Auw...
- Kijk je wel uit? Het kan glad zijn.- Jaja...
Naar goede raad luisteren, is zo gek nog niet. Dus toen ik gisteren om 9:00 er op uit trok om wat foto's te schieten, had ik beter moeten weten. Of in die scherpe bocht op de weg moeten letten i.p.v. op de hardloopster met het dansende blonde haar...
Voor ik het besefte, voelde ik mijn voorwiel wegglijden en een tel later ging ik er zelf achteraan. In films vangt de held van het verhaal zichzelf dan op zijn schouder op, maakt een koprol en is weer klaar voor actie. In de echte wereld vang je je in een reflex met je handen op en knal je met je gezicht op het asfalt.
Gevolg: de zijkant van m'n handen lagen open en twee schaafwonden op mijn gezicht. Dat ik weer op mijn voeten werd geholpen door een blondine met hardloopschoenen was enigszins genant maar toch een schrale troost (no pun intended).
