Here's a list of all the gear I have bought since getting into photography again in 2018.
Camera
- Canon EOS 200d / Canon EOS Digital Rebel SL2
Lens
- Canon EF-S 18-55mm F/4-5.6 iS STM COMPACT (with lens hood)
- Canon EF-S 10-18mm F/4.5-5.6 iS STM (with lens hood)
- Canon EF-S 55-250mm F/4.0-5.6 iS STM (with lens hood)
- Yongnuo AF 50mm F/1.8 II for Canon
Tripod
- Some generic Chinese brand tripod I bought in a camera shop in Las Vegas. It works fine but is nothing special. Looking to upgrade!
- Monopod
Filters
- Cokin Gradual ND Kit H3HO-25 (121L, 121M and 121S filter)
- Andoer ND1000 67mm
Strap
- I ditched the standard strap that comes with the camera as soon as possible: it's not comfortable at all and the plastic edges bite into your neck after a while. So I use a strap made from neoprene which is a 100 times more comfortable. I also use a sling strap for certain occasions like photographing birds in the field.
Bag
As I've mentioned in my previous post, I had the opportunity to either buy a new mountain bike or restart my photography hobby with some modern gear. I chose the latter. So I read up on the latest info and tests and in the end decided to buy the Canon EOS 200d in 2018 (also known as the EOS Digital Rebel SL2).
The numbers: a 24.2-megapixel APS-C CMOS sensor, Dual Pixel CMOS AF, DIGIC 7 image processor, ISO 100-25600 range, optical viewfinder with a 9-point AF system, 3.0-inch 1040k dot articulated touchscreen, 1080p60 video with microphone input, and built-in Wi-Fi, NFC and Bluetooth. This was something else from what I had always used! I finally had the feeling I had some serious gear which I could use to create better images. Yes, I'm well aware that it is an entry-level DSLR and that isn't full frame but it is my camera, my budget and I'm very pleased with it. I think it's a great camera to learn how to be better photographer.
I'll list my full gear on a separate page.
So here it is: my first post on this new blog I created. The reason for this blog is personal: I want to become a better photographer and document my journey on the way. So I guess the best place to start, is at the beginning.
My first camera was a disposable analog Kodak made from carton. When you had taken the 27 available shots, you would give the entire camera to the camera shop and receive your photos a few days later.
Thinks got a little more serious with my first analog SLR from some Japanese brand I can't remember anymore. Still with only 36 analog photos per roll but it was the first camera where you had to take aperture and shutter speed into account.
I sold that camera to buy my first digital camera which we're all the new hype: a Sony DSC-P50. A whopping 2.1 megapixels, 3x optical zoom and up to 2 hrs battery life! Wow... Yeah... I loved the fact I could look at my images right away but I was just as frustrated with the poor battery life. And back then the battery's and memory sticks from Sony were very expensive. And AliExpress hadn't been invented yet...
In the end, it just wasn't enough. So around 2004 I bought my first serious DSLR: the Canon EOS 300D or EOS Digital Rebel as it was called in the USA. I loved that camera and it taught me a lot about photography and about me as a photographer. For instance: that I can get really pissed off when I can't make the desired shot because I don't have enough focal length. Don't get me wrong: I loved my visit to the Grand Canyon and I got some really decent images back then. But when you need binoculars to confirm that those pixels are actually birds in the image, you'll need some better glass and a better camera.
Fast forward a few years and I'm mainly shooting images with my iPhones (4s, 6s, 7plus) but I still feel like I'm missing something. Like the ability to shoot the image I want instead of what the camera in my phone thinks looks best. So when I had the opportunity to sell my old iPhone 6s for a very good price, I had to choose: will I buy a new mountain bike or will I reboot my love for photography with a new camera? I chose wisely I think.
Bijzonder geslaagd portret van Charlie al zeg ik het zelf.
Genomen met een iPhone 4s, bewerkt met Swankolab en Dramatic B&W.
(This post will be shared at iphoneographers.net so I've written it in English)
Because my most used camera these days is my iPhone 4s, I thought it wouldn't be a bad idea to invest in some gear which would help me make more interesting (and better?) shots. I was looking for a good macro lens and I narrowed my choices down to either the Olloclip or the kit from a dutch website Telefoonlens.nl. Because money was also kind of a factor (and Olloclip would cost me $30 for just shipping), I chose for the lenskit from Telefoonlens.nl. Ordered on Monday and delivered on Tuesday with shipping costs included in the price: nice!
