overpeinzingen van een forens
Nu ik een maandje op en neer reis naar Den Haag vallen me een aantal dingen op. Ten eerste kun je op dit traject in de spitsuren probleemloos zwart reizen. In de afgelopen maand ben ik welgeteld twee keer gecontroleerd en dat was op uren die net buiten de spits vielen. Tussen 7 en 8 ?s ochtends en tussen 5 en 6 ?s avonds ben ik nog nooit gecontroleerd en had ik mij (of mijn bedrijf in ieder geval) een duur treinabonnement kunnen besparen. Misschien heb ik geluk maar het valt me verder op dat ik vrijwel altijd een zitplaats heb en dat de reistijd prima te doen is. Oké, die ene keer toen de NS besloot om in de spits in plaats van drie stellen maar één stel in te zetten, was iets minder. Met mijn neus tegen de ruit gedrukt en een oksel van iemand die ik nooit meer wil zien tegen mijn oor, kijk je tóch jaloers naar de file naast het spoor. Maar buiten die ene keer heb ik nog weinig te klagen gehad op dit drukste traject van Nederland.
Het leukste is echter naar mijn medereizigers te kijken. De man die gisteren het verhaal van zijn overbuurvrouw bevestigde door niet alleen met zijn hoofd maar met zijn hele lichaam te knikken en op en neer te wippen. Het meisje dat de hele rit van Den Haag naar Rotterdam nodig heeft om aan haar vriendin door te bellen dat ze iemand van Idols in de trein heeft zien zitten. De oude vrouw die in slaap valt en daarbij half onderuitgezakt tegen haar zeer ongemakkelijk kijkende buurman ligt te snurken. Dat mis je dan toch weer in de file.
Geen reacties