hapje iemand?
Kent u dat gevoel dat je bij de snackautomaat staat en achter het glaasje een heerlijke kroket ziet liggen maar geen eurootje hebt om die tevoorschijn te halen? Zoiets dus...
recensie: blood diamond
In Blood Diamond volgen we Solomon die midden in de burgeroorlog van Sierra Leone als dwangarbeider een diamant vindt die hem vrijheid kan geven. Hij moet echter eerst zijn familie en tot kindsoldaat gehersenspoelde zoon terugvinden. Hier gaan Leonardo di Caprio en Jennifer Connelly hem bij helpen. Ieder heeft echter een eigen agenda. De film geeft een indrukwekkend beeld van een volgens sommigen verloren continent met zijn vuile oorlogen en vuile diamanten. De kijker wordt daarbij zeker niet gespaard. Maar gelukkig is er ook veel ruimte voor de schoonheid van het landschap. Dit maakt de harde werkelijkheid des te tragischer want om een zekere politicus te parafraseren: dit continent verdient toch zoveel beter?
Di Caprio zet een sterke rol neer evenals zijn tegenspeler Djimon Hounsou en hun Oscar-nominaties zijn dan ook zeer terecht. Eentje om over na te denken en voor in de dvd-kast.
dag jomanda
Maar dat weten ze dan toch al?
recensie: night at the museum
In Night at the Museum speelt Ben Stiller de nieuwe nachtwaker van het Museum of Natural History. Een saai baantje ware het niet dat hij ontdekt dat 's nachts alle dieren en wassen beelden tot leven komen en zich net zo gedragen als dat ze 'normaal' zouden doen. Als hij vervolgens met dieven krijgt te maken, volgt er een hoop pret en jolijt. Hoewel...Mijn grote probleem met Ben Stiller is dat hij meestal leuk doet, in plaats van leuk is. Dat levert een hoop kromme tenen op door verkeerd getimede grappen en net-niet-leuke typetjes. De andere hoofdrolspelers zijn meer karikaturen dan mensen waar je nog iets bij kan voelen (of het moet afkeer zijn). Er is een bijrolletje weggelegd voor Ricky Gervais, waar ik wél fan van ben en die wel grappig is, maar ook die is slachtoffer van een script dat simpelweg Niet Leuk is. En dat is dodelijk voor een film die als avonturenkomedie gepresenteerd wordt. De special effects zien er verder wel goed uit maar halen de film toch niet boven de voldoende uit.
de puntjes op de i
LinnengoedIn het huis zijn dekbedden aanwezig maar beddengoed dien je zelf mee te nemen. Hetzelfde geldt voor handdoeken (vergeet niet een grote handdoek voor een evt. saunabezoek). Wellicht is een theedoek ook geen slecht idee. Er is een vaatwasser aanwezig maar je weet maar nooit.
Aankomst
Vanwege het vertrek van andere gasten op de dag dat we aankomen, kunnen we i.v.m. de schoonmaak pas om 18:00 het huis in. Wel kunnen de tassen vast afgegeven worden. Vanwege het tijdstip zijn de boodschappen een puntje van aandacht. Mijn idee is dat Fleur, ik en een derde passagier (Idde) op tijd daar zijn en dan vast wat boodschappen gaan doen. Als jullie door kunnen geven wat je persé wilt hebben (en hoeveel) dan noteren we dat. Voor wat betreft het avondeten op vrijdag: wellicht kunnen de mensen die zich daar over willen ontfermen de ingrediënten noemen die ze nodig hebben.
Faciliteiten
Er is een geluidsinstallatie dus neem je cd's mee. Ook is er een tv aanwezig waar vast wel de Nintendo Wii op aangesloten kan worden (hint hint
). Voor de sporters onder ons: er is wederom een tafeltennistafel!De weersverwachting is hetzelfde weer als nu in Nederland, dus ski's kun je thuislaten. Wel zou ik goede schoenen meenemen want er kunnen in de omgeving veel barre tochten gehouden worden.
Maar hoe komen we er?
Adres:
Route des Fagnes 2
4190 Ferrieres België
GPS: Long: 5,58397 Lat: 50,41338
Route:
- E25 (Luik-Ardennen)
- afslag 48 (Werbomont-Ferrières)
- rechtsaf richting Ferrières (N66)
- na +/- 8,5 km over de N66 komt u aan bij een grote
kruising met de N86.
- Het gebouw ligt aan de rechterkant, op de hoek van de kruising.
Of natuurlijk via www.routenet.nl o.i.d.
Links
Officiële site Ferrieres (Frans-alert): http://www.ferrieres.be/
Site van het huisje: http://www.lecoqdor.be/
Routeplanner: http://www.routenet.nl
winterplaatje
Ondanks dat de sneeuw weinig voorstelde, heb ik tijdens mijn wandeling naar de verschillende afspraken toch nog een winterplaatje kunnen schieten. Zouden er nog meer gemaakt kunnen worden deze 'winter'?
weer alarm
Nadat we onlangs al bijna wegwaaiden, zal vandaag iedereen zijn sneeuwschoenen onder moeten binden. Het is voor u te hopen dat u vooral binnen kan zijn maar in mijn agenda staan helaas een aantal afspraken buitenshuis. Dat wordt uiteraard de Buienradar in de gaten houden en de sledehonden uit de hokken halen. Gelukkig hoef ik vanavond in ieder geval niet buiten te werken en kan ik warm bij de radiator kruipen. Biertje erbij? Wat zal het volgende weeralarm worden? We hebben al wind en sneeuw gehad dus in maart regen?
