klááár!
Een ex noemde mij wel eens liefkozend (nou ja...) luie student. Het was toevallig één van de weinige Nederlandse uitdrukkingen die ze accentloos kon zeggen maar het sloeg ook ergens op: ik was student en lui zijn vind ik helemaal niet erg op zijn tijd. Nu kan ze dat in ieder geval niet meer tegen me zeggen want sinds vandaag 11:43 ben ik geen student meer! Jawel, de scriptie is af en goedgekeurd!Michael Corleone uit The Godfather parafraserend zei ik gisteren tegen mezelf "today I am settling all the study business". Dat betekende eerst een eindgesprek met mijn scriptiebegeleider. Toen hij meldde dat het uiteindelijk een zeven was geworden, viel ik bijna van m'n stoel. Van verbazing welteverstaan want vóór de laatste verbeteringen was er nog sprake van een krappe zes!
Daarna kon ik meteen door naar de administratie. Daar wachtte een nieuwe hulp van Oosteuropese afkomst al op mijn komst om de cijferlijst door te nemen. (Even tussendoor: ik kan er niets aan doen maar wat klinkt dat accent toch lekker! Laat maar, ieder zijn fetish.) Geen vuiltje aan de lucht dacht ik tot ze wees op een 5,5 die ik jaren geleden heb gehaald. "Niet kuslaakt", hijgde ze in m'n oor. "Wel geslaagd", bibberde ik terug. Wat bleek? Jaren geleden was een 5,5 nog een voldoende. Tegenwoordig is het of een 5 óf een 6, niets meer ertussen. Anastasia (zoals ik haar in m'n gedachten had gedoopt) bleek coulant en veranderde het naar een zes.
Na deze drempel kon ik op weg naar het Bureau Pedel (spreek uit Péé-dèl). Dit is de man die alle officiële ceremonies van de universiteit regelt. "Net nog een promotie gehad en straks nog een tweetal doctoraaltjes", meldde een bezwete man mij terwijl hij zijn toga uittrok. Het beroemde Leidse Zweetkamertje (waar elke afgestudeerde zijn handtekening op de muur mag zetten) zag ik opeens in een ander licht. Hij zette wat krabbels op een papier en meldde dat ik tien dagen vantevoren wel bericht zou krijgen. Da's mooi, zei ik en ging weer weg.
Terwijl ik het Academiegebouw uitliep en vijf eeuwen wetenschap achter me liet, begon ik het langzaam te beseffen: ik ben geen student meer! Ik ben klaar! Had ik al gemeld dat de lente van 2005 nu al niet meer stuk kan voor mij? Bij deze nogmaals: de lente van 2005 is de Moeder alles Lentes!
Gefeliciteerd Steven. Welkom in de echte wereld