recensie: match point
De nieuwe film van Woody Allen draait om de voormalige tennisprof Chris Wilton. Deze weet zich na zijn carrière handig in de Britse upperclass te werken door met de juiste mensen om te gaan en een relatie te beginnen met de dochter van een rijke zakenman. Alles loopt op rolletjes tot hij de verloofde van zijn zwager ontmoet: de enigszins labiele Nola. Die wakkert in hem een verlangen naar de verkeerde dingen aan. Voor hij het beseft heeft hij zich zo in de nesten gewerkt dat een drastische oplossing nog de enige uitweg lijkt.De film kabbelt in een gestaag tempo door dat zo kenkerkend is voor veel van de upperclass-films. Dat Chris en Nola duidelijk niet in dit milieu thuishoren, blijkt alleen al uit de vurigheid van hun geheime relatie. Alleen als zij bij elkaar zijn, gaat de film opeens in een stroomversnelling. Het vlakke tempo slaat helaas ook over op de meeste acteurs en actrices. Het is allemaal zo mak dat het niet lukt om iets voor de hoofdrolspelers te voelen.
Als de film aan het eind even lijkt op te leven, blijkt dat zelfs die schok weer verdwijnt in een high tea met wat gebakjes. En zo pruttelde het leven door.
Mijn andere filmrecensies
Geen reacties