Update: was dat alles? Een beetje sneeuw waar de gemiddelde kleuter nog geen sneeuwpop mee kan maken. Zal het volgende weeralarm weer net zo serieus worden genomen?
wie tot tien kan tellen...
Werken bij [...] betekent werken in een dynamische omgeving die altijd in het teken staat van verandering. Niemand kan blijven stilstaan en iedereen zal altijd bezig zijn met kansen. Deze kansen en hun dynamiek zal ieder voor zich moeten implementeren in zijn werkgebeuren.Bent u er nog? Bovenstaande management-talk kan in ieder willekeurig ambtelijk rapport staan maar helaas voor mij parafraseer ik het reorganisatierapport op mijn werk. De reorganisatie betekende in mijn geval dat de afdeling opgesplitst werd.
De grote kamer met twaalf personen, werd eerst in twee groepen gehakt. De eerste groep werd weer onderverdeeld in drie kamers opgesplitst naar functie. Ik zat in de tweede groep met drie personen en bleef achter in de hele grote kamer. Waar het eerst buzzde van gezelligheid, informatie en dynamiek, zitten we nu met z'n drieën. Zonder radio. Zonder vrouwelijke collega's. Maar wel met heel veel stilte en nog veel meer werk.
Ik mag (moet) nu wat taken van verschillende ex-kamergenoten overnemen. Dat betekent meer werk, meer verantwoordelijkheid en meer contactpersonen. Ik vind het allemaal prima maar dan kun je maar beter wel goed bereikbaar zijn. Gelukkig zit het daarmee wel snor, getuige deze situatie op mijn bureau.
filmfestival roterdam
Afgelopen zondag was de afsluitende dag van het Filmfestival Rotterdam: de Volkskrantdag. Links intellectueel Nederland (zeg maar Randstad) had zich verzameld om met een krant onder de arm lekker zelfvoldaan 'kunst' op te gaan snuiven. Dat was mijn verwachting zo ongeveer. Hoewel ik veel van dit soort types zag rondlopen ("als het maar geen pro-Amerika film wordt!"), was ik allang blij dat er geen popcorn door de zaal vloog en dat er geen één(!) mobieltje afging. Maar het gaat natuurlijk om de films! We kregen een selectie van vijf films voorgeschoteld die tijdens het festival goed gewaardeerd waren. Dixie Chicks: shut up and sing
Muziekdocumentaire over de onbedoelde gevolgen van een anti-Bushopmerking door de zangeres van de Dixie Chicks. De countryfans gingen door het lint en ze werden door de media gedemoniseerd aan de vooravond van de Irak-oorlog. Tegelijk zien we ook het leven van een band tijdens een tour en de dagelijkse stress die daarbij komt kijken. Boeiende documentaire, fijne muziek en een sterke groep vrouwen.
Living in fear
Vietnam, net na de oorlog. Een man die voor Zuid-Vietnam had gevochten, probeert een bestaan op te bouwen als mijnenopruimer. Tegelijk houdt hij er twee vrouwen op na en weet ze ook nog allebei te bezwangeren. De minste film van de dag naar mijn mening, wellicht ook doordat het onderwerp me niet raakte.
My mother is a belly dancer
In Hong Kong wonen een aantal vrouwen bij elkaar in een deprimerend appartementencomplex. Ze hebben bijna allemaal problemen met hun man, baan of gezin. Om dit te verwerken en toch nog iets leuks te doen, gaan ze op dansles. Dit blijkt voor de één een bevrijding en voor de ander een bron van conflicten met het thuisfront. De personages groeien wel in de film maar het verhaal blijft wat aan de vlakke kant.
Parents
In IJsland is het vaak koud en het weer lijkt zo z'n invloed te hebben op de personages. Drie mensen worden gevolgd die allemaal privé-problemen hebben. Ze proberen allemaal op hun eigen manier de problemen op te lossen maar niet met evenveel succes. In zwart-wit geschoten komt de film vrij deprimerend over. Parents wordt vooral boeiend als de hoofdpersonen een wak slaan in zichzelf en wat van hun emoties laten zien. Het wachten daarop is de moeite waard. Boeiend drama!
Paprika
Japanse animatie. De slotfilm die voor de helft van het publiek niet hun kopje thee was en die (zeer irritant) tijdens de film wegliepen. Zonde, want Paprika was een leuke film. Dromen en realiteit gaan door elkaar lopen als gekke wetenschappers gaan experimenteren met een droommachine. Gevolg: een kakafonie van geluid, absurde beelden en Matrix-achtige schijnwerkelijkheden. Als het genre je ligt, is Paprika zeker de moeite waard.
|
|
Meta
