column: demonstraties tegen bush
Ik kondigde het al eerder aan maar nu is het dan zover: de eerste column van een gastschrijver! Tot nu toe wist hij zijn woedeaanvallen over het nieuws binnenkamers te houden maar toen ik hem bij wijze van therapie een plek op mijn site aanbood, greep hij die kans als een zelfmoordterrorist in een synagoog. Onder de naam Papageno zal hij geregeld zijn mening over het nieuws met ons delen. Het eerste onderwerp: de demonstratie tegen Bush van afgelopen week toen deze de herdenking in Margraten bezocht. Totus tuus, Steven
Demonstraties tegen Bush
Op 7 mei hebben alle weldenkende Nederlanders zich weer kunnen verbazen over de zoveelste anti-Bush-demonstraties. Gefrustreerde moslims en onnozele linksen konden samen weer eens opmarcheren en hun goedkope retoriek door de straten loeien. Ook ik ben geen fan van het beleid van Bush, maar tegen mensen die zo?n bekrompen denkkadertje hebben dat ze hem alleen maar als de personificatie van de duivel kunnen zien, kom ik telkens weer in de positie om het voor hem op te nemen. Misschien moet ik het mij minder aantrekken en deze mensen vooral zien als een groep die houdt van anti-oorlogsliedjes van tweederangs artiesten en er een kick van krijgt om samen te klonteren rond een gemeenschappelijke kretologie. En hoe kan dat laatste beter dan door een gemeenschappelijke vijand te creëren?
Voor een betere wereld zullen deze mensen het zeker niet doen. Anders hadden ze zich wel veel drukker gemaakt om een 13-jarig meisje in Iran dat onlangs wegens onzedelijkheden tot de dood door steniging is veroordeeld, of de complete families in Noord-Korea waarop experimenten met gifgassen worden uitgevoerd. Het staatshoofd van Iran is trouwens vrij recent nog in Nederland geweest; een uitstekende kans voor al die ?idealisten? om hun afkeuring over dit barbaarse regime te laten blijken. Maar nee, in plaats daarvan richten zij zich tegen het enige staatshoofd dat bereid is de misdadige regeringen van Iran en Noord-Korea aan te pakken. Gelukkig begrijpen ze dit beter in de Baltische staten, die zelf decennia onder een dictatuur hebben moeten leven. Bush kan daar de hoogste onderscheiding tegemoet zien. Om mij niet te druk te maken, beschouw ik die anti-Bush-demonstraties dus maar gewoon als een vorm van massahysterie, zoals we die ook in de jaren 80 hebben gezien bij de kroning van Beatrix, het bezoek van de paus en de demonstraties tegen kruisraketten. Beschamend vind ik wel dat Bush hier nu ook is om als staatshoofd van de VS de vele duizenden jonge mannen van dat land te herdenken die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Misschien een mooie gelegenheid voor die hele anti-Bush-beweging om een keer eerbiedig zijn bek te houden. Ik neem maar aan dat het grootste gedeelte van die mensen echter niet de historische kennis heeft om te weten wat zich hier in '40-'45 heeft afgespeeld.
Op Koninginnedag is een Amerikaanse homo die samen met zijn vriend hand in hand over straat liep in Amsterdam door zeven Marokkaanse jongeren volledig in elkaar geslagen. Dit is niet het eerste incident van deze aard. Langzaam maar zeker keren de donkere middeleeuwen terug in Nederland. Als mensen zonodig de behoefte hebben om ergens tegen te protesteren, lijkt mij dit een betere aanleiding.
Goed stuk.
Destijds gingen ze bij mij op school protesteren tegen de oorlog in Irak. We kregen lesvrij en als je niet wilde demonstreren moest je met een goede uitleg komen waarom je voor de oorlog was. Je hoorde niemand met één woord praten over Saddam Hussein en zijn afschrikwekkende bewind, nee alleen Bush was de misdadiger.
Ik ben ook geen voorstander van beleid-Bush maar ook ik voel op zulk soort momenten sterk te behoefte om hem te gaan verdedigen. Al is het alleen maar om tegendraads te zijn tegen de 99 procent die dezelfde mening heeft.