recensie: sweeney todd, the demon barber of fleet street
Laat ik meteen maar zeggen dat ik niet van musicals houd. Mij zul je nooit in het Circustheater in Scheveningen aantreffen bij één van Joop van de Ende´s brouwsels. Als in een film gezongen wordt kan ik dat hooguit volhouden als het bij het verhaal hoort, zoals bijvoorbeeld bij Walk the Line. Uitzondering op deze regel was Moulin Rouge waar ik het gekweel wel volhield, simpelweg omdat de liedjes erg leuk waren en er niet constánt gezongen werd.Deze laatste twee kenmerken van Moulin Rouge bezit Sweeney Todd helaas niet. In plaats van dialoog afgewisseld met zang, is het bij de nieuwe Tim Burton 90% zang afgewisseld met af en toe een dialoog. De liedjes zijn net zo macaber als de hele film en eerlijk gezegd raakte het me niet. Johnny Depp speelt de kapper Sweeney Todd die na een jarenlange onterechte gevangenisstraf terugkeert om wraak te nemen. Daarbij enthousiast geholpen door bakker Helena Bonham Carter die nog wel een receptje heeft om van de lijken af te komen.
De film is door Burton geschoten in donkere kleuren waar de kleur bloedrood mooi bij afsteekt. Todd´s wereld en die van Burton wordt bevolkt door naargeestige mensen (of juist hemeltergend lief en naïef). De sfeer door de hele film heen is er één van bloed, wraak en moord. Is het nog een verrassing hoe het afloopt?
Sweeney Todd is een film die er fantastisch mooi uitziet en Burton's vaste tandem van acteurs (Depp en Bonham Carter) zet weer iets moois neer. Als je van musicals houdt, is dit een topper. Ik houd er echter zoals gezegd niet van.
Geen reacties