The whole package is slightly larger than the box your iPhone came in. The box itself contains:
- 1 macro / wide angle lens
- 1 fisheye lens
- 1 12x telelens
- 1 tripod + adapter (to put the iPhone on your tripod)
- 1 cover (to which the lenses are mounted)
- 1 bag to carry the lenses with you
- 1 lens cloth
The lenses are all mounted on the cover which fits perfectly on my iPhone 4s. The covers come in black or white. I read in other reviews that, since the cover is made of plastic, the place where you mount the lenses can be fragile. So handle with care and twist the lenses on lightly until it is stuck, no further. If the cover does brake due to heavy use (or clumsiness) it can be replaced for €6.50 so it's not the end of the world or your paycheck.
The lenses are made of aluminium and glass so no plastic. They feel sturdy enough to be used on a daily basis. I'm not too crazy about covers for my iPhone and the combination of the aluminium lenses and the plastic cover feels a bit awkward to be honest. In the end the lens is mounted perfectly and is completely stuck in it's fitting but if the plastic cover will stay undamaged for say a year? The proof of the pudding is in the eating so let's wait and see.
Now for the photo's.
To show the difference between the normal lens, the wide angle and the telelens I've taken the first three shots from roughly the same position in my backyard.
Normal:
Wide angle:
12x Telelens:
The fisheye lens gives the usual 'weird' image:
The macro lens can be used when you screw off the top half of the wide angle lens. With it you can easily take shots 1 cm from your subject. Since I never used macro lenses before (I also have a DSLR but only with the kit lens and a telelens) it took some practice getting close enough to moving objects (moving either by wind or by just being alive and scared). But in the end I managed to get a decent shot to show the possibilities of the macro lens (post-edited with snapseed):
Conclusion
For the amount of money you pay for Olloclip you get a complete package with an extra telelens and a tripod. The quality of the lenses feels very good (although I have no comparison of course) but the cover is a bit of a question mark for me. The good news however is that in the event of a broken cover it can be replaced quick and relatively cheap. The photos you can make with the lenses surprised me. My main reason for buying the lens kit was the macro lens and the first results are very satisfying. I predict I will be lost in the small world for quite some time.
Disclaimer: no animals were harmed in any way and all complied willingly.
Omdat ik mijn bankbiljettenblog (klinkt lekker als je het snel zegt) tegenwoordig veel actiever bijhoudt dan mijn persoonlijke weblog, heb ik de indeling van de site even omgedraaid. Als je nu naar stevenbron.nl gaat, kom je uit bij het papiergeld. Wil je mijn persoonlijke weblog lezen, dan ga je naar stevenbron.nl/weblog.
Elk jaar bezoeken we IFFR, het Filmfestival Rotterdam, op de Volkskrantdag. Vijf door het publiek hoog gewaardeerde films uit de twee weken daarvoor. Wij kwamen dit jaar tot vier films omdat we de tijd vergaten tijdens het diner en daardoor te laat waren voor de laatste film. Maar niet getreurd: we hebben genoeg leuks gezien om weer een jaar op te kunnen teren. Tijd voor de sterren!
Goodbye
Een film uit Iran die in het geheim is opgenomen. De regisseur is door het maken van deze film veroordeeld tot gevangenisstraf. Klinkt allemaal erg spannend maar deze voorgeschiedenis is dan ook het spannendste onderdeel van de film. Goodbye is namelijk een zeer langzame oersaaie film. De cameravoering is van het type vlieg-op-de-muur. Een dode onbeweeglijke vlieg welteverstaan. Waardoor je als kijker minutenlang naar een hoek van de kamer kijkt terwijl buiten beeld de ‘actie’ plaatsvindt. De actie bestaat uit het voeren van een schildpad in een lekkend aquarium, het plakken van doosjes en het voorbereiden van het vertrek uit Iran door de hoofdpersoon, een zwangere mensenrechtenadvocaat die tegengewerkt wordt door de autoriteiten. Als inkijkje in de Iraanse samenleving waar nauwelijks vrolijkheid te vinden is, vrouwen onderdrukt worden, er een enorme zwarte economie is, waar vervolging en ‘vrijwillige’ inspecties en huiszoekingen erbij horen en waar de bureaucratie gekmakend is, is de film redelijk geslaagd. De toeristensector van Iran zal er niet blij van worden in ieder geval. Dit beeld wordt versterkt door het kleurenpalet van de regisseur die bij het filmen gretig gebruik maakt van de filters uit het doosje “grauw en somber”. Het vrouwelijke hoofdpersonage is ook al geen fuifnummer waardoor de hele film een sombermakend geheel is. Tel daarbij op dat er dus nauwelijks actie is en scènes tot het uiterste uitgerekt worden en de twee uur die de film duurt blijkt een hele zit te zijn. Niet voor herhaling vatbaar.
