En als ik dan na een lange werkdag weer naar huis mag fietsen, kan ik altijd weer genieten van de boze gezichten achter het dashboard. Ik kan namelijk vrolijk doorrijden waar zij met nog tientallen anderen proberen zich door een smal straatje te persen. Met bekende gevolgen...
Eenmaal in Rotterdam aangekomen is het eerste interessante gebouw waar ik langskom, de oude
Van Nelle-fabriek. Tegenwoordig één van de creatieve centra van de stad.
Onlangs
vertelde ik al over het dagelijkse ritje naar mijn werk. Voor de visueel ingestelden onder u: vandaag de foto's.
Ik hoef slechts dit water te volgen en ik kom zo ongeveer vanaf mijn huis naast het kantoor terecht.
En dan kom je soms de vreemdste situaties tegen...
Naar aanleiding van
de reactie van Harry over de nieuwe banner bovenaan de site: alles wat je altijd al over de prachtige Lakenvelder koeien wilde weten maar nooit durfde te vragen:
klikken.
Deze exemplaren stonden in de weilanden bij de Lek in Liesvelt. Prachtige beesten inderdaad. Wist u trouwens dat er zoveel
koeienrassen bestaan?
Het zonnetje scheen, de lucht was blauw dus was het perfect fietsweer. Ondanks dat ik elke dag al 30 km. op de pedalen sta, was ik niet te stoppen en dus reed ik gisteren in de Alblasserwaard, het gebied grofweg tussen Dordrecht en Schoonhoven.
De reis begon langs de molens van Kinderdijk. Ik had ze nog nooit in het echt gezien had en blijkbaar de stoet Amerikaanse toeristen ook niet getuige de vele "
fantaaastic"-kreten. De massa zwaarlijvige fotografen lieten we achter ons en we reden verder langs de Lek. Het pontje zette ons over en de tocht gaf nog meer tyisch Hollandse vergezichten te zien: polders, dijken, bossen en snelwegen.
Zo af en toe kom je dan leuke dingen tegen. Het viel me bijvoorbeeld al op dat er wel erg veel ooievaars rondvlogen. Dat zou misschien te maken kunnen hebben met het hoge geboortecijfer onder de zwartekousen aldaar maar er bleek ook een heus
ooievaarsdorp te zijn.
Verder rijdend kwamen we op de enige hoogte in het vlakke land: De Donk. Dit overblijfsel uit de ijstijd is al millenia bewoond door boeren en nu nog steeds bepalen de boeren en hun vee het straatbeeld: filevorming.
Na 60 km. fietsen, verbrand door de zon en snotterend door de hooikoorts kwamen we weer aan bij het startpunt:
De Krom in Oud-Alblas. Daar kregen we nog een heerlijk viergangendiner en konden we weer naar huis. Alweer een aanrader!
Sinds afgelopen dinsdag kom ik op de fiets naar mijn werk. Met vijftien kilometer heen en dezelfde hoeveelheid terug lijkt dat misschien wat veel, maar het valt eigenlijk erg mee. Het is namelijk een prachtige route langs de Schie van Delft naar Rotterdam.
Je komt door gehuchtjes als De Zweth (wat overgaat in het andere gehucht Zweth...), je ziet de koeien uit hun stal komen voor een nieuwe dag melk maken, een ooievaar zit je nieuwsgierig aan te kijken en zelfs de fazanten zijn zo rustig dat ze niet wegstuiven als ik langs ze rijd. Met de ochtendzon in m'n gezicht en met de middeleeuwse muziek van
Hildegard von Bingen en
Adam de la Halle op mijn mp3-speler, vliegen die 15 km. voorbij.
Wat het nog leuker maakt is dat ik een paar honderd meter naar links de A13 zie liggen waar het elke ochtend muurvast staat met chagerijnige mensen. Neem de fiets!
Niet verder lezen maar lekker naar buiten gaan. Het is schitterend lenteweer!
's Avonds probeer ik altijd twee zaken (je noemt dingen zaken als je geen dingen wil zeggen. Maar dat terzijde) te volbrengen: lichamelijke training en geestelijke training. Het laatste gebeurt via boeken en op dit moment is dat bijvoorbeeld een alleraardigst werk over de opkomst van het Nazisme. De lichamelijke training doe ik bij de fitness om de hoek.
Zo was ik daar gisteren ook weer om aan wat gewichten te gaan hangen. Al hangende keek ik eens om me heen en zag een wat merkwaardig gekleed mannetje druk in de weer met halters. Hij had een zeer klein en zeer strak broekje aan en zijn shirt was nauwelijks van meer stof gemaakt. Uit zijn shirt kwamen twee gigantisch gespierde armen die onder de tatoeages zaten.
Hij merkte dat ik naar zijn armen zat te kijken (niet zo vreemd met zo'n enorme stripverzameling) en sprak de beroemde woorden: "heb ik wat van je aan?" Het ideale moment natuurlijk om met een zeer gevatte opmerking te komen maar zijn blik en zijn biceps deden mijn normaal zo actieve gevoel voor humor wegsmelten. Ik antwoordde dus maar dat ik naar zijn tatoeages zat te kijken en dat ze nogal ... apart waren. Apart was niet helemaal het juiste woord voor de voluptueuze vrouw op zijn arm die klaarblijkelijk gepenetreerd werd door de duivel achter haar.
"Ja deze", antwoordde hij, "die heb ik laten zetten voor mijn werk. Dat doet het altijd wel goed." Mijn hersens ratelden en schoten van een barkeeper tot een stripper tot een model. Ik kwam er niet uit. "Goh, wat doe je dan voor werk?" vroeg ik quasi-nonchalant. "Ik werk in de porno-industie. Ik ben acteur".
Oh.
Normaal als ik een acteur tegenkom, vraag ik of hij in iets bekends gespeeld heeft, maar in dit geval kreeg ik dat niet over mijn lippen. Hoe reageer je dan? Ik vroeg maar of hij het leuk werk vond. Dat vond hij van wel, maar wel zwaar. Elke avond trainen, heel gezond eten en veel eieren. Jaja, dat verhaal was dus waar. En ik houd niet eens van eieren, voegde hij er nog aan toe terwijl hij naar z'n vriendin liep en vertrok. Wat een rotleven.
Roland Garros is weer begonnen. Aangezien ik zelf jaren getennist heb, kijk ik nog steeds met veel plezier naar het spelletje. En de laatste jaren zijn daarvoor alleen maar meer goede redenen bijgekomen... Hup Maria!
En ja, ze heeft een site!
Tussen Kunst en Kitsch is verreweg één van mijn favoriete programma's. De combinatie van mooie antieke spullen en idioten die denken dat hun Ravensburger-schilderij een onbekende Rembrandt zou kunnen zijn, levert prachtig televisie op. Gisteren waren de opnamen in Scheveningen en uw verslaggever was daarbij aanwezig.
Het feest begon meteen al toen we (ik en moeders) moesten wachten tot we naar binnen mochten. Backstage liep ook een camera rond die mensen interviewde over hun schatten. Prompt grepen oudere dames naar de lipstick om nog wat van hun gezicht te maken. Nerveus staken er aantal ook nog een sigaret op.
Op het moment dat de volgende vijftig gelukkigen naar binnen mochten, stormde de marmeren beelden, Biedermeiertjes en huilende zigeunertjes naar binnen. De deskundigen werden bijna besprongen. Wij hadden twee oude borden meegenomen en een tegel. De twee borden bleken niet zeldzaam en niet duur te zijn dus was al onze hoop gevestigd op de tegel. Na lang kijken en peinzen, besloot de deskundige dat het om een 19e-eeuwse gevelsteen ging en dat die zo'n 150 euro waard was. Nou ja, toch leuk...
The waiting is over. Tune in to BBC Two tonight at 8pm for the brand-new series of Top Gear.
Het ultieme
programma voor mannen die niet willen opgroeien.
Deze film kan gigantisch de mist ingaan om twee redenen: het is een verfilming van een populaire boekenreeks en Jim Carrey speelt mee. De boeken heb ik niet gelezen dus met gekibbel van de fans kan ik niks. Met Carrey wel. Het is bij hem altijd alles of niks: of hij is geweldig of je zit je anderhalf uur kapot te ergeren. In deze film is hij echter goed op zijn plaats.
Als Count Olaf neemt hij de 'zorg' op zich voor de wezen Klaus, Violet en Sunny (die allemaal erg goed gecast zijn). Hun ouders, een excentriek echtpaar, zijn omgekomen bij een verdachte brand. De kinderen zijn niet minder bijzonder en hebben al hun talenten nodig om Olaf van hun lijf te houden die achter de erfenis aan zit.
Dit verhaal speelt zich af tegen een prachtig somber decor vol met vreemde mensen, bijzondere huizen en meer vrolijke narigheid. Lemony Snicket is terecht genomineerd voor Oscars voor
art direction en make-up. Het sarcastische donkere sfeertje in de hele film is prachtig. Bekijk in dat kader ook vooral
de site! Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events is het kijken meer dan waard.
>>> Mijn andere filmrecensies
Het probleem dat George Lucas met deze film heeft, is dat iedereen precies weet hoe het verhaal zal verlopen. We kennen immers de voorgeschiedenis en we weten al twintig jaar hoe het verhaal zal aflopen. Kan er dan toch nog wat aardigs gebrouwen worden van Star Wars III: The Revenge of the Sith? Jazeker. Iets heel aardigs.
Met een samenvatting van het verhaal zal ik u niet vervelen. De fans weten hoe het verloopt en als je geen fan bent, moet je niet naar de film. Voor de echte fans is het echter smullen geblazen. De vervelende stukjes uit de eerste twee films (het liefdesverhaal, irritante aliens) zijn tot een minimum beperkt en dat doet de film goed. Nu is er nog meer ruimte voor de kern: een inktzwart verhaal met veel Dark Force, dood en gevechten. Star Wars zoals we het graag zien. Waarom is anders deel 5, The Empire Strikes Back, voor velen de populairste film?
Het donkere sfeertje is alom aanwezig en de transformatie van Anakin tot Darth Vader is een drama van de hoogste plank. Eindelijk zet Hayden Christensen ook eens een behoorlijke acteerprestatie neer en weet hij de innerlijke strijd van Anakin goed te verbeelden. Uiteraard zijn het camerawerk en de digitale effecten van een hoog niveau. Ik kan alleen maar zeggen dat het jammer is dat dit het einde van de serie is. Of zouden er toch nog een deel 7 t/m 9 komen?
>>> Mijn andere filmrecensies
De werkdag begon om 8:30 en eindigde om 22:30. Wie durft nu nog te zeggen dat ambtenaren een luizenleventje hebben? Ik mocht voor het eerst mee met een actie 'in het veld'. De oogst? In mijn beste Roemeens vertelde ik dat de koffers ingepakt mochten worden en dat iedereen in het witte busje met die oranje strepen mocht stappen, tien Polen konden worden gerustgesteld door te melden dat alles
dobre was. Verder kon ik de Hindoestaanse tyfus krijgen van een mevrouw die zichzelf over een rugleuning gedrapeerd had en ik mag zaterdag op een Arubaanse verjaardag komen. Met de hele gemeente!
Een productief avondje ... multicultureel gezien. Wel zijn mijn benen wat moe.
Het was gisteren een Christelijke feestdag in de lente en dat betekent behalve een zoektocht naar "wat we nou weer moeten doen", ook de jaarlijkse antiekveiling in Maasland (ZH). Elk jaar ga ik daarheen en elk jaar kom ik ook wel met een nieuwe schat thuis. Soms een oude pot, dan weer een bord of wat leuks voor aan de muur.
Dit jaar had ik mijn zinnen gezet op een oude schoolplaat met uitzicht op de polders van Schiedam (pre-dioxine) en op een antiek houten Mariabeeldje. Helaas voor mij zat de veiling vol met de typische Maaslander vrouw: zoveel geld dat ze van gekkigheid niet meer weet waar ze het aan uit moet geven. Dus werden onder luid gejuich en gejoel mijn schatten onder mijn neus vandaan gekocht. Cultuurbarbaren...
Voor me zat nog een bekende Maaslandse: minister
Van Ardenne van Ontwikkelingssamenwerking. Zij bood ook lustig mee en veroverde een antieke ring, een gouden armband en een horloge. Ik moest meteen aan spiegeltjes en kraaltjes denken. Ze zijn vast aftrekbaar.
Sorry, vandaag niks te melden. Het Pinksterweekend is al druk zat en nu, 21:45, heb ik eindelijk even tijd voor mezelf. Joepie!
Tot morgen.
De verticale lijn is overal in Rotterdam terug te vinden. Rotterdam reikt naar de top, zou dat geen mooie reclamespreuk zijn?
Toen ik pas mijn gebruikelijke lunchrondje deed door de omgeving (ik heb u er reeds eerder mee verveeld), keek ik eens het rond. En keek ik verder in het rond en ... werd ik wat duizelig. Niet de beste plek daarvoor want naast me liep het vier meter naar beneden de Maas in. Toch maar snel even wat foto's gemaakt die ik tot een panorama heb verwerkt. De oorspronkelijke foto was 7 MB maar ik heb hem verkleind. Klikkerdeklik (en met de rechterpijltjestoets kunt u naar rechts scrollen):
Dat zijn nog eens leuke sms'jes: Zzyke gaat naar Londen! Voor de mensen die nog onbekend zijn met de band: ze hebben
een (mooie!) site. Dat er toevallig allemaal vrienden in deze band zitten, heeft niks met deze reclame te maken. Afgelopen week hebben ze aan de voorronde van een nieuwe programma van MTV meegedaan:
MTV A Cut.
Ondanks de wat ongelukkig gekozen naam is het een leuk idee: de winnende bands uit de Europese voorrondes gaan naar Londen voor een trainingskamp en optredens.
Zzyke.nl, met audio!
