zo kom ik graag bij de mensen thuis
Bij binnenkomst slaat de lucht van vermolmd hout, nat wasgoed en door de zelfmoord van de schoonmaakster jarenlang opgebouwd vuil me tegemoet. Samen met een team van agenten en hulpverleners betreed ik een gebouw in één van de mindere buurten van Rotterdam. Ik voel me als een gevangene in de Abu Ghraib-gevangenis die net heeft gehoord dat de bewakers een feestje gaan bouwen. Ik weet echter niet dat of dat door de vervallen staat van het gebouw of door de staat van de bewoners komt. Het zou ook nog door de agenten kunnen komen want zo'n klein wapenarsenaal op grijpafstand, maakt me altijd wat zenuwachtig.De bewoners blijken vaak niet thuis te zijn. Of ze doen alsof en zijn onder de banken gekropen. De deuren die wel opengaan, laten een mistroostig beeld zien. Matrassen tegen de wanden, kapotte spiegels, grote hopen kleren in de hoek en nog een rare berg rotzooi op de beschimmelde bank. Een onzekere blik kijkt me aan en vraagt wat ik kom doen. Ik leg uit dat we kijken of er problemen zijn en of iedereen hier legaal verblijft en of ze hulp nodig hebben. Bij het woord 'legaal' draait hij zich al om en roept iets tegen de berg kleren op de bank. Langzaam komen twee benen tevoorschijn en blijkt de berg opeens een vrouw te zijn. Behalve dat zij wel redelijk Nederlands spreekt is ze ook vier maanden zwanger. Na wat doorvragen blijkt ze tot de conclusie gekomen te zijn dat deze bouwval niet de beste start voor haar kind is.
Terwijl we weggaan, zie ik de agenten alweer vrolijk naar buiten lopen. Het viel mee deze keer, hoor ik ze zeggen, nu eens geen junks of hoeren. De vriend van de zwangere vrouw sluit de voordeur, die maar een paar millimeter dik is, weer af met twee hangsloten die ik altijd op mijn fiets gebruik.
Ik moet nog even wennen aan de kelders van de samenleving.
vier reacties
Kennelijk brengt jouw nieuwe baan je naar die kelders. Ik vind het iedere keer weer heel confronterend om te lezen cq te zien op tv hoe mensen anno 2005, in Nederland, kunnen of moeten leven.
Kun je iets betekenen voor deze mensen, op termijn?
Jawel, op korte termijn zelfs. We sturen ze meteen het hulpverleningscircuit in en proberen die mensen te begeleiden naar een beter bestaan.
Jeetje wat een verhaal ! Knap van je dat je daarmee durft te lezen.