Mocht iemand nog een
Dr. Dolittle kennen: geef hem even mijn nummer. Het is nu zondagochtend, iets over zeven uur en de schade van vannacht: een glas drinken, een mobiele telefoon, wat behang en een douchegordijn. De verdachten waren gekleed in een rood en zilver harig kostuum en verdwenen in de richting van de keuken.
Wij hebben zoiets als 'weekend': een korte periode waar men kan uitrusten van de werkweek. Maar voor iemand die altijd vrij is, is het altíjd weekend en vakantie. Dus als ze gewend zijn dat je normaal om 6:30 opstaat, dan moet je dat nu ook maar doen! Geen zin? Dan overtuigen ze je wel even. Met een glas drinken, een mobiel... Enfin, u begrijpt het wel.
Dus dr. Dolittle: alsjeblieft, leg ze in hun eigen kattendialect uit wat het begrip 'weekend' inhoudt. Anders leg ik in mijn taal uit wat 'kop dicht' en 'de slaapkamerdeur gaat nooit meer open' betekent!
Maar verder zijn ze wel lief hoor.
Eindelijk, hij is klaar! De filmkamer waar ik u allen al
zolang mee heb verveeld/vermaakt, is sinds vandaag in gebruik genomen! Zaterdag was de dag waar we, met de geweldige hulp van de ouders van HM, alles hebben afgerond. In min of meer chronologische volgorde begonnen we met het ophangen van de bedrading en de goten waar deze in komen te liggen. Dat was nog het makkelijke deel van die klus. De boxen zelf bleken vijf pain in the asses te zijn die zich niet makkelijk lieten ophangen. Een paar uur later gaven ze zich toch gewonnen en konden we in elk geval een film luisteren!
Tegelijkertijd gingen de (vrouwen)handen uit de mouwen voor het betere naaiwerk. Waar sommigen een klein fortuin neerleggen voor verduistering, kochten wij voor zeven euro een paar fleecedekens bij de IKEA en naaiden die aan elkaar. Klittenband erop en klaar was de verduistering!
Om een film te kunnen zien, is het niet alleen van belang dat het donker is. Een scherm wil ook wel helpen en binnen een mum van tijd hing het doek. Het bleek het makkelijkste onderdeel van de dag te zijn.
Een stuk lastiger werd het met de planken voor de apparatuur. De plankdragers bleken niet erg te houden van een gipsmuur en vloerkleed. Om de haverklap zaten ze los en moesten er nieuwe gaten geboord worden. De aanhouder won echter en terwijl het buiten al donker werd, hingen bij ons eindelijk de planken.
Vervolgens ging het snel. De beamer werd opgehangen, de apparatuur aangesloten en last but not least: de bioscoopstoelen gemonteerd.
Nog één keer de stofzuiger erdoor, even genieten met de lichten aan en dan: actie! Op het onderste plaatje zijn de lichten nog wel een beetje aan maar dat is alleen voor de foto. De film wordt uiteraard in het pikkedonker bekeken. Eindelijk!
Bent u weer terug nadat de TomTom opnieuw is geïnstalleerd? Na
fem-on-tour gaan we namelijk verder met de GristenUnie.
Yo yo, moddafokkers! Wil jij effe boomlauw chillen met big dick andré? Check dan deze vette rap bij de hippadiehopste party van 0031. Oftewel,
klik hier voor de 'rou-rap'. Boxen op 10!
In het kader van de naderende
verkiezingen zal ik de genante en treurigmakende momenten verzamelen die zoals altijd tijdens de politieke campagnes te zien zijn. Femke Halsema bijt het spits af.
Femke wijst de weg...
Het is tijd voor een poezenlog. Want wat is een weblog zonder geregeld een verhaal over een poes? Ditmaal is
onze Pixel aan de beurt. Met zijn verknipte buien is hij altijd wel goed voor een verhaal.
Soms is hij heel normaal en lijkt hij wel een saaie lobbes. Bijvoorbeeld als hij je 's morgens wakker komt maken door op je buik te klimmen en je op een paar centimeter van je gezicht aan gaat liggen staren. Goedemorgen jongen. Het is het enige moment dat je hem hoort spinnen en knorren.
Die rustige lobbes verandert af en toe echter in een beest dat rechtstreeks uit een gekkenhuis lijkt te zijn weggelopen. Zijn laatste tic: vissen vangen. Nu hebben wij helemaal geen vissen en de kans dat ze op 40 meter hoogte langskomen is vrij klein. Pixel weet echter zeker dat ze bij ons rondzwemmen. Met name in bad ziet hij ze overal.
Dus horen we regelmatig gespetter en gestamp en zien we Pixel als een razende door het bad glijden. Hij slaat naar ingebeelde vissen om vervolgens heel verbaasd naar zijn (zeiknatte) poot te kijken als daar geen sardientje aan blijkt te zitten. Normaal keur ik dit debiele gedrag niet goed natuurlijk. Maar blijkbaar heeft hij er zo'n lol in dat ik hem maar laat; zolang hij zijn poten maar weer afveegt als hij de kamer inloopt.
Filmpje...
