bij de meubels kijken want daar hadden we eigenlijk de keuze al gemaakt en dat maakt het koopproces wat makkelijker. De set Malmö White Brush is het geworden, enigszins onbeholpen vertaald door Babypark als Malmö Verfstreep. Niet teveel denkend aan de associaties die ik bij de naam Malmö kreeg, luisterde ik naar de enthousiaste uitleg van Fleur over de meubels. Bergruimte, rustige kleur, geen grepen, geen quasi-smaakvolle (en daardoor smaakloze) tierlantijnen en stevig materiaal: verkocht!

Op naar het transport voor de kleine. Zoveel merken, zoveel mogelijkheden. Bij de ene wagen kan de baby je aanstaren tot je je ongemakkelijk begint te voelen en bij het volgende karretje zie je de eerste drie jaar alleen een kruintje. "Deze wagen is perfect voor wandelingen door het bos of door het zand", zei de verkoper die blijkbaar dacht dat we midden op de Veluwe wonen. Bij de ene wagen moest je vijf knoppen indrukken om alleen maar de loopstang in te kunnen schuiven waar je bij een ander wagentje met één knop een soort Transformer in werking zet. Matrasjes, aerosleeps, parasolletjes, regenkap, zonnekap, muskietenkap: de gemiddelde kinderwagen heeft meer opties dan een nieuwe auto. Ik miste alleen nog spoilers en meedraaiende velgen maar die niche zal ongetwijfeld ook gevuld gaan worden. Uiteindelijk hebben wij voor het racemonster Bugaboo Cameleon gekozen in de kleuren donkergrijs-rood. Praktisch, veel mogelijkheden en een wagen waar je je ook als man niet voor hoeft te schamen om achter te lopen (de roze met wit kant afgezette wagentjes staan er echt). Samen met de kinderkamer en -wagen hebben we ook een schommelwiegje gekocht voor naast het bed. Hopelijk heeft de baby zeebeentjes...

Als mensen wellicht leuke dingen willen kopen voor de toekomstige wereldburger, heb ik aan één woord voldoende als tip: Nijntje.

In progress

Vol verwachting klopt ons hart. En niet alleen het onze. Tijdens de eerste en tweede echo was luid en duidelijk het hart van onze aanstaande blijde boodschap te horen. Nu zijn we druk bezig met het bedenken van namen (zeer lastig), het uitzoeken van de kinderkamer (minder lastig) en het dromen over later.

"De kleine" is nu 17 weken jong en of het een jongen of meisje wordt weten we nog niet. Maar gelukkig hebben we al wel de eerste foto's!

8 weken: