Brain chip reads man's thoughts
A paralysed man in the US has become the first person to benefit from a brain chip that reads his mind.[...]He can think his TV on and off, change channels and alter the volume thanks to the technology and software linked to devices in his home.
Dit is zo'n
bericht waar mijn oma over zou verzuchten: wat zijn ze toch knap tegenwoordig. Ik zie werkelijk ongelimiteerde mogelijkheden voor deze techniek! Moment, ik denk even een koud biertje uit de koelkast...
Weer terug bij Xenos, want ik moest toch die
theezakhoudertjes hebben, liep ik wederom tussen het koopzieke volk. Dit keer was ik echter mentaal voorbereid en liet ik me niet meer van de wijs brengen!
Zorgvuldig de glazen bakjes op onregelmatigheden onderzoekend, viel me ineens op dat er een grote groep meisjes van puberale leeftijd om me heen stond. De gilletjes en kreetjes over hoe "lief en schattig en cute" de verschillende theeglazen en -potten wel niet waren, vlogen door de lucht. Naast me bukte een meisje zich om een afzichtelijk lelijke roze theepot te bekijken. Minimaal vijf centimeter bilspleet werd in m'n gezicht gedrukt. Tot mijn verbazing zag ik hetzelfde beeld bij andere bukkers.
De introductie van de string heb ik nog maar nauwelijks verwerkt en over de heupbroeken heb ik nog steeds mijn twijfels. Maar deze zomer lijkt de mode nog korter te moeten worden. Ik snap het niet. Denken vrouwen écht dat dit leuk of sexy staat? Ik vind een zichtbare bilspleet bij bouwvakkers al niet zo fris maar bij vrouwen roept het dezelfde associatie op: die van een spaarpot. Het is dat ik wegens
omstandigheden nooit dronken ben, want anders...
Sorry dames maar ik vind het niks. Zeker niet als er zo'n verschrikkelijke tatoo boven die gleuf zit. Eén troost: ik ben sowieso niet zo'n billenman.
En ik heb al zo'n hekel aan
1 april-grappen...
Ondergetekende voelt zich ernstig tekort gedaan! Want wie missen we in het rijtje van
Overijssels Grootste? Precies...
Was getekend:
Via
Het kabinet hangt aan een zijden draadje. Na het vertrek van minister De Graaf is er een crisis ontstaan waar het kleine D66 bepalend is voor de toekomst. Zie de ironie: de splinterpartij maakte ooit de coalitie mogelijk maar dreigt deze nu op te blazen.
Minister De Graaf stapte op na een gezamenlijke moord door de oppositie en coalitie. De oppositie onder leiding van de PvdA draaide de gekozen burgemeester de nek om en de coalitiegenoten gaven vervolgens aan toch niks te zien in een nieuw kiesstelsel. Exit Thom.
Daarmee was D66 beroofd van zijn kroonjuwelen en omdat de andere bewindslieden van D66 zeiden dat ze anders op zouden stappen, moest er een nieuwe reden voor de kabinetsdeelname gevonden worden. Dat werd het
Paasakkoord. Hier werden wat losse stukjes uit de wrakstukken van eerdere plannen bijeengeschraapt en Boris Dittrich kraaide weer van plezier. Zijn achterban was echter minder
himmelhoch jauchzend. Geheel in stijl met de democratische superioriteit die D66 zich eigen heeft gemaakt, wordt het paasakkoord aan de leden voorgelegd. "Indien zij 'nee' tegen de plannen zeggen, stapt D66 uit de regering", wist Ferry Mingelen uit Lousewies van der Laan te trekken. (Die er overigens een
verrassende bijbaan op nahoudt.)
En daarmee werd het startsein voor een partijoorlog gegeven. Dittrich
presenteerde gisteren D66-voorzitter Alexander Pechtold als nieuwe minister. Vandaag kwam partijcoryfee
Hans van Mierlo op Wiegeliaanse manier de porseleinkast instormen door te roepen dat bij een 'ja' tegen het akkoord hij zijn partijlidmaatschap aan de wilgen hangt. En, last but not last, nu blijkt dat sinds een paar dagen er opeens een enorme aanwas van leden is die allemaal willen stemmen tijdens het congres.
Verschillende actiegroepen als Keer Het Tij en mede op
aandringen van het zichzelf steeds megalomaner voelende weblog
GeenStijl hebben veel tegenstanders van het kabinet zich aangemeld als D66-lid. De democraten hebben gisteren aangegeven dat zoveel nieuwe mensen moeilijk nog ingeschreven kunnen worden (niks gewend) en zij hebben dus geen stemrecht op de ledenvergadering*. GeenStijl vergelijkt dit meteen met
Stalinistische praktijken maar de heren van dit weblog kunnen beter eens een opfriscursusje
democratie gaan volgen want een tsunami aan nep-leden om een partij de nek om te draaien heeft weinig met democratie te maken en des te meer met
Noordkoreaanse toestanden.
Het uitsluiten van de fopleden zal waarschijnlijk echter weinig verschil uitmaken. Uit
onderzoek blijkt dat de meeste D66-leden tegen het akkoord zijn. Daarnaast heeft het verleden uitgewezen dat de stem van Van Mierlo nog steeds veel macht heeft. Als vader nee zegt, volgen de kinderen meestal snel. Ik verwacht dan ook dat de partij nee zal stemmen en dat D66 vervolgens uit het kabinet stapt.
Maar dan? Wouter Bos van de PvdA analyseerde maar al te scherp dat het kabinet geen crisis wil omdat ze nieuwe verkiezingen willen vermijden. De regeringspartijen staan er op zijn zachtst gezegd
beroerd voor en nu verkiezingen houden zou zelfmoord zijn. De PvdA staat er florisant voor in de
peilingen dus is hun hameren op een crisis ook weer te begrijpen. Bos ziet zichzelf al in het Torentje zitten.
De verwachting is dat vanaf dit jaar de economie weer uit het dal kruipt en als de verkiezingen pas over een paar jaar zouden zijn, zou dit kabinet daar de vruchten van kunnen plukken. Balkenende c.s. willen dan ook zo lang mogelijk blijven zitten.
Krijgen we dan wellicht toch een nieuw scenario? Zal de club van Balkenende gewoon blijven zitten als minderheidskabinet? Die mogelijkheid bestaat aangezien er nergens de regel staat dat er altijd een meerderheid in de kamer moet zijn. Het wordt alleen nooit gedaan omdat het nu eenmaal beter werkt als je een meerderheid in de kamer achter je hebt. Er is slechts één écht minderheidskabinet geweest in de geschiedenis maar dat is al bijna
een eeuw geleden.
Maar die meerderheid is er wel. Een virtuele maar toch: de LPF blijkt namelijk vrijwel consistent met de regeringslijn mee te stemmen. Met gedoogsteun van de LPF heeft Balkenende toch weer een meerderheid. De kritiek van de oppositie zal niet mals zijn maar als de economie straks weer op volle toeren draait: who cares? De vraag is of de wat traditioneel ingestelde Balkenende zo'n zet aandurft. Dat vereist een flinke dosis durf en daar loopt de premier niet echt van over.
En D66? Die kan zich beter bij het ledencongres opheffen. Het is duidelijk geworden dat geen van de andere partijen op hun kroonjuwelen zit te wachten en het volk interesseert het ook maar bar weinig. Daarmee hebben ze geen bestaansrecht meer en kunnen ze zich beter een volgende electorale afslachting besparen.
* = Update: er mag
toch gestemd worden. Oftewel: hoe D66 geheel democratisch zelfmoord pleegt.
The Blair Must Go Party
telepathicpartnership.com
Your Party
Vote For Yourself Rainbow Dream Ticket
En nog 57 andere
nieuwe politieke partijen hebben zich aangemeld voor de Britse verkiezingen.
Je hebt van die mensen waarvan je denkt: waarom beginnen die geen weblog? Ze maken van alles mee, kunnen goed schrijven en hebben een Mening. Soms is dan een beetje psychologie voldoende om ze net over die drempel te helpen. Soms helpt alleen nog grof geweld.
Vaste bezoekster en reageerin MLo moest eerst een nieuws huis kopen voor ze begon. Maar nu is het eindelijk zover en kan de wereld van haar avonturen genieten. En daar maak ik graag reclame voor natuurlijk. Dus...
Jetzt! Neu! Renovatie.web-log.nl! Supergeil und Toll!
Op dit moment ligt op mijn nachtkastje de Ilias en Odyssea van Homerus. 2500 jaar oude literatuur maar nog steeds actueel. In het verhaal moet Odysseus tussen twee gevaren kiezen: Skylla en Charybdis. De één verslindt schepen en de ander is een enorme draaikolk. Odysseus kiest en accepteert de dood van enkele van zijn mannen.
Ik werd geconfronteerd met aan de ene kant de kans om een leuk project te gaan doen dat twee maanden duurt, en aan de andere kant een baan die i-de-aal is en alles in zich heeft wat ik wil en waarvoor ik gestudeerd heb. En nog in Delft ook! Enige probleem: de aanstelling zou per 1 mei zijn... Ook al heb ik pas net gesolliciteerd, ik durf het risico niet te nemen dat ik straks die baan krijg en dan nee moet zeggen omdat ik nog aan dat project vastzit. Maar door dat project zou ik wel weer meer lol in m'n huidige werk krijgen. Skylla en Charybdis.
Uiteindelijk heb ik het project maar afgewezen en bijt nog even door in mijn huidige werk. Hopelijk ziet Delft ook hoe geschikt ik ben voor deze baan want anders sla ik mezelf even voor m'n hoofd. Keuzes!!
Nee, niet de boeken van Tolkien en ook niet die slappe horroraftreksels die nu in de bioscoop draaien maar Duits Drama uit de Romantiek en gecomponeerd door Richard Wagner. De BBC gaat helaas nog niet de complete Ring des Nibelungen uitzenden (14 uur opera is toch wat veel) maar het tweede deel, 'Die Walküre', wordt
vanavond tussen 18:15 en 22:30 uitgezonden.
Het NRC heeft een
samenvatting van het verhaal uit dit tweede deel van de vierdelige cyclus online staan voor de mensen die vergeten zijn waar dit epos over gaat.
>>> Ring des Nibelungen - Wikipedia
>>> Samenvatting van Die Walküre
>>> Profiel van Richard Wagner
>>> BBC's quick guide to classical music
Update: het lijkt erop dat de BBC het toch teveel van het goede vond en het is geannuleerd. Dan maar de
Geschiedenisquiz (ik heb tot nu toe alles goed!).
Regisseur Silvio Soldini had enkele jaren geleden succes met de comedy
Pani et Tulipani. Die heb ik niet gezien dus heb ik het voordeel dat ik deze film daar niet mee kan vergelijken. Als ik mijn date van de avond mag geloven zou hij dan namelijk tegenvallen.
Agata e la tempesta is het verhaal van Agata die electriciteitsstormen veroorzaakt als ze opgewonden wordt. De lampen flikkeren en de computer slaat op tilt. Haar broer komt erachter dat hij niet haar echte broer is en de man die wel zijn echte broer blijkt te zijn, wil samen met hem en zijn invalide vrouw een forellenkwekerij beginnen maar daardoor is de vrouw van de 'nieuwe' broer, een tv-psychologe die haar eigen advies thuis opvolgt, zo teleurgesteld dat ze bij hem weggaat.
Bent u er nog? Dit had ik dus ook bij het zien van de film: er lopen zoveel verhaallijnen door elkaar dat je het spoor nog wel eens bijster raakt. Het duurde ook zeker tot de helft van het verhaal voor ik doorhad waar het nu precies om ging. De beelden zijn schitterend en de bijbehorende muziek maken het vakantiegevoel af. Mijn advies is echter om zelf op vakantie naar Italië te gaan en deze film ooit eens op tv te gaan bekijken.
>>> Mijn andere filmrecensies
Vandaag werd winkelcentrum
Zuidpoort geopend in Delft. "Een nieuw woon-, winkel en vermaakparadijs!" Ik bracht een bezoekje en heb me voornamelijk lopen ergeren.
Zaterdag is natuurlijk sowieso al niet zo'n slimme dag om de binnenstad in te gaan maar nu was het wel heel erg. Elke bewoner uit elk boerengat uit de omgeving leek wel last te hebben van spontane winkeldiarree. Na vijf minuten in de Xenos gooide ik de spiegel en de theezakhouders in een hoek en wurmde me door de koopgeile massa heen naar buiten. Daar werd ik meteen aangerand door een lolbroek in een konijnenkostuum die me een ballon en een knuffel wilde geven. "Prettig Paasfeest, meneertje", kirde deze volwassen man in een konijnenpak tegen me. "Zoek een echte baan lul", antwoordde ik terwijl ik de ballon weer in z'n pootjes terugduwde. De lachende konijnensnoet siste "Eikel" en liep weg.
Mijn kruisgang ging verder naar een nieuw filiaal van BCC. Bij binnenkomst stond daar een brillemans die me grijnzend goededag wenste. Ik houd niet van grijnzende mensen want ik krijg dan meteen het gevoel dat m'n gulp openstaat. Ik gromde iets terug en liep door naar de telefoons. Ik wist wat ik wilde hebben dus ik hoefde niet lang te blijven. Dacht ik. Maar toen greep het "vernieuwde winkelconcept" keihard in en werd ik gedwongen een verkoper te vragen om de doos uit de vitrine te halen. "Geef ik u eventjes een bonnetje waarmee u dan eventjes naar de kassa kunt om eventjes te betalen, meneer. Mijn naam is overigens Frits." "Loop jij
eventjes lekker naar de hel, Frits", dacht ik. Ik hield maar wijselijk m'n mond: ik moest die telefoon immers wel hebben.
Een half uur na aankomst vluchtte ik weer weg uit dit winkelparadijs, de gek geworden massa achter me latend. Met schuim op de bekken zag ik ze van de ene aanbieding naar de andere strompelen. Als junks op zoek naar de volgende kans-die-je-niet-kan-laten-liggen.
Volgende keer ga ik toch maar op woensdagochtend om 9:00.
The fact is, Europeans and Americans approach e-mail in a fundamentally different way. Here is the key point: For Europeans, e-mail has replaced the business letter. For Americans, it has replaced the telephone. That's why we tend to unleash what e-mail consultant Tim Burress calls a "brain dump": unloading the content of our cerebral cortex onto the screen and hitting the send button. "It makes Europeans go ballistic," he says.
Interessant
artikel over hoe verschillend Amerikanen en Europeanen met e-mail omgaan.
Ik ben geen student meer. Ik heb een bijbaan waarmee ik mijn rekeningen kan betalen. Ik zoek naarstig naar een baan voor het begin van een carrière. Ik heb 29 sollicitaties de deur uitgestuurd en 2 daarvan lopen nog.
Wat is nu triester: het feit dat mijn bijbaan nu simpelweg De Baan is? Of dat ik met bijna 30 sollicitaties nog geen enkel gesprek heb gehad? Waar werken al die politicologen eigenlijk??
Tot zover dit bericht uit de woestijn. Had ik al gezegd dat het lente is?
Van: Steven Bron
Aan: J.P. Balkenende
Datum: 24 maart 2005
Onderwerp: Open vacature
Excellentie,
Met referte aan de uitzending van het Journaal van 23 maart 2005 is mij duidelijk geworden dat er een open vacature is voor de positie van Minister van Bestuurlijke Vernieuwing en Koninkrijksrelaties. Gisteren heb ik tevens te horen gekregen dat ik mijn studie heb afgerond. U begrijpt net als ik dat deze samenloop van omstandigheden geen toeval is. De dwingende hand 'van boven' is hier duidelijk voelbaar.
Hierbij zou ik dan ook graag willen solliciteren naar voornoemde functie. Als politicoloog met een fijn gevoel voor de bestuurlijke maat en een frisse nieuwe kijk op de zaak, meen ik uitermate geschikt te zijn voor deze functie. Tevens wil ik hierbij nadrukkelijk vermelden dat werkbezoeken aan onze overzeese gebiedsdelen geen enkel probleem zullen zijn.
In afwachting van uw bevestiging, verblijf ik met vriendelijke groet,
Hoogachtend,
Steven Bron
Op sommige gebieden loop ik erg achter en op andere gebieden zou je me bijna een trendsetter kunnen noemen. Films bijvoorbeeld zie ik vaak al weken tot maanden voordat ze hier in de bioscoop draaien. Vroeger had ik dat ook met muziek maar sinds ik mijn aandacht heb verschoven naar de muziek van de vorige eeuwen, gaan de laatste bandjes een beetje langs me heen.
TV-series waren ook een blinde vlek. Twin Peaks heb ik nog steeds niet gezien, The Sopranos ben ik pas onlangs gaan kijken (en meteen vijf seizoenen in twee maanden bekeken) en op het moment ben ik verslaafd geraakt aan 24. Het eerste seizoen voor de duidelijkheid.
Maar nu kan ik hier ook eindelijk trendsettende kwaliteiten claimen. Van Desperate Housewives had ik het hele eerste seizoen al bekeken voor het op de Nederlandse buis te zien was en nu heb ik zelfs een leuke tip:
The Contender. Het concept is een soort Big Brother-kloon maar dan met boksers. Sylvester Stallone heeft een groep boksers onder zijn hoede die in twee kampen zijn verdeeld en via opdrachten tot een eindgevecht tussen twee mensen moeten komen. De boksers zijn met hun hele gezin op de campus ondergebracht dus naast de actie zie je ook de brede mannen met hun kinderen spelen en bij hun vrouw uithuilen. Dat klinkt cheesy maar werkt erg goed. Vooral de botsingen tussen de harde straatvechters en de bijbel-citerende huisvaders is prachtige televisie. De spanning naar het gevecht wordt schitterend opgebouwd en de laatste tien minuten zit je al schaduwvechtend op het puntje van je stoel.
Als John de Mol nog een leuk programma zoekt om naast de voetbal te programmeren, wil ik hem wel een advies geven. Over mijn honorarium valt altijd te praten.
Binnenkort de volgende tip:
Fat Actress, één van de leukste series van dit moment.
Een ex noemde mij wel eens liefkozend (nou ja...) luie student. Het was toevallig één van de weinige Nederlandse uitdrukkingen die ze accentloos kon zeggen maar het sloeg ook ergens op: ik was student en lui zijn vind ik helemaal niet erg op zijn tijd. Nu kan ze dat in ieder geval niet meer tegen me zeggen want sinds vandaag 11:43 ben ik geen student meer! Jawel, de scriptie is af en goedgekeurd!
Michael Corleone uit The Godfather parafraserend zei ik gisteren tegen mezelf "today I am settling all the study business". Dat betekende eerst een eindgesprek met mijn scriptiebegeleider. Toen hij meldde dat het uiteindelijk een zeven was geworden, viel ik bijna van m'n stoel. Van verbazing welteverstaan want vóór de laatste verbeteringen was er nog sprake van een krappe zes!
Daarna kon ik meteen door naar de administratie. Daar wachtte een nieuwe hulp van Oosteuropese afkomst al op mijn komst om de cijferlijst door te nemen. (Even tussendoor: ik kan er niets aan doen maar wat klinkt dat accent toch lekker! Laat maar, ieder zijn fetish.) Geen vuiltje aan de lucht dacht ik tot ze wees op een 5,5 die ik jaren geleden heb gehaald. "Niet kuslaakt", hijgde ze in m'n oor. "Wel geslaagd", bibberde ik terug. Wat bleek? Jaren geleden was een 5,5 nog een voldoende. Tegenwoordig is het of een 5 óf een 6, niets meer ertussen. Anastasia (zoals ik haar in m'n gedachten had gedoopt) bleek coulant en veranderde het naar een zes.
Na deze drempel kon ik op weg naar het Bureau Pedel (spreek uit Péé-dèl). Dit is de man die alle officiële ceremonies van de universiteit regelt. "Net nog een promotie gehad en straks nog een tweetal doctoraaltjes", meldde een bezwete man mij terwijl hij zijn toga uittrok. Het beroemde Leidse Zweetkamertje (waar elke afgestudeerde zijn handtekening op de muur mag zetten) zag ik opeens in een ander licht. Hij zette wat krabbels op een papier en meldde dat ik tien dagen vantevoren wel bericht zou krijgen. Da's mooi, zei ik en ging weer weg.
Terwijl ik het
Academiegebouw uitliep en vijf eeuwen wetenschap achter me liet, begon ik het langzaam te beseffen: ik ben geen student meer! Ik ben klaar! Had ik al gemeld dat de lente van 2005 nu al niet meer stuk kan voor mij? Bij deze nogmaals: de lente van 2005 is de Moeder alles Lentes!
De hoofdpijn van
gisteren is weggetrokken en dus kan ik eindelijk melden hoe leuk het afgelopen weekend wel niet was. We vertrokken afgelopen vrijdag naar het plaatsje Ovifat dat bij Malmedy hoort. Malmedy is weer een gemeente in de Belgische Ardennen; u weet wel: dat land dat wél zijn burgemeester mag kiezen.
Na een vlotte tocht bleek het even zoeken in de omgeving omdat onze routeplanner aangaf dat we vijf keer hetzelfde dorp in en uit moesten rijden. We gingen toen maar over op ons feilloze richtingsgevoel, maar na een uur het dorp doorgecrosst te hebben, bleek dat we de kaart ondersteboven hadden gehouden ... dag richtingsgevoel, hallo GPS-systeem!
De prijs voor de zoektocht mocht er zijn: we zaten in een enorme villa met een fantastisch uitzicht op het dal. Verder hadden we in de kelder een complete Thermenfähige ruimte met een sauna, Turks stoombad en een scala aan douches, stort- en voetenbaden. Vermoedelijk waren we één van de eerste huurders van dit complex want alle IKEA-spullen zagen er nog splinternieuw uit ("zoek de Björn!"). Voor de nerd in ons allen was er ook nog een razendsnelle internetverbinding.
Als u mij nou vraagt "wat heb je zoal gedaan", dan is het antwoord: verrot weinig. We hebben ons één keer gewaagd aan een wandeling in de buurt maar die eindigde in een snel smeltend ijsmoeras. Er werd vooral gewandeld tussen de keuken, zithoek, Xbox, saunaruimte en het terras. Inderdaad: het was een heel zwaar weekend.
Gelukkig hebben we de foto's nog. Achtereenvolgens: ons huisje op de top van de heuvel, een deel van de sauna, de mooie overbuurvrouw en het prachtige uitzicht vanaf het terras.
Normaal zou ik nu al een verslag hebben gegeven van het
geweldige weekend maar ik lig met hoofdpijn op bed dus ik gooi de pc meteen weer uit. Hopelijk later vandaag meer.
Ik zit op de eerste verdieping van het vakantiehuis achter de pc en in de grote kamer hoor ik vrijwel al mijn vrienden. Hoor ik daar niet bij te zitten? Zeker wel, straks als de pannenkoeken klaar zijn bijvoorbeeld. Of als we weer de sauna induiken. Maar nu zit ik even alleen dit stukje te typen. Ik heb die momenten van op mezelf zijn nodig. Met zeventien man (m/v) in één huis is heel gezellig maar kan soms ook wat benauwen.
Eén van mijn favoriete momenten was bijvoorbeeld vanochtend toen ik als eerste wakker was en op ons terras op het nog slapende dal uitkeek. Iedereen sliep nog, de koeien lagen wat te liggen en ik genoot van de stilte en de koele mist tussen de bomen. Straks is het pannenkoeken- en zweettijd, maar nu geniet ik van de stemmen op de achtergrond. Kijkend uit het raampje zie ik ons huis weer langzaam wegzakken in een zee van mist.
Het wordt een mooie avond.
Uw geliefde ondergetekende is dit hele weekend aan het bijkomen in de Belgische Ardennen. Vandaar: weinig updates. Ook al heb ik u allen zeer hoog staan, de sauna, Turks stoombad en veel gezelligheid gaan nu even voor.
Maar vrees niet: de digitale camera staat op ongeveer 100 foto´s.
p.s. Wat zijn Azerty-toetsenborden waardeloos (oftewel ´zqqrdeloos´)!
Gisteren was het verjaardagsavondje van mijn moeder. Er was alleen familie aanwezig en zodra dat het geval is, kun je voorspellen hoe de avond verloopt. "Pietje is dood, Hans is ziek, Klara is gek", etc. etc. Het gehele dorp wordt afgewerkt en iedereen is weer bij.
Deze jaarlijkse doden- en ziekenmars kreeg echter gisteren een feestelijk tintje. Mijn nichtje is in verwachting! En omdat ik weet dat ze hier regelmatig is: van harte gefeliciteerd! De lente van 2005 is nu al beter dan het hele voorgaande jaar. Nu nog even een positief bericht over een leuke baan volgende week en dan mag het wat mij betreft de rest van het jaar gaan regenen.
De vogels fluiten, het zonnetje schijnt, de lucht is blauw en voor het eerst in zeven jaar zit ik niet te prakkezeren over wat ik nog moet doen voor m'n studie. Zelfs de ergernis over wat er allemaal op m'n werk aan de hand is, lijkt wel van me af te spoelen met elke zonnestraal die door het open(!) raam naar binnen kruipt. Greenday klinkt uit m'n boxen en
zingt "This is the dawning of the rest of our lives". Zo voelt het inderdaad.
Is dit niet dé perfecte dag (om ook maar even een lied van Lou Reed te citeren) om de 59e verjaardag van m'n moeder te vieren? Het mooiste cadeau vond ze het nieuws dat ik eindelijk afstudeer maar hopelijk kan ik er vandaag nog wat aan toevoegen van een meer stoffelijke aard. Voor wie nu denkt: wie is dat dan? Zij is de dame die richting branding loopt op de foto hierboven.
Toen was het nog koud, vandaag is het lente!
Na vandaag weer meer dan 80 e-mails van klanten beantwoord te hebben, kon ik even geen dt-verkrachtingen, woordmutilaties en mailtjes GEHEEL IN HOOFDLETTERS GESCHREVEN meer zien. Ik loop al een tijdje met het idee rond voor een nieuwe categorie op mijn site: taalfouten. Er is immers niets zo leuk als het laten zien van fouten van anderen, niet waar?
Op
Infiniti kwam ik daarbij nog wat leuks tegen. Een site speciaal gemaakt om een bepaald soort fout aan de kaak te stellen: het foutief samenvoegen van woorden. Alleen om de url is het al leuk:
www.spatiegebruik.nl.
Gisteren werd in het kader van de boekenweek een lezing in de Prinsenhof te Delft gehouden met als thema "Moordaanslag op Willem van Oranje verijdeld". Zoals presentator Hans Goedkoop al zei: niets zo leuk als het gezelschapsspel 'Wat Als'. De sprekers waren o.a. historicus James Kennedy (zenuwachtig, verkeerd getimede grapjes en een accent waar de gemiddelde Oranje nog een puntje aan kan zuigen), Thomas Ross (über-nonchalant, drie keer "Pim Fortuyn" genoemd, één keer "stadhoudersbrief" en twee godslasteringen: een rustige avond).
Het hoogtepunt was echter de "what if" van
Thomas von der Dunk. Zijn opkomst was al genoeg om het veelal bejaarde publiek naar de pacemaker te doen grijpen. Strak in het zwarte leer met een cowboyhoed op liep, nee stórmde hij richting podium. Met zijn bekende nasale stemgeluid stak hij direct van wal.
Via een stortvloed aan fictieve vredesonderhandelingen, gewestelijke opsplitsingen, deelstaten, vrije steden, gevallen monarchen en bastaardzonen kwam hij uiteindelijk in de 20e eeuw aan. Na de val van het Duitse Keizerrijk in 1918 (waar wij als deelstaat Noord-Rijn-Westland met als hoofdstad Haarlem deel van uitmaakten), werd ons land opgesplitst in de Utrechtse Noordelijke Rijnlanden met als hoofdstad Zwolle, de Vlaamse Westgebieden en de vrije steden Amsterdam en Antwerpen. "In welke situatie wij ons thans bevinden". De zaal lag plat.
De grijze mevrouw naast me : "hij valt best me toch mee. Ondanks die rare kleren". Laat ons hopen dat Von der Dunk dit fantastische verhaal nog ergens online zet!
>>> Dunklog
1.
Ik lag op de bank met het boekenweekgeschenk van Jan Wolkers. Leuk boek. Ik zag weer Texel voor me en dacht terug aan de vele vakanties die ik daar heb gevierd. Beneden hoorde ik mijn moeder hoesten en kuchen terwijl ze mijn scriptie aan de laatste spellingscontrole onderwierp. Zo slecht was het toch niet?
2.
Ik zat nog geen vijf seconden in de tram toen er een woest uitziende jongen naast me stond. "GGGHeb ggge gsigggarettenggg?" Ik gokte dat hij wilde weten of ik sigaretten bij me had en antwoordde hem met een boze blik. Dat bleek genoeg.
Hetzelfde ritueel herhaalde zich bij iedereen tot hij in Den Haag aankwam. Daar was een Turkse man niet gediend van zijn gggggevraag en schold hem de huid vol. Even dreigde het een kloppartij te worden maar de Neanderthaler koos eieren voor zijn geld en stapte uit. Er klonk nog wat gemompel en gevloek en voor de deur sloot, vloog de Turkse man er onder veel geschreeuw achteraan. De tram reed helaas weg want een leuke achtervolging op de vroege ochtend gaat er altijd wel in.
3.
Op het werk aangekomen, bleek een collega ontslag genomen te hebben. Kut...
Regelmatig kijk ik even bij de mensen van
Mozilla of ze nog nieuwe produkten hebben of
leuke extra's voor mijn browser (
Firefox). Vooral het
weerbericht is erg handig!
Nu viel het me pas ineens op dat ze al hun produkten naar al dan niet bestaande dieren noemen: Firefox, Thunderbird, Sunbird, Bugzilla, etc. Op mijn werk zijn alle servers vernoemd naar rivieren en bij een vorig project zat ik opeens op servers met namen als Himalaya, Atlas en Andes te werken. Mensen voelen blijkbaar de behoefte om iets doods als een pc of server een 'menselijke' naam te geven. Mijn pc heet gewoon Stuff3. Stuff omdat dat een bijnaam is en 3 omdat het mijn derde pc is (Stuff2 staat onderin de klerenkast).
Anyway,
Dilbert heeft voor het stripje van vandaag ook inspiratie opgedaan in de wondere wereld die netwerkbeheerder heet:
Gisteren kreeg ik eindelijk eens een leuk bericht. Mijn scriptiebegeleider meldde dat ik, na wat laatste aanpassingen, mijn scriptie volgende week kan gaan inleveren voor een laatste beoordeling waarbij het cijfer bepaald wordt. Hij is echter al goedgekeurd dus het einde is nu definitief in zicht. Dit weekend werk ik aan de laatste puntjes dus zal het qua stukjes schrijven even wat rustiger zijn.
Maar het is
Boekenweek dus waarschijnlijk heeft u genoeg andere dingen om te lezen.
Isn't he cute?
Photo Friday
'Zooooo Roos, kom maar eens kijken waar je lekker gaat zweten.'
Een verlegen Indiaas vrouwtje loopt achter de fitness-instructrice aan. Beteuterd kijkt ze naar het stalen apparaat dat voor haar staat. Na wat aandringen en aanwijzingen ligt ze uiteindelijk toch op haar rug en moedigt Miss Fitness haar aan om sit-ups te doen. Na twee pogingen laat ze zich neerploffen.
'Is moeilijk. Helpt dit echt?'
'Tuuuuuurlijk! Kijk maar naar mij: een paar maanden geleden zat hier nog een baby in en kijk nu eens!'
Totaal verbijsterd kijkt Roos naar de blote strijkplankbuik voor haar neus terwijl de instructrice haar toch al korte shirt zo hoog mogelijk optilt.
'Nou, dat kan jij ook! Okééééé? Goeeed, ga ik even een klantje helpen!'
Terwijl ze weghuppelt kijken 5 paar ogen van evenzoveel huisvrouwen haar na. Zelden was diepe haat zo goed in de lucht te proeven.
While it took the photographic industry several years before it produced the first 7 megapixel compact digital camera, the mobile phone industry is wasting no such time. Samsung has today announced a world first with the 7 million pixel SCH-V770.
Al langer vroeg ik me af wanneer de telefoonboeren het licht zouden zien en de ontwikkeling van camera-telefoontjes om zouden draaien. Het is namelijk veel makkelijker om een simpel telefoontje in een camera te bouwen dan een goede(!) camera in een telefoon. Behold: the
SCH-V770.
Is het nou een aardige camera of een lelijke mobiel?
Mijn theorie is als volgt: iedereen heeft een aantal uur slaap per nacht nodig. Als je minder dan die paar uur slaapt, leen je als het ware tijd van de dag. Al die geleende uurtjes maken op een gegeven moment een hele nacht slaap. Zo kom je op een gegeven moment een nacht tekort. Dat moment was gisteren aangebroken.
Na een dag werken, kwam ik thuis. In de tram had ik al moeite om mijn ogen open te houden maar eenmaal thuis zag ik in dat verder vechten geen zin had. Ik deed de gordijnen dicht en om 16:30 kroop ik in bed. Ik was binnen een kwartier weg.
Rond acht uur werd ik wakker, keek ik de laatste aflevering van Desperate Housewives op mijn computer (geen eens een afsluiting voor dit seizoen! Nu blijf ik in spanning!) en maakte wat te eten. Na het eten, kroop ik weer terug in bed. Veertien uur slaap verder, is de batterij weer opgeladen.
Vanavond nog een vergadering en dan weer vroeg naar bed. Nu heb ik ook een extra goede reden want ik ben weer
een mooi boek rijker: de geschiedenis van Nederland. Lang leve de
boekenweek!
Google liet me vandaag weten dat het Internationale Vrouwendag is. Nu zou ik natuurlijk heel veel erg flauwe grappen kunnen maken. Dat zou kunnen en dat zou heel makkelijk zijn. Maar ach, ik ben ook de lulligste niet. Dus een fijne dag gewenst aan al mijn vrouwelijke lezers.
Nee echt: geen spoor van ironie hoor!
Dat is de naam van de
campagne die RTV Oost het Van Deinse-instituut zijn gestart om duidelijk te maken dat spreken in streektaal en -dialect goed is. Vroegâh dacht men dat het beter was om de kleine kleuters ABN-Nederlands aan te leren maar intussen is duidelijk dat het juist veel beter is als ouders in hun eigen taal of dialect met hun kinderen praten en dat dit hun taalgevoel juist vergroot.
Die laatste conclusie kan niemand beter onderschrijven dan ondergetekende. Tot mijn derde heb ik in Enschedé gewoond en sprak ik zelf plat Twents. Inderdaad: ik was een rasechte Tukker. Ik sprak zelfs zo plat dat sommige familieleden en leraren moeite hadden mij te verstaan. Dit leidde tot de legendarische uitspraak van mijn nichtje die het commentaar aangehoord had en toen riep: "kan die jongen toch niks aan doen dat hij een Turk is?!"
Het is inmiddels helemaal goedgekomen. Toen ik drie was, verhuisde ik naar het Westland en op af en toe een plat woordje na, heb ik zelfs dát accent afgeleerd. Nu vind ik het echter wel jammer dat ik geen onverstaanbaar accent meer kan spreken. Het is toch iets eigens en aparts. Misschien toch maar die
cursus Esperanto gaan doen?
Tot diep in de nacht was mijn fijne maar enigszins wereldvreemde bovenbuurman nog een feestje aan het bouwen. Toen om 5:25 de wekker afging, leek het dus ook wel of ik pas net mijn ogen had dichtgedaan.
De werkdag kroop voorbij en samen met mijn overbuurman sleepte ik me van koffiepauze naar lunch en nog een koffiepauze. Het werk deed ik inmiddels voornamelijk op routine.
Mezelf kennende ging ik eenmaal thuis niet op de bank liggen maar trok wat sportkleren aan en bezocht de sportschool. Neem van mij aan: opgekropte frustraties raak je het beste kwijt als je 50 kilo ijzer de lucht instoot. Ter afsluiting roeide ik nog even virtueel van Delft naar Den Haag. Kapot kwam ik aan.
Vanavond nog een vergadering van de
bewonerscommissie en dan gaat het lichtje uit. Hoe laat dat is heb ik voornamelijk zelf in de hand omdat ik als voorzitter de vergadering leid. Ik voorspel een korte, zeer korte, samenkomst.
*gaap*
Had ik het er
gisteren niet over dat ik de winter zat was? De lente is gelukkig al bezig om terug te vechten!
We zaten stil in het donker. Tien mensen die in afwachting waren van de elfde: de jarige. Ik zou er een enorme hekel aan hebben om een verrassingsfeestje te krijgen maar hier liep het hartstikke leuk. Veel drank, veel hapjes, een geweldige appeltaart, de lucht zwanger van de wolken uit de waterpijp en als toetje: kaviaar!
Daar ik niet vreemd ben van een gezonde dosis snobisme op zijn tijd, besloot ik maar eens een toastje visseneieren te proberen. In de laatste milliseconde voor het legsel in mijn mond verdween, rook ik een bekende lucht. Van een viskraam waar het afval in grauwe bakken van piepschuim achter de al even smoezelige verkoper staat. Ik had beter moeten weten.
Toen mijn smaakpapillen de kaviaar hadden gevonden, verwerkt en naar mijn hersens hadden doorgezonden, ging er een alarm af. Gatverdamme! Wat was dat smerig! Het smaakte zoals het rook: naar rauwe vis die te lang in de zon heeft gelegen. Ook deed het me denken aan die keer dat ik een slok zeewater naar binnen kreeg. Zo zout had ik het nog niet gegeten.
Ik eet nooit chips maar wat was ik op dat moment blij dat er een zak paprikachips naast me stond om de smaak weg te krijgen. Waar de anderen nog de hele avond klaagden over een vissmaak in hun mond, zat ik reeds smakelijk te nippen aan mijn ... water. Tot zover het snobisme van dit weekend.
Uitzicht vanaf mijn werkplek op de besneeuwde daken van Den Haag. Het is koud, nat, er ligt blubber overal en ik ben die rotwinter nu al zat. Op naar de lente!
I think it's obvious what one of my obsessions is.
Photo Friday
Yahoo bestaat 10 jaar en heeft een
leuk overzicht gemaakt van opmerkelijke momenten van 10 jaar internet.
Tegenwoordig zie ik Yahoo vooral voorbij komen als grootste spam-verstuurder. Ik heb inmiddels 43 lokale Yahoo's geblocked. Yahoo.mp, yahoo.ru, yahoo.hk....
André Hazes dood, Ronald Koeman ontslagen en nu ook nog
Rinus Michels dood.
1988 is voorgoed voorbij...
De grote Oscarwinnaar van afgelopen week en voer voor veel discussie (zie een eerder stukje): Million Dollar Baby. We krijgen een sympathiek stukje trailer trash te zien, gespeeld door Hillary Swank. Ze wil graag bokser worden en na wat aandringen door haar en assistent Morgan Freeman wil de nurkse trainer Clint Eastwood het wel doen. Ze blijkt een natuurtalent en binnen de kortste tijd vecht ze voor de wereldtitel tegen onze eigen Lucia Rijker. Tot zover is het aardig maar nooit goed genoeg voor een Oscar.
Tijdens het titelgevecht krijgt Swank echter een ongeluk en verandert van een stoere vechtster in een treurend kasplantje. Clint treurt mee, huilt Grote Mannen-tranen en vervult uiteindelijk haar laatste wens. Morgan Freeman speelt als warme donkere voice-over een bescheiden maar wel doorslaggevende rol op de keerpunten in de film.
Million Dollar Baby is geen film die je op het puntje van je stoel doet zitten. Ook zijn er geen adrenaline verhogende vechtscènes. Wat je echter wel krijgt, is waarom deze film terecht een aantal Oscars gekregen heeft: uitgediepte personages, geloofwaardige emoties en prachtige acteerwerk. Geen film voor de lollige zaterdagavond maar wel één om te gaan zien. En dat geldt zeker voor de hysterische mensen die dit een propagandafilm vinden voor euthanasie: die hebben hem vermoedelijk niet eens gezien.
>>> Mijn andere filmrecensies
My road last night. It had been snowing a little...
Theme Thursday
De snelwegen en provinciale wegen zijn sneeuwvrij
...hoorde ik de nieuwslezer melden. Uit mijn voorruit kijkend kon ik op de A4 alleen door de bandensporen te volgen de weg vinden. Sneeuwvrij. Niet hoeven werken omdat je niet op je kantoor kan komen, dát is pas sneeuwvrij! Helaas ga ik altijd met de tram en die rijdt alleen niet als er een Oranje begraven wordt. Koning Winter houdt hem niet tegen. Glibberend kwam ik thuis en half door de bocht slippend, wist ik een parkeerplaats te vinden. De stoeprand liet me weten dat ik de zijkant van de weg had bereikt.
Twaalf uur op pad, de ergste sneeuwval in 50 jaar en ik had niet één foto kunnen maken! Daarom heb ik mijn jas maar aangelaten en ben nog even naar buiten gegaan. Oh, één tip: laat met dit weer je autoruit niet
openstaan.
De typisch Belgische taalstrijd lijkt zich te verplaatsen binnen Brussel. Van het Belgisch parlement in de Brusselse Wetstraat is het taalvirus ineens overgeslagen naar de Europawijk een kilometer verderop. Inzet is niet de strijd tussen Nederlands en Frans, maar wel tussen Frans en Engels. Spanje en Italië vrezen dat hun talen daardoor verdwijnen als instrument binnen de Europese instellingen.
Aldus De Telegraaf van gisteren. Het kon bijna niet missen: met de uitbreiding van de Europese Unie richting het oosten, neemt ook de hoeveelheid talen binnen de EU toe en daarmee de discussie over de werkbaarheid. Om precies te zijn zijn er twintig talen officieel als werktaal binnen de EU erkend: Spaans, Deens, Duits, Grieks, Engels, Frans, Italiaans, Nederlands, Portugees, Fins, Zweeds, Tsjechisch, Estisch, Lets, Litouws, Hongaars, Maltees, Pools, Sloveens en Slowaaks. Het Gaelic, Letzebürgs, Fries en dergelijke talen worden buiten beschouwing gelaten en het Roemeens, Bulgaars en Turks staan nog op de wachtlijst.
De Brusselse papierberg
De cijfers laten zien wat de gevolgen zijn van zo'n Brusselse Toren van Babel. Er zijn op dit moment 7696 tolken, linguïsten en vertalers binnen de verschillende organisaties van de EU aan het werk en samen produceren zij jaarlijks 1.640.000 pagina's aan tekst. Dit is echter verre van "liefde werk oud papier". Al deze vertaalarbeid kostte de EU (lees: de belastingbetaler) in 2003 bijna 1 miljard Euro. Let wel: daar is de uitbreiding van 2004 met tien landen en negen talen dus nog niet in meegenomen. Goed, dit zal uiteindelijk omgerekend op 50 cent per Europese burger per jaar neerkomen maar een miljard is een miljard. In tijden van economische stagnatie niet het beste visitekaartje dat Brussel zich kan wensen.
De meest gebruikte talen zijn op dit moment het Engels, Frans en (minder) het Duits. Het Engels is echter steeds overheersender aan het worden en in de praktijk is dit al de enige voertaal binnen veel Europese instellingen. Dit uiteraard tegen het zere Franse been. Frankrijk probeert met alle macht het Frans op gelijk niveau te houden met het Engels. De Duitsers kan het weinig schelen omdat men daar niet met de vuist op tafel durft te slaan om voor het Duits op te komen (feit is echter wel dat men in de nieuwe lidstaten eerder iemand in het Duits kan aanspreken dan het Frans of zelfs Engels). Dit alles heeft nu als gevolg dat er een taalstrijd is losgebarsten over de toekomstige werkta(a)l(en) van de EU.
Knopen doorhakken
Er zijn mijns inziens een drietal mogelijke uitkomsten van die strijd. De eerste is de makkelijkste maar ook de lastigste: er blijven twintig (straks 23) officiële talen en de EU huurt gewoon nóg meer tolken in. Dit heeft als gevolg dat de kosten nóg hoger worden, de transparantie van het beleid door de papierberg nog minder wordt en we spraakverwarringen blijven houden. Een echte Toren van Babel dus.
Een tweede mogelijkheid is dat er een knoop wordt doorgehakt en men ervoor kiest om één taal te gebruiken in alle communicatie. Vanwege de al heersende dominantie zou die keuze logischerwijs op het Engels uitkomen. Dit heeft als gevolg dat het aantal tolken gedecimeerd kan worden, de kosten enorm teruggaan en de EU letterlijk met één geluid naar buiten treedt.
Leuk gedacht maar het zal echter nooit gebeuren. En daar is één reden voor te geven: l'Elysée. Dit is de naam van een paleis in Parijs en daar woont de Franse president. Wanneer hij dit voorstel hoort, zal zijn reactie als volgt luiden: non! Frankrijk accepteert dit nooit. Maar er is nog een derde mogelijkheid: die van het groepje hoofdtalen. Dit moet dan een groep talen zijn waarmee een overgroot deel van de Europese bevolking uit de voeten kan. In dit groepje zit uiteraard Engels, maar ook het Duits. Zoals gezegd: dit wordt in Oost-Europa in het algemeen prima verstaan. Frans is door de historie en voor de acceptatie van een dergelijk voorstel ook een taal die erbij hoort en is daarnaast de tweede 'vreemde taal' van de Europese burger (na het Engels en met Duits op de derde plaats).
Nu duiken de problemen echter op. Houden we het bij deze drie of komen er nog meer bij? Spanje en Italië zullen op basis van het inwonertal roepen dat als Frans erbij hoort, zij er ook bijhoren. Dat ís een argument. Maar, zegt Turkije dan over een paar jaar, wij hebben verreweg de meeste inwoners en daarbij wonen er ook nog tientallen miljoenen Turken in andere Europese landen. Oók een argument. Ja hallo, piepen de Chinezen in dat geval: er zijn ook miljoenen Chinezen en de EU zal ontzettend veel handel met China gaan voeren. Chinees hoort er juist bij!
Zo zijn we weer terug bij af. Het zal duidelijk zijn: er moeten keuzes gemaakt worden en knopen doorgehakt worden. Landen zullen moeten accepteren dat niet elke taal bij deze groep kan en dat met Engels, Frans en Duits talen zijn gekozen die door een enorme meerderheid van de EU-bewoners gesproken danwel verstaan wordt. Door te kiezen voor een dergelijke kleine groep zal de overzichtelijkheid van de besluitvorming toenemen, de kosten afnemen, de communicatie verbeteren, de helderheid van Europa naar de rest van de wereld toenemen en de eenheid van de EU vergroot worden.
Enfin, nach meiner Meinung, is this the best way to proceed.
>>> De beschermde status van 20 officiële talen
>>> Talen in de Europese Grondwet
>>> Vertaalbureau voor de organen van de EU
>>> Vertaaldiensten, de stand van zaken acht maanden na de uitbreiding
>>> De belangrijkste vreemde talen binnen de EU
>>> Directoraat-Generaal Tolken
|
|