Op mijn werk nodigen we regelmatig huiseigenaren uit om over hun huis te praten. Niet vanwege het leuke behang of dat snoezige tuintje, maar voornamelijk vanwege problemen en overlast. De vier basisingrediënten zijn daarbij drugs, hoeren, illegalen en woekerhuren. Die mensen zijn als eigenaar eindverantwoordelijk en dus worden ze op het gemeentematje geroepen. Omdat ik op mijn beurt weer verantwoordelijk ben voor de afhandeling van dit soort gesprekken, ben ik nu bij elk gesprek aanwezig. En dat is leuk!
Vooral omdat je vantevoren nooit weet wat je tegenover je krijgt. Soms komt er een enorme vent binnen die jou met één knipoog doormidden zou kunnen breken en die vervolgens een mak lammetje blijkt. Een andere keer komt er een timide man binnen die een straatvechter blijkt te zijn en ook kan vloeken als een bootwerker. Het is elke keer weer een verrassing.
Nu hadden we een klant van de laatste soort. Een rustige man vergezeld van zijn dochter die het vertaalwerk zou doen. Hem werd verteld dat hij zijn huis volgestopt had met illegalen en van die mensen ook nog eens een astronomische huur aftroggelde. Gevolg: zijn pand was gesloten. De rustige oude man ontpopte zich toen opeens als een woesteling die weigerde ook maar ergens met mee te werken. Zijn dochter vertaalde zijn klachtenstroom maar probeerde tegelijkertijd de zaak nog te redden. Dat lukte helaas niet.
Als hij mee had gewerkt, was hij met een kleine boete weggekomen. Nu wordt echter het volledige arsenaal opengetrokken dat we in huis hebben: dwangsommen, belastingdienst, Openbaar Ministerie, etc. Dat hij daarbij ook nog eens bij een voor ons bekende werkgever werkt, helpt ook niet echt. ?Oh ja?? Iek neeme nu onslag!? Dat is alvast één probleem minder?
Het is de
GristenUnie gelukt:
het spotje van Versatel met de Hand van God moet
van de buis. Mijn eerste reactie, en die van vele anderen gezien de reacties op de verschillende fora, is dat het toch wel een beetje overdreven is. Maar aan de andere kant: verander God in Allah en je snapt de commotie alweer wat beter.
Ik vraag me af of de CU'ers (of Benedictus)
deze spot voor de iPod Shuffle wel kunnen waarderen.
In mijn lunchpauze loop ik altijd graag even een blokje om. Op die manier combineer ik een frisse neus met een kijkje in de wijk. Dan zie je meteen weer voor wie ik elke dag kei-hard moet werken. En het is een goede gelegenheid om even naar de buurtsuper te lopen. Dat is nog echt zo'n ouderwetse buurtwinkel: weinig ruimte, veel onbekende C-merken en personeel dat geen naam mag hebben. Ik koop er vaak een yoghurtdrankje en loop dan weer snel terug.
Bij de kassa aangekomen (oh jee, een kassaverhaal!) stond een man voor me die van zichzelf vond dat hij heel grappig was. Dat liet hij tenminste merken door na elke ademstoot met woorden heel hard te lachen. Om zichzelf. De cassière bleek hem ook wel te waarderen want het oude besje moest opeens bulderen van de lach terwijl de clown naar buiten liep. Toen ik voor haar schoof, sloeg ze verschrikt een hand voor haar mond en kromp in elkaar.
"U mag wel lachen hoor", probeerde ik nog.
"Ja, dat weet ik", murmelde ze achter haar hand, "maar ik ben zo lelijk als ik lach...".
Tja, wat zeg je op zoiets? 'Valt wel mee' klinkt zo raar en daarbij houd ik niet van liegen. Bevestigend ja-knikken is ook niet echt slim want ik kom er nog wel vaker. Ik hield mijn mond maar en probeerde nu mijn eigen lachen in te houden.
Afgelopen weekend ben ik met wat familie op bezoek geweest bij de schilder Ed van Heck. Deze kunstenaar woont in Beneden-Leeuwen, midden in het land van Maas en Waal. Dat deze omgeving inspirerend werkt, laat Van Heck goed zien: zijn hele huis is één kunstwerk geworden. Al bij aankomst stap je terug in de tijd en denk je Rembrandt van Rijn tegen te komen. Zo gek is die gedachte niet want Ed (voor initimi en betalende klanten) loopt in dezelfde kleding en heeft dezelfde wilde bos haar als de oude meester.
In zijn huis, van oorsprong een 'normale' eensgezinswoning, is alles aangepast, verbouwd en herverovergemaakt. Naast het schilderen van schitterende schilderijen is een andere specialiteit het 'oud maken' van nieuwe dingen. Zo blijkt een eeuwenoude kast een hypermoderne koelkast te verbergen en ligt onder de salontafel een wel erg realistisch veenlijk. Zijn nieuwste projecten zijn het veranderen van de verschillende kamers in thema's en het organiseren van groepsbezoeken. De theekamer was in dat kader veranderd in een soort kikkerpoel met overal riet, waterlelies, kikkers, vissen en ander moerasspul. Zo realistisch dat je bij alles twee keer moest kijken of het nou een echte rietstengel was of toch een pvc-pijp met fluweel.
Boven de kamer was zijn atelier en hier stond één van de werken voor het nieuwste project: polderlandschappen. Hier was een ijsvogel te zien die tegen de achtergrond van een rustig landschapje een vis naar binnen aan het werken was. Voor deze nieuwe interesse waren wij er ook want een oom van mij, die al verschillende schilderijen van hem heeft, wil de polder van Schipluiden laten naschilderen.
Ik was van zijn hele huis, zijn werk en zijn vakkundige uitleg over schildertechnieken zo onder de indruk dat ik helemaal vergeten ben om foto's te maken. Zonde, maar dat komt zeker een volgende keer wel. Om toch een indruk te krijgen, vond ik van anderen wel wat foto's maar alleen niet in zulke goede kwaliteit. Zeker een bezoekje waard en voor groepen kost het maar 2,50 p.p.!
Edit: de link lijkt al niet meer te werken. Klote-MSN ook...
Ik kondigde het al eerder aan maar nu is het dan zover: de eerste column van een gastschrijver! Tot nu toe wist hij zijn woedeaanvallen over het nieuws binnenkamers te houden maar toen ik hem bij wijze van therapie een plek op mijn site aanbood, greep hij die kans als een zelfmoordterrorist in een synagoog. Onder de naam Papageno zal hij geregeld zijn mening over het nieuws met ons delen. Het eerste onderwerp: de demonstratie tegen Bush van
afgelopen week toen deze de herdenking in Margraten bezocht.
Totus tuus, Steven
Demonstraties tegen Bush
Op 7 mei hebben alle weldenkende Nederlanders zich weer kunnen verbazen over de
zoveelste anti-Bush-demonstraties. Gefrustreerde moslims en onnozele linksen konden samen weer eens opmarcheren en hun goedkope retoriek door de straten loeien. Ook ik ben geen fan van het beleid van Bush, maar tegen mensen die zo?n bekrompen denkkadertje hebben dat ze hem alleen maar als de personificatie van de duivel kunnen zien, kom ik telkens weer in de positie om het voor hem op te nemen. Misschien moet ik het mij minder aantrekken en deze mensen vooral zien als een groep die houdt van anti-oorlogsliedjes van tweederangs artiesten en er een kick van krijgt om samen te klonteren rond een gemeenschappelijke kretologie. En hoe kan dat laatste beter dan door een gemeenschappelijke vijand te creëren?
Voor een betere wereld zullen deze mensen het zeker niet doen. Anders hadden ze zich wel veel drukker gemaakt om een 13-jarig meisje in Iran dat onlangs wegens onzedelijkheden tot de dood door steniging is veroordeeld, of de complete families in Noord-Korea waarop experimenten met gifgassen worden uitgevoerd. Het staatshoofd van Iran is trouwens vrij recent nog in Nederland geweest; een uitstekende kans voor al die ?idealisten? om hun afkeuring over dit barbaarse regime te laten blijken. Maar nee, in plaats daarvan richten zij zich tegen het enige staatshoofd dat bereid is de misdadige regeringen van Iran en Noord-Korea aan te pakken. Gelukkig begrijpen ze dit beter in de Baltische staten, die zelf decennia onder een dictatuur hebben moeten leven. Bush kan daar
de hoogste onderscheiding tegemoet zien. Om mij niet te druk te maken, beschouw ik die anti-Bush-demonstraties dus maar gewoon als een vorm van massahysterie, zoals we die ook in de jaren 80 hebben gezien bij de kroning van Beatrix, het bezoek van de paus en de demonstraties tegen kruisraketten. Beschamend vind ik wel dat Bush hier nu ook is om als staatshoofd van de VS de vele duizenden jonge mannen van dat land te herdenken die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Misschien een mooie gelegenheid voor die hele anti-Bush-beweging om een keer eerbiedig zijn bek te houden. Ik neem maar aan dat het grootste gedeelte van die mensen echter niet de historische kennis heeft om te weten wat zich hier in '40-'45 heeft afgespeeld.
Op Koninginnedag is een Amerikaanse homo die samen met zijn vriend hand in hand over straat liep in Amsterdam door zeven Marokkaanse jongeren volledig
in elkaar geslagen. Dit is niet het eerste incident van deze aard. Langzaam maar zeker keren de donkere middeleeuwen terug in Nederland. Als mensen zonodig de behoefte hebben om ergens tegen te protesteren, lijkt mij dit een betere aanleiding.
