are you looking at me?
Afgelopen week mochten de ambtenaren het veld in en daarmee bedoel ik niet naar de burger toe. Nee, we mochten in het kader van een sectoruitje écht de velden in voor een kanotocht, picknick en afsluitend paintballen en een barbeque. Elkaar verrot schieten voor de teamspirit. Dus.Het kanoën was leuk maar niet echt spectaculair verder. Eén omgeslagen boot maakt nog geen winter. Nee, het zenuwachtige wachten was tot de strijd los zou barsten. In een afgesloten stuk bos kregen we een soort halfautomatisch geweer in handen en een rammelend reservoir met verfbolletjes. Die bleken harder aan te komen dan verwacht.
De reacties van verschillende mensen waren leuk om te zien: de fanatiekste vooraf stonden in het bos te schutteren en de sceptici vlogen bloeddorstig op de 'vijand' af. Ik hoorde bij de laatste categorie. Ik vond het opmerkelijk om te zien welke instincten in je bovenkomen als je met een geweer op iemand afsluipt die jou uit wil schakelen. Al je zintuigen staan op alarm en geen beweging ontgaat je. De koelbloedigheid waarmee je iemand 'uitschakelt' die voor je vizier langsloopt, is wellicht veelzeggend. Wat daarmee dan gezegd kan worden, weet ik niet maar ik weet wel dat het één van de meest lollige dingen was die ik in tijden heb gedaan. En ik kwam ongedeerd uit de strijd!
Zou het feit dat iemand van de sollicitatiecommissie door mij drie keer op rij kaltgestellt werd, er mee te maken hebben dat het sollicitatiegesprek vandaag zo klote ging? Tip van de dag: nooit je baas neerschieten als je carrière wilt maken! Behalve als je huurmoordenaar wilt worden wellicht.
Geen reacties