recensie: the bourne ultimatum
Ik had de pech dat ik geen pillen tegen zeeziekte had ingenomen want na een half uurtje Jason Bourne bekeken te hebben, voelde ik mijn diner weer omhoog komen. Dat lag niet aan de kwaliteit van de film maar wel aan de manier van filmen. Regisseur Greengrass houdt van de losse camera en dat zal men weten ook. Het publiek rent, vliegt en duikt achter Matt Damon aan die nog steeds op zoek is naar zijn verleden. Het ruimtelijke effect van een film gaat hierdoor wel verloren, en je kan er goed misselijk van worden maar dynamisch is het allemaal wel. Het derde deel uit de Bourne-cyclus blinkt niet uit in een helder verhaal maar met de actie zit het goed. Erg goed. Half Europa wordt bezocht en soms in puin achtergelaten. De achtervolgingen zien er zeer realistisch uit doordat Greengrass bewust zo weinig mogelijk special effects wilde gebruiken. Dit compenseert gelukkig de weinig duidelijke verhaallijn. Het publiek wordt op deze manier wel (bewust?) goed verbonden met wat Bourne wel of niet weet. Is deze film het einde van de Bourne-filmreeks? Wie zal het zeggen. Het verhaal lijkt redelijk afgerond maar toch wordt er nog een opening geboden. Van mij hoeft het in ieder geval nog niet te stoppen.
Wat een enorme snelheid zit (ook) in deze derde film… Matt Damon degradeert met zijn personage zowat iedere andere film actieheld omdat hij (niet gesteund door onwaarschijnlijke karate of kung fu vechtmethodes en/of door high-tech wapens maar wel gebruikmakend van bijvoorbeeld pennen en boeken) met zijn weergaloze vechttechniek elke tegenstander uitschakeld. Vooral zijn gevecht met “Desh” vind ik adembenemend. Over dat laatste, ook Jason Bourne laat overtuigd zien dat het gevecht echt niet veel langer moest duren, dat het hem erg veel moeite kost en dat hij na zijn weergaloze knokpartij, net zoals ieder ander mens zou zijn, verschikkelijk buiten adem is. Hoewel de hoofdrolspeler eigenlijk nooit verliest is het toch anders als met andere filmhelden (zoals James Bond); hij geeft je toch het gevoel dat hij misschien ook kan verliezen.
Dat maakt zijn vechtpartij nog geloofwaardig. Matt Damon weet Jason Bourne overtuigd neer te zetten; hij is geen redenaar, soms komt hij zelfs verlegen over. Hij straalt niet uit dat hij toch een soort super agent is en misschien is dat wel juist zijn kracht!
Ik betrap me erop dat ik moeite heb om Matt Damon in een andere film in een andere rol te zien, zo accepteer ik zijn verschijning! Ik zou het jammer vinden als met deze film de filmreeks met Jason Bourne zou stoppen.