Hugo
De nieuwe Martin Scorsese is de tegenpool van de eerste film. Kleurig, vrolijk, sprookjesachtig en 3D met een boeiend plot. Vanaf de openingsscène waarin je in een duikvlucht van boven Parijs in een zwiepende beweging de stationshal invliegt tussen de reizigers en de dagelijkse gang van zaken doorgaat om bij de hoofdpersoon Hugo uit te komen. Een scène zonder één cut zoals Scorsese ook al demonstreerde in de clubscène uit Goodfellas. Af en toe dreigt het verhaal wat zoetsappig te worden maar dit past wel goed binnen het sprookje dat verteld wordt over de eenzame jongen die verantwoordelijk is voor de klokken op het treinstation. Hij woont boven het station en houdt het dagelijkse leven in het geheim goed in de gaten. Tegelijk probeert hij een mechanische pop te repareren die, als hij eenmaal weer werkt, wel eens een geheime boodschap van zijn overleden vader zou kunnen bevatten. Hij krijgt hulp van een meisje dat ook wees is en bij haar opa woont die als speelgoedverkoper op het station werkt. Die opa is de opmaat tot de volgende verhaallijn en die Scorsese de kans geeft om de geschiedenis van de vroege film en cinema te vertellen. De beelden van historische films uit het begin van de 20e eeuw worden moeiteloos gemixt met moderne beelden en zijn de leukste introductie tot de filmgeschienis die je kan bedenken. Het is zeer begrijpelijk waarom The Academy zo gecharmeerd was van het resultaat voor de verdeling van de Oscarnominaties. Heerlijke film en een viering van de cinematografie!
Valley of Saints
De Indiase film Valley of Saints vertelt het verhaal van het Dalmeer in Kashmir waar een ritselaar woont die samen met een vriend in zijn dagelijkse bestaan probeert te voorzien door toeristen rond te varen en middels duistere handeltjes nadat de zon is ondergegaan. De twee vrienden dromen ervan om weg te komen en het te gaan maken in de grote stad. Tegelijk spelen op de achtergrond de schermutselingen en het geweld van de vrijheidsbeweging. Op een dag staat er een mooie dame op de stoep die de milieuproblematiek in het meer komt onderzoeken maar die daarnaast onbedoeld een wig drijft tussen de vrienden. De film levert mooie beelden op van het dagelijkse leven in deze streek en de problemen die mensen elke dag ondervinden. De film kabbelt rustig door en al te grote drama's blijven uit. Als uiteindelijk de kans zich voordoet om aan het gebied te ontsnappen, bedenkt de hoofdpersoon zich op het laatste moment en besluit toch te blijven. Alleen nu meer tevreden met wat hij heeft en waarvan hij zeker is. Niet heel schokkend, wel onderhoudend.
Four Suns
Het Tsjechische Four Suns is in al zijn familietragiek een vermakelijke film. Vooral door de volkomen verknipte personages die rondlopen. Een familie heeft te maken met een opstandige zoon die punker wil worden. Zijn zweverige vader (type geboren loser) probeert hem in toom te houden maar lijkt vooral boos te worden als hij merkt dat zijn zoon aan zijn eigen wietverzameling heeft gezeten. De vriend van de vader is echter nog een slag erger. Dit is een volkomen van de pot gerukte zelfbenoemde goeroe die het hoofd van de vader op hol brengt. De vrouwen van de twee mannen proberen zo goed en zo kwaad als het gaat met hun mannen te leven. Dit gaat echter niet soepel zodat de moeder van het gezin uiteindelijk haar heil probeert te zoeken bij de leraar van haar zoon. Zoonlief komt daar uiteraard achter en dit geeft hem het laatste zetje om helemaal voor de punkwereld te kiezen. Geen film zonder drama en dat is er voldoende. Of het de steeds verder van het padje rakende mannen zijn, de treurige affaire van moeder of de altijd dronken vrienden van de zoon: ze zijn allemaal gedoemd te falen. De hilarische momenten geven de film echter genoeg luchtigheid om het drama te kunnen compenseren. Ons levert het een geslaagde film op.
Update: Nog even een nabrander met een column van een vroegere buurtgenoot die op Joop haar ergernis over het publiek van het IFFR heeft beschreven. Erg herkenbaar!
Al heel wat jaar houd ik op onregelmatige basis een blog bij op www.stevenbron.nl. Voor één van mijn hobby’s, het verzamelen van binnen- en buitenlandse bankbiljetten, heb ik nu een eigen plek gereserveerd. Daar kan ik zo wat links, informatie en ander leuks verzamelen over mijn hobby en collectie.
