recensie: constantine
Keanu Reeves is een merkwaardige acteur. Vroeger kon hij namelijk nauwelijks een normale rol krijgen. Regisseurs vonden hem een zombie. Een robot was in staat om spontaner over te komen. Maar toen werd hij eindelijk in de rol gecast die hem op het lijf geschreven lijkt: die van gekwelde held. In The Matrix (deel 1 tot teveel) mocht hij dit kunstje voor het eerst tonen en Constantine is de laatste vrucht uit dit oeuvre. John Constantine is een man die uit de hel wist te ontsnappen en nu de balans tussen hemel en hel bewaart. Dan komt er ook nog een speerpunt door het verhaal gefietst, wat helderzienden, een demon hier en daar en, last but not least, komt Lucifer himself een kijkje nemen. Geen wonder dat de paus zich zo rot voelt met die zwavellucht overal.
Er wordt een katholiek-mystiek sausje gebruikt om het geheel meer daadkracht te geven. Dat lukt niet: het verhaal is een ontzettend rommeltje. De special effects zijn goed verzorgd maar maken niet veel indruk (meer). Wat me wel beviel was de knipoog naar de film noir die regelmatig gegeven wordt. Denk aan luxaflex, regen tegen het raam en veel, heel veel rook.
Er zullen best veel mensen naar de bioscoop gaan doordat de trailer een spectaculaire film belooft. Laat je niet misleiden: de trailer bevat ook meteen álle spectaculaire momenten. De rest van de film is do-de-lijk saai. Op naar de DVD dus.
>>> Mijn andere filmrecensies
Sorry, maar dit noem ik geen recensie. En los daarvan, deze film is een kleine toppper, ruim voldoende spanning en humor, het verhaal is goed te volgen en de effecten zijn zer mooi en niet overdreven. De geluidskwaliteit is zelfs zeer goed. Het acteerwerk van de hoofdrolspelers zijn ook goed, alleen vind ik de rol van Shia LeBouf minimaal. Mijn cijfer een acht!