Read More
Ik ben gek op slapen. Zeker als de regen en wind tegen het raam slaan en buiten de temperatuur daalt als een Russisch vliegtuig. Dan draai ik me nog eens lekker om en wentel me in zachte dekbedden en dons. U zult dan ook kunnen begrijpen dat ik weinig zo vervelend vind als 's nachts gewekt te worden. Op de vraag "waar kan men je voor wakker maken?", antwoord ik meestal: niets!
Soms zit het echter niet mee. We waren pas op het balkon aan het verven geweest en om de vloer te beschermen, hadden we een rol plastic neergelegd met houten balkjes erop tegen de wind. Met windkracht 7 hadden we geen rekening gehouden. De rol plastic ook niet.
Dus werd ik om 3:15 's nachts door HM gewekt met de gil "het plastic!!". Een halve minuut later stonden we samen op het balkon in onze pyjama's 50 meter plastic naar binnen te trekken dat zich inmiddels al om de hele flat had gewikkeld. Hoe licht dat plastic ook is, 50 meter wapperend in de wind valt toch nog niet mee. Wat was dat bed een kwartier later lekker zacht en warm...
Update: de gebeurtenis door
andere ogen.
Vier uur waren de stoffeerders bezig maar toen was de filmkamer getransformeerd van een
kaal hokje in een échte filmkamer. Rood en zwart zijn de kleuren, net als de stoelen. Nu nog de boxen ophangen en de beamer en scherm kopen!
De
geschiedenis van de filmkamer.
Onlangs
berichtte ik u over de voorbereidende acties voor het podium. Afgelopen weekend moest het er toch maar eens van komen. Na wat gepuzzel met balken, stroomdraden die verborgen moesten worden, veel schroeven en veel boren, stond hij daar dan eindelijk: ons podium! Vandaag komt de stoffeerder alles opmeten zodat vrijdag alles bekleed kan worden met vloerbedekking. Vervolgens gaan hier bovenop de
bioscoopstoelen.
Terwijl ik dit schrijf, worden de muren en vloer bekleed met zwarte en rode vloerbedekking! Foto's volgen, maar dat had u vast wel verwacht.
Gisteren liet ik u wat
leuke luchten zien boven Rotterdam. Eén keer raden wie er vanmiddag voor de
tweede keer nummer 1 stond bij de
NOS-Weerfoto?
Mocht u zich afvragen of we vanaf het het balkon nog wel eens wat mooie luchten zien: kijk zelf maar. Het zag er afgelopen vrijdag niet onaardig uit.
We
kwamen, we
zagen en ... we bestelden! En nu zijn ze eindelijk binnen: onze mooie theaterrode "love-seat". Hij staat er nog wat verloren bij in een halfafgebouwde filmkamer maar nu begint het toch echt ergens op te lijken.
Dit weekend maken we het podium af en gaan we de stoffeerder bestellen voor de vloerbedekking en muurtapijt.
Voor de geïnteresseerden: stoelen als deze en nog vele honderden anderen kunt u bestellen bij
B-Seated.
Je hebt van die mensen die er plezier in hebben om hun leven letterlijk aan een dun draadje te hangen. Ze betalen er zelfs grof geld voor om zich van bijvoorbeeld de Euromast te storten! Wie deze durfal is, weet ik niet maar uw fotograaf was uiteraard weer ter plaatse.
Wat ik al een tijdje verwachtte, is vandaag gebeurd: ik ben gevraagd voor het personeelsblad. Niet dat ze daar mijn site kennen (geloof ik, laat anders eens een berichtje achter!), maar wel mijn columns voor het blad. Sinds een aantal maanden schrijf ik daar namelijk over mijn werkzaamheden en wat we met het hele team doen. Afgelopen maand mocht ik zelfs Het Vakantieverhaal schrijven dus dan weet je wel hoe hoog je in de voedselketen zit.
Ik heb gezegd dat ik er nog even over na moet denken maar eigenlijk ben ik er wel uit. Voor het eerst sinds mijn studie ga ik weer in een redactie plaatsnemen. Kom maar op met de Kookrubrieken en de Bolle Baby van de Maand! Naast dat ik het leuk vind, is het overigens ook tactisch: op die manier hebben ze een extra reden om mijn contract te verlengen. Want ze zullen de nieuwe topcolumnist toch niet willen verliezen?
Normaal ben ik niet zo'n fan ben van taptoe's, drumbands of alles wat maar naar dansmarieke's ruikt. Maar wat deze Zwitsers laten zien, ziet er wél heel goed uit. En het klinkt nog eens fijn ook. Klik hier:
Read More
Nu ik toch aan het vertellen ben over de
filmkamer: gisteren hebben wij een volgende belangrijke stap gezet. De verlichting van het podium is geïnstalleerd! Op dit podium komen de bioscoopstoelen te staan. Aan de voorkant wilden wij graag verlichting hebben dat richting het scherm zou schijnen en dat, als de film begint, langzaam gedimd kan worden. U ziet: niets is ons te gek om
Pathé aan de Maas op een echte bioscoop te laten lijken. Een fotoverslag.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 181-195 van 771 |
Volgende Pagina »