Ja hoor, ik leef nog. Bedankt voor het vragen. Er zijn helaas 100 andere zaken die mijn tijd en aandacht opslokken. Wel ben ik bezig met een nieuw ideetje voor mijn site om één van mijn hobby's wat beter digitaal te kunnen bijhouden. Wordt vervolgd dus.
Het leven van een baby is in de eerste maanden georganiseerd in duidelijke stappen. Na één maand het eerste feestje, na twee maanden de eerste inenting en bij drie maanden de tweede prik. Vier maanden is weer zo'n mijlpaal want dan kan voor de eerste keer iets anders gegeven worden dan melk. Gelukkig! Want hoewel de flessenmelk gezond is en onze kleine dame groeit als kool, stinkt de aanmaakmelk een uur in de wind. Hoe ze het binnen houdt, Joost mag het weten.
Maar op 4 augustus konden we eindelijk iets serveren dat nog best redelijk rook: een bananen-fruithapje uit een potje. Het rook in ieder geval zo'n beetje als de vrucht die op het plaatje stond. Charlie keek zonder haar gebruikelijke eet-enthousiasme naar het bordje met dat gekke stokje. Ah, het gekke stokje met iets blubberigs erop moet in je mond. De gele drab werd even rondgemaald en -gesmakt en verdween volgens in haar keel. Nou, ja, ach, mwoh, het was niet meteen vies. Maar Charlie had HONGER en zo'n lepeltje gaat wel erg langzaam. Na vier hapjes was het geduld op en ging de sirene aan. Niet aandringen, vertelde elk babyboekje ons dus toen maar het bekende flesje gemaakt. Dat werd achter elkaar naar binnen geslokt alsof het haar laatste flesje ooit was.
Experiment gelukt, resultaat valt niet tegen. Advies: blijven oefenen en steeds meer hapjes laten eten. Volgende stap: over acht maanden met de pot van papa en mama mee-eten.
Nu ze vier maanden is, hebben we ook de reiswieg omgebouwd tot kinderwagen omdat ze te groot is geworden voor de bak van de reiswieg. Ons kleine ukkie wordt snel groot!
Oh, laat de komende iPhone 5 er alsjeblieft zo uitzien... *kwijl, kwijl*
De laatste paar dagen worden we 's nachts gewekt door een raar soppend geluid.
*slurp zuig slurp zuig*
Het waren niet onze katten die in een hoekje zaten te treuren om het verlies aan aandacht door de komst van een extra baasje. Het was het nieuwe baasje zelf!
Charlie begint haar handjes te ontdekken. Ze had al snel een hele leuke toepassing voor die kleine worstjes aan het eind ontdekt: die passen precies in haar mond! Dat is mooi speelgoed! En dus: slurp, slurp, zuig, zuig, slurp. Opvallend genoeg gebruikt ze vooral haar linkerhandje (aargh, ze is links, aargh!) en heeft ze het kunstje van "zeiknatte handjes eerst aan het laken afvegen" nog niet onder de knie.
Voorlopig laten we het maar zo maar op den duur hoop ik dat ze toch iets anders vindt als tijdsverdrijf. Weet iemand wat het woord "orthodontist" in babytaal is?
Na het (voor ons gevoel) lange wachten op de kleine meid, was het op 4-4-2011 om 16:40 uur dan toch eindelijk zover: Charlize Jane Bron werd geboren. Charlie voor vrienden (en eigenlijk voor iedereen). Na een nachtje in het ziekenhuis, mocht de dame meteen naar een hotel: het kraamhotel bij vliegveld Zestienhoven (jaja, het heet anders maar ik noem het gewoon nog steeds Zestienhoven). Een week vertroeteld worden, genieten en uitleg krijgen over hoe zo'n babyding nou precies werkt.
Na een weekje kwamen we weer thuis en was het nieuwe gezin compleet. We maakten ons op voor huilpartijen, doorwaakte nachten, niet willen eten en andere ellende. Maar er kwam niets! Charlie blijkt een echt kind van haar ouders te zijn: ze slaapt als een blok (ook 's nachts, hoera!), ze eet haar buikje rond en loopt lekker voor op De Gemiddelde Baby.
Kortom, de roze wolk hangt nog stralend boven huize Bron en we genieten met volle teugen. En Charlie ook denken we. Ze praat natuurlijk nog niet maar zo'n lach zegt meer dan 1000 woorden toch?
|
Toon berichten 1-15 van 771 |
Volgende Pagina »
