Hap-hap, opperdepop!
Het leven van een baby is in de eerste maanden georganiseerd in duidelijke stappen. Na één maand het eerste feestje, na twee maanden de eerste inenting en bij drie maanden de tweede prik. Vier maanden is weer zo'n mijlpaal want dan kan voor de eerste keer iets anders gegeven worden dan melk. Gelukkig! Want hoewel de flessenmelk gezond is en onze kleine dame groeit als kool, stinkt de aanmaakmelk een uur in de wind. Hoe ze het binnen houdt, Joost mag het weten.
Maar op 4 augustus konden we eindelijk iets serveren dat nog best redelijk rook: een bananen-fruithapje uit een potje. Het rook in ieder geval zo'n beetje als de vrucht die op het plaatje stond. Charlie keek zonder haar gebruikelijke eet-enthousiasme naar het bordje met dat gekke stokje. Ah, het gekke stokje met iets blubberigs erop moet in je mond. De gele drab werd even rondgemaald en -gesmakt en verdween volgens in haar keel. Nou, ja, ach, mwoh, het was niet meteen vies. Maar Charlie had HONGER en zo'n lepeltje gaat wel erg langzaam. Na vier hapjes was het geduld op en ging de sirene aan. Niet aandringen, vertelde elk babyboekje ons dus toen maar het bekende flesje gemaakt. Dat werd achter elkaar naar binnen geslokt alsof het haar laatste flesje ooit was.
Experiment gelukt, resultaat valt niet tegen. Advies: blijven oefenen en steeds meer hapjes laten eten. Volgende stap: over acht maanden met de pot van papa en mama mee-eten.
Nu ze vier maanden is, hebben we ook de reiswieg omgebouwd tot kinderwagen omdat ze te groot is geworden voor de bak van de reiswieg. Ons kleine ukkie wordt snel groot!
