recensie: sin city
Met Sin City levert Robert Rodriguez, samen met de oorspronkelijke tekenaar van het verhaal Frank Miller, een waanzinnige film af. In deze film noir die opgevrolijkt wordt met excessief geweld en veel vrouwelijk vlees, volgen we in drie verhalen evenveel mannen die in een fatale liefdesgeschiedenis beland zijn. De drie verhalen komen uiteindelijk samen in de lokale pub, precies zoals het hoort in een zwarte film als Sin City. Er klopt nog meer aan deze film: de regen die neer blijft slaan, bizarre figuren die de meest vreselijke dingen doen, de grauze achtergronden, de jazz-soundtrack en de donkere voice over. Hoewel bijna de hele film uit de digitale koker komt, stoort dit niet. De techniek staat helemaal in dienst van het verhaal, zoals het hoort. Samen met topregisseurs als Rodriguez en gastregisseur Tarantino zorgt dit voor een stukje filmgeschiedenis: de perfecte symbiose van oude en nieuwe film.
Dat de tekenaar Miller zelf heeft meegewerkt, is goed te zien: elk shot is een plaatje op zich en is een uitnodiging om de film op DVD nog eens te bekijken. En nog eens, en nog eens. Een absolute topfilm!
>>> Mijn andere filmrecensies
Idd een topfilm!