Mozilla is set to release its next version of its famous Firefox browser within the next six months. This is an incremental improvement; but what exactly is improved?
Tot die tijd, staat u uiteraard niks in de weg om de
huidige versie van deze goede browser te downloaden.
We staan in de Europese Unie op het punt de volgende belangrijke stap te zetten. Het ratificeren van de Europese Grondwet. Wij doen dat, zoals deze Grondwet het zegt, `in de overtuiging dat Europa, na bittere ervaringen herenigd, op de ingeslagen weg van beschaving, vooruitgang en welvaart wil voortgaan'.
Premier Balkenende kent geen schaamte en
misbruikt de dodenherdenking in Margraten om zijn "Ja"-campagne door te zetten.
Ik miste alleen nog minister Donner voor de broodnodige
oorlogspropaganda.
Looks like we are having a Google outage - apparently someone has hijacked their Domain, and something called SoGoSearch is showing up instead.
Is Google de Almachtige dan toch
kwetsbaar?
According to an TNS NIPO survey published today, a 68 per cent majority of the Dutch agrees with the position that the Balkenende government is behaving itself as the "lap dog" ("schoothondje") of the United States.
Via Wikinews.
Binnenkort op stevenbron.nl: een gastschrijver die (hopelijk) vaste columnist wordt. Vanavond kreeg ik de sms dat hij klaar is met zijn stuk en dat het een opluchting was om alle woede van zich af te schrijven. Dat belooft veel goeds!
Voor al mijn rss-feeds gebruik ik
Feedreader. Het voordeel van dit programma is dat het heel simpel is en vooral heel klein. Het neemt nauwelijks 2 MB geheugen in beslag en dat is voor de snelheid van je pc best lekker.
Feedreader gebruik je dus voor het lezen van rss-feeds. Als je nog niet weet wat dat zijn, kun je dat
hier nalezen. Laat ik het kort samenvatten: ik kan op die manier in vijf minuten tijd 66 pagina's bekijken waar ik normaal een half uur nodig zou hebben. En dat zonder dat ik die pagina's hoef te bezoeken om te zien of er iets nieuws gepost is!
Nu is de nieuwe versie van Feedreader uit en die kunt u
hier downloaden.
De kwaliteitskrant Algemeen Dagblad heeft naast zijn jaarlijkse oliebollen- en haringtest ook een Misdaadmeter. Hier wordt per gemeente bekeken hoeveel van welk soort misdaden zijn gepleegd. De uitslag: Rotterdam is het onveiligst.
Rotterdammer Van Jole zwaait al met zijn bekende vingertje naar de plaatselijke politiek.
Ondertussen wordt hard gewerkt aan een pr-campagne van de gemeente die de burgers moet doen geloven dat het allemaal beter is geworden. Want volgend jaar zijn er verkiezingen. In het bespelen van de media is dit bestuur nog het gevaarlijkst van allemaal.
Aldus het bastion van objectiviteit Francisco van Jole.
Laten we nu eens naar de cijfers zelf kijken. Je hoeft geen leraar wiskunde te zijn om te zien dat die cijfers inderdaad voor Rotterdam het hoogst zijn. Dit wordt vooral veroorzaakt door het aantal bedreigingen dat van 3122 naar 3852 is gestegen. Een verschil van 730 (+23,38%). Over het geheel genomen is Rotterdam echter wel een
stuk veiliger geworden dan vorig jaar.
Als we de
disclaimer van het AD lezen over de cijfers, blijkt dat deze verkregen zijn uit een registratiesysteem van de politie. Met andere woorden: die cijfers zijn de daadwerkelijke aangiften of bevindingen van de politie. De titel van het stuk in de AD, "
Rotterdam is het gevaarlijkst", is een andere conclusie dan welke het college van Rotterdam trekt op basis van enquêtes. Daaruit blijkt namelijk dat de bevolking van Rotterdam zich wel degelijk veiliger voelt. Hetzelfde beeld zie ik dagelijks in straatgesprekken, enquêtes en evaluaties. Toch handig als je bij de gemeente werkt.
Dat Van Jole nu de gemeente er van langs geeft omdat zij een beeld zouden opwekken dat de stad veilig zou zijn terwijl deze cijfers bewijzen dat dat niet zo is, is wel erg de cijfers gebruiken om je eigen punt te maken. Eigenlijk beweert hij dat het college liegt (zie bovenstaand citaat). De cijfers mogen dan, hoewel dalend, nog steeds hoog zijn maar het veiligheids
gevoel is wel vergroot. Zo kun je lang langs elkaar blijven praten. De gemeente van propaganda beschuldigen is onzin: het gaat hier over twee verschillende zaken.
