Op huizenjacht
Gisteren kon ik met een vriend mee op huizenjacht. In het Haagse Bezuidenhout ging hij drie huizen bekijken en ik mocht mee als extra paar ogen. De avond daarvoor hadden we allebei Zembla gezien waar de hypotheekrenteaftrek besproken werd en waar we erg hadden moeten lachen om de bekakte makelaar die met een aardappel in haar keel een "pandje van 6 ton" probeerde te verkopen.
Op het eerste adres was onze makelaar ook zojuist aangekomen en ik had meteen moeite om mijn lachen in te houden. Blauwe bloes met witte kraag, tamelijk gezet door veel biertjes na de hockey en pratend met een hele zák hete aardappels in zijn keel. Geroutineerd leidde hij ons door de woning: een leegstaande kleine onderwoning met meer tuin dan huis. I. wilde het precies andersom. Volgende!Huis nummer twee was nog helemaal bewoond dus voelde ik me net een dief toen ik door het hoekhuis banjerde. Het enige dat miste was een onderbroek op de vloer. Ik was meer bezig met hoe ze het hadden ingericht dan hoe het huis er uitzag: precies mijn smaak! Meneer Bal had echter wat haast en een paar minuten laten stonden we alweer buiten voor appartement nummer drie.
De hal was enorm, het aantal liften groot en het appartement gigantisch. Zowel gigantisch groot als gigantisch kaal. En duur. Na 10 seconden wist ik al dat dit niks zou worden en I. eigenlijk ook wel. Voor de vorm liepen we door het huis maar we waren er snel klaar mee. Na nog een ferme handdruk gekregen te hebben, liepen we met twee folders naar huis. We voelden ons al helemaal Donald Trump.
Bij een kleuterschool aangekomen, schreef I. nog het nummer op van een makelaar die daar een huis verkocht. De schreeuwende kinderen keken ons wat vreemd aan en ook de moeders keken argwanend naar die twee jongemannen die daar stonden te smoezen. "Ik voel me net een pedofiel hier", zei I. Ik beaamde het gevoel. Van vastgoedmagnaat naar pedofiel, een kleine stap.
Geen reacties