recensie: pan's labyrinth
Een modern sprookje, zo wordt Pan's Labyrinth verkocht. De Spaanse film speelt tijdens de naweeën van de Spaanse burgeroorlog in 1944. Een kleine groep guerilla's heeft zich in de bergen verschanst en een wrede kapitein van het Spaanse leger wordt er op afgestuurd om ze uit te schakelen. Tegelijk verwacht de kapitein ook zijn nieuwe zwangere vrouw en haar dochter uit een eerder huwelijk. Om de dochter draait de andere verhaallijn. Want waar de strijd tussen de rebellen en het leger gekenmerkt wordt door wreedheden over en weer, vlucht het meisje in een sprookjesachtige fantasiewereld waar ze onder meer een faun en een elf ontmoet. Zij geven haar een serie opdrachten waarmee ze kan bewijzen dat ze de verloren gewaande prinses van een onderaards rijk is.
Pan's Labyrinth laat de sprookjeswereld en de harde 'echte' wereld moeiteloos in elkaar lopen. Dat sprookjes niet altijd lieftallig hoeven te zijn, bewijzen de gruwelijke wezens die het liefst je hoofd af willen rukken. De kapitein met een vadercomplex vond ik persoonlijk de sterkste rol maar de film als geheel kan ik ook zeker aanraden. Een 'must see', alleen niet voor het hele gezin.
Geen reacties