Bij binnenkomst slaat de lucht van vermolmd hout, nat wasgoed en door de zelfmoord van de schoonmaakster jarenlang opgebouwd vuil me tegemoet. Samen met een team van agenten en hulpverleners betreed ik een gebouw in één van de mindere buurten van Rotterdam. Ik voel me als een gevangene in de Abu Ghraib-gevangenis die net heeft gehoord dat de bewakers een feestje gaan bouwen. Ik weet echter niet dat of dat door de vervallen staat van het gebouw of door de staat van de bewoners komt. Het zou ook nog door de agenten kunnen komen want zo'n klein wapenarsenaal op grijpafstand, maakt me altijd wat zenuwachtig.
De bewoners blijken vaak niet thuis te zijn. Of ze doen alsof en zijn onder de banken gekropen. De deuren die wel opengaan, laten een mistroostig beeld zien. Matrassen tegen de wanden, kapotte spiegels, grote hopen kleren in de hoek en nog een rare berg rotzooi op de beschimmelde bank. Een onzekere blik kijkt me aan en vraagt wat ik kom doen. Ik leg uit dat we kijken of er problemen zijn en of iedereen hier legaal verblijft en of ze hulp nodig hebben. Bij het woord 'legaal' draait hij zich al om en roept iets tegen de berg kleren op de bank. Langzaam komen twee benen tevoorschijn en blijkt de berg opeens een vrouw te zijn. Behalve dat zij wel redelijk Nederlands spreekt is ze ook vier maanden zwanger. Na wat doorvragen blijkt ze tot de conclusie gekomen te zijn dat deze bouwval niet de beste start voor haar kind is.
Terwijl we weggaan, zie ik de agenten alweer vrolijk naar buiten lopen. Het viel mee deze keer, hoor ik ze zeggen, nu eens geen junks of hoeren. De vriend van de zwangere vrouw sluit de voordeur, die maar een paar millimeter dik is, weer af met twee hangsloten die ik altijd op mijn fiets gebruik.
Ik moet nog even wennen aan de kelders van de samenleving.
Nu we het toch
over verkiezingen hebben: op de site van de fantastische
The Daily Show (in Nederland te zien via CNN) was nog een exemplaar van een Iraaks stemformulier te zien.
En de
voorspelling is uitgekomen: Blair heeft weer met twee vingers in zijn neus de verkiezingen gewonnen. Wat wil je met een Labour-partij die volgens
Felix Rottenberg ergens tussen de VVD en D66 in zit en waar de Conservatieven en Liberaal-Democraten dus niks op te winnen hebben? Als het
kiessysteem dan ook nog eens een volstrekt vertekend beeld oplevert, is er maar één conclusie mogelijk: Groot-Brittannië is een éénpartijstaat geworden.
>>> Results from the British Election 2005
En Balkenende liet zich uitfluiten. Hij had die types terecht moeten wijzen, hij had ze moeten toeroepen wat ze zijn: leeghoofdige linkse idioten die van massamoordenaars houden, de collaborateurs van de toekomst die altijd zullen zwichten voor de waanzin van de dag.
Leon de Winter reageert in
zijn column.
Kunnen we misschien die KUT-regel afschaffen dat uitdoelpunten dubbel tellen?? #$%#^%$^$$!!!!!!!!
Reden 1 en
reden 2.
Heeft iemand wellicht ca. ?169.000 over? Ik heb er namelijk nog wel
een leuk doel voor...
Is er een betere manier om dodenherdenking te vieren dan naar een film te gaan over één van de meest bloedige episodes uit de wereldgeschiedenis? Ik dacht het ook niet en daarom stond gisteren
Kingdom of Heaven op het programma. In het kort: het is is het jaar 1183 en Orlando Bloom speelt Balian van Ibelin (die overigens
echt bestaan heeft). Hij wordt uitgenodigd om op kruistocht te gaan om zijn zonden weg te wassen in Jeruzalem. Daar raakt hij verzeild in een conflict met de plaatselijke machthebbers, fanatieke Tempeliers, melaatse koningen en nog wat lokale schonen. Als de Saraceense heerser
Saladin voor de poorten van Jeruzalem verschijnt, helpt hij de stad te verdedigen.
Ik geef toe: ik was erg bevooroordeeld voor ik naar deze film ging. Dat heeft te maken met de combinatie van regisseur Ridley Scott en historische films. Al eerder heeft hij in
Gladiator en
Black Hawk Down laten zien dat hij de historische nauwkeurigheid zonder veel problemen opgeeft voor meer actie. Daar heb ik verder niet veel problemen mee ware het niet dat Scott zijn films wel als historisch verantwoord neerzet. Dat zijn ze niet. Als u dus wat over de kruisvaarders of de kruistochten wilt weten, lees dan eens een boek (zoals deze
aanrader).
