recensie: the nanny diaries
Films over de upper class en socialites van New York schijnen sinds Sex and the CIty via een voice over becommentarieerd te moeten worden. De hoofdpersoon vertelt aan de kijkers wat ze allemaal meemaakt en vervolgens ziet de kijker het vervolg. In The Nanny Diaries zien we dit als we het leven van een nanny volgen die is ingehuurd om het zoontje van twee yuppen op te voeden. Mama en papa hebben daar geen tijd voor en geen zin in. Ze hebben ook geen tijd en zin voor elkaar dus naast de grappige perikelen rond het kind zien we ook een huwelijk dat uit elkaar valt. Dat klinkt wat zwaar allemaal maar The Nanny Diaries is een komedie met een romantische twist. Scarlett Johansson speelt de nanny die tijdens het werk verliefd wordt op de rijke en wél sympathieke buurjongen. Als antropologe beziet ze haar nieuwe werkomgeving vanuit een antropologisch perspectief wat observaties à la Desmond Morris (De Naakte Aap) oplevert.
De film heeft echter weinig pretenties als een sociaal-maatschappelijke case study: het moet wel leuk blijven. Dat lukt: hij krijgt een ruim voldoende.
Geen reacties