gewoontedier
Het is 6:00 en ik zit in de tram. Naast me zit een wat verlopen vrouw neurotisch aan een vlekje op haar plastic jas te krabben. Kras-kras-kras-kras. Na vijf minuten probeer ik niet eens meer verdekt boos te kijken. Na tien minuten heb ik zin om haar head-first in een badkuip groene zeep te smijten. Kras-kras-kras-kras. Dat ze door de wrijving nog geen gat in haar jas heeft gebrand, mag een wonder heten. De vuiligheid wordt wel diep in de poriën gewreven dus voorlopig is ze nog niet klaar. Ik wel, want eindelijk is de tram daar waar ik zijn moet.Het is 7:18 en zit achter mijn bureau op mijn werkplek. Ik ben vandaag de enige die zo vroeg begint; mijn collega's arriveren pas rond half negen. De routine van het begin van een werkdag heb ik net afgerond: luxaflex geopend, pc gestart, mail gelezen (6 nieuwe: 2x spam, 2x onbelangrijke mededelingen en 2 rectificaties op die mededelingen), bekers water gehaald en "goh, wat staat er vanmiddag op het menu?" (Friese spinaziesoep en een boerenomelet).
Het is 7:25 en ik heb nog minimaal een uur om in alle rust te werken.
Geen reacties