Na dit moralistische lesje van uw redacteur is het tijd voor de film zelf. Qua actie zit het allemaal goed in elkaar: dat kun je wel aan de regisseur overlaten. Het verhaal wordt wel wat hak-op-de-takkerig verteld en de onvermijdelijke liefdesgeschiedenis is compleet overbodig. Toch is dat het grootste probleem niet. Mijn probleem is vooral Orlando Bloom. Deze jongeman die boven menig meisjesbed hangt, wordt de laatste tijd vaak gecast in avontuurlijke heldenrollen (Lord of the Rings, Troy, Pirates of the Caribbean) maar mijns inziens volledig onterecht. Met zijn jongenskop en zachte trekken overtuigt hij helemaal niet als ruwe held. Als de elf Legolas in LOTR kon het er nog net mee door maar deze koorknaap als ijzersmid die en passant even een leger uit de grond stampt? Nou nee.
Dit
zoveelste werkje van Ridley Scott is er wederom eentje voor de kijker die niet wil nadenken en die alleen maar actie en avontuur wil. Daarmee is deze film van hetzelfde niveau als de zoete bak popcorn die de dame naast me naar binnen aan het proppen was. Eentje voor de DVD.
>>> Mijn andere filmrecensies
Download.com verwijdert alle software met adware
Download.com heeft besloten om software met adware te verwijderen van zijn website. Al meer dan 500 softwaretitels hebben het onderspit moeten delven. De ontwikkelaars die het nieuwe beleid overtraden hebben drie weken de tijd gekregen om hun software op te schonen en de deadline hiervoor is een week geleden verlopen.
Rotterdam, early in the morning. The sky has fallen down.
Theme Thursday
Photo taken from the same spot as this one.
De vergoeding die Paul Rosenmöller krijgt voor zijn voorzitterschap bij Pavem is hoger dan de regeling voor commissievergoedingen toestaat. Een voorzitter van een tijdelijke commissie mag maximaal 4150 euro per maand krijgen. Rosenmöller krijgt voor zijn werk bij de commissie een bedrag van meer dan 70 duizend per jaar. Dat komt neer op 5900 euro per maand.
Het internet reageert direct:
http://www.linkslullenrechtszakkenvullen.nl/.
I am married to the president of the United States, and here's our typical evening: Nine o'clock, Mr. Excitement here is sound asleep, and I'm watching Desperate Housewives? with Lynne Cheney. Ladies and gentlemen, I am a desperate housewife. I mean, if those women on that show think they're desperate, they oughta be with George.
Laura Bush, de eerste dame van de VS, houdt
een toespraak voor tegen met haar man.
Gisteren had ik een foto geplaatst van het uitzicht op mijn werk. Het is overigens niet
echt mijn uitzicht maar genomen vanaf de kade die langs mijn werk loopt. Maar dat leek me wel dichtbij genoeg om het toch mijn uitzicht te noemen. En mijn ramen zijn niet gewassen dus dit is een stuk helderder.
De foto vond ik overigens nog wel wat beter kunnen dus heb ik even door de map gebladerd en onderstaande foto vond ik toch meer
to the point, zeg maar.
Dagelijks uitzicht op mijn werk.
Koninginnenach vond ik druk, saai en te luid. Koninginnedag vond ik druk en saai. Het enige leuke was de aspergemaaltijd na afloop. Voor leuke verhalen over koninginnedag kunt u dus het beste bij anderen terecht.
Voor een lekker recept met asperges kunt u
hier kijken.
Van
Fouchour kreeg ik een stokje. Het Amélie-stokje:
Ik ben Steven. Ik houd van de smaak van aardbeien op je tong, met een raar loopje van een trap afdalen, iets oppoetsen tot er geen vingerafdruk meer te zien is, schrijven met een vulpen, volle boekenkasten, als eerste over versgevallen sneeuw lopen, harde boeren laten als ik alleen thuis ben, zo hard lachen dat ik moet huilen, klassieke meubels die net gelakt zijn, autorijden, mooi aangelegde tuinen, met mijn handen over een korenveld strijken, apparaten met veel knopjes, kaarsvet op mijn vingertoppen en geschiedenisboeken met mooie kaften.
Ik houd niet van knirpende schoenen, vuilniszakken, met natte vingers over een spiegel, getreuzel, onbegrijpelijke foutmeldingen op mijn pc, bitter voedsel, mensen die bekakt praten, natte slappe zwembroeken, slechte adem, mensen die langzaam fietsen, stof, stand-up comedians, strikken en met mijn gezicht tegen een spinnenweb aanlopen.
Ik geef hem door aan iemand die hem wil.
|
|
