het einde van het begin
Met een ferme handdruk feliciteerde de meneer van de woningbouwcorporatie de jongen naast me. "Veel plezier met je nieuwe woning!". De sleutels die net nog in mijn zak hadden gezeten, verdwenen in een vreemde jas. Samen liepen we naar buiten en automatisch draaide ik me om voor het op slot doen van de deur. Net op tijd bedacht ik me, waardoor ik een soort vreemde balletbeweging maakte. De nieuwe huurder rammelde nog wat onwennig met de bos metaal in zijn hand maar vond na mijn aanwijzing de goede sleutel.Het voelde vreemd aan om na zes jaar voor het laatste de deur achter mijn eerste eigen huisje dicht te trekken. Vreemd maar ook een beetje alsof er een last van me afviel. Eindelijk was er een streep onder het kleine kamertje gezet en kon ik de volgende stap maken: een nieuw huis en een nieuw leven. Terwijl ik voor het laatst door de hal naar buiten liep, besefte ik opeens dat ik nu al het water, de wind en de stad miste. In plaats daarvan zag ik roestige fietsen tussen het afval staan en liepen er studenten met kratten bier te sjouwen en te schreeuwen.
Op de A13 van Delft naar Rotterdam was ik al over het afscheid heen.
Geen reacties