aan alles komt een eind
Toen ik net in Delft kwam wonen, vond ik dat ik ook maar meteen een bijbaantje moest gaan zoeken. Toevallig kreeg ik een foldertje in de bus waarin gevraagd werd om studenten die voor een internetbedrijf wilden gaan werken. Internerd als ik ben, leek me dat wel wat. De volgende dag had ik al een gesprek en werd ik meteen aangenomen. Echt bijster interessant was het niet maar ach: het was toch maar voor 'even' naast mijn studie. Dat was vandaag exact vijf jaar geleden.Vandaag is mijn laatste dag en kan ik, een week na het ontvangen van mijn bul, uitkijken naar een baan waar ik ook echt voor gestudeerd heb. Het zal even wennen worden. Vijf jaar lang zie ik al dezelfde mensen, doe ik min of meer hetzelfde werk en zit ik in dezelfde gebouwen. Zelfs de tram 's morgens is één feest der herkenning.
Het gevoel dat ik heb nu ik meer dan 60 MB aan mail en een waslijst aan bookmarks en history heb ge-'shift-delete', is niets minder dan een bevrijding. Alsof je met een schone lei begint. Voor mijn richtingsgevoel zal het ook een ommezwaai zijn: van het noord-westen naar het zuid-oosten, van Den Haag naar Rotterdam; ik ga de zon tegemoet. Om een willekeurige andere Rotterdammer te citeren: ik heb er zin an!
.
Dat zal zeker heel anders zijn. Niet alleen een nieuwe baan, maar ook eentje die voltijd is zonder dat je er een studie naast hebt. Ik kan je vertellen dat Rotterdam geweldig is, je zult er vast veel plezier hebben.