Get Your Biology Textbook...and an Eraser!
One of the basic assumptions about life on Earth may be due for a revision thanks to research supported by NASA’s Astrobiology Program. Geomicrobiologist Felisa Wolfe-Simon has discovered a bacterium in California’s Mono Lake that uses arsenic instead of phosphorus in its DNA. Up until now, it was believed that all life required phosphorus as a fundamental piece of the ‘backbone’ that holds DNA together. The discovery of an organism that thrives on otherwise poisonous arsenic broadens our thinking about the possibility of life on other planets, and begs a rewrite of biology textbooks by changing our understanding of how life is formed from its most basic elemental building blocks.
Zo bracht NASA het grote nieuws gisteren naar buiten. Veel mensen dachten meteen dat er al min of meer buitenaards leven ontdekt was. Mij viel het nieuws nog om een andere reden op: de vindplaats van het bijzondere organisme in Mono Lake, Californië (Google Maps).
In 2008 waren we op rondreis door het Zuidwesten van de USA en vlak voor we Yosemite National Park introkken, hebben we overnacht in Lee Vining. Dit kleine plaatsje ligt aan de rand van Mono Lake. Omdat we net uit het snikhete Death Valley waren gekomen, was deze groene oase een heerlijke afkoeling. De bijzondere natuur en vooral de uitstraling van het meer maakten de wandeling langs de oevers zeer de moeite waard.
Om het meer leek van een afstand een zwarte rand te lopen. Dichterbij gekomen zagen we dat dit echter een rand van miljarden vliegen was. De luie variant gelukkig want ze vlogen pas weg als je bijna op ze stond en staken je niet. De grote hoeveelheid insecten en het water maken Mono Lake tot een vogelparadijs.
Nee dit is niet WEER een stukje over zwangerschap en baby's waaruit blijkt dat elke aanstaande vader en moeder zich maar met één ding kan bezighouden. De zware bevalling is in dit geval het laatste stukje meubilair dat al drie maanden in dozen lag te wachten om nu eindelijk eens gemonteerd te worden. Dit is het verhaal van De Wandkast en De Vitrine.
Het begon in juni toen we eenmaal wisten dat we een nieuws huis zouden gaan betrekken. Daar horen uiteraard ook nieuwe meubels bij want van een tweekamer-appartement naar een vijfkamer-eengezinswoning geeft wat ruimte. En ruimte moet opgevuld worden. Wandelend van meubelboulevard naar slaapkamercentrum tot lampenparadijs kwamen we uiteindelijk uit bij Hoogenboezem Alexandrium. Onze smaak: strak, modern en liefst zwart/wit met kleur. In een hoekje stond een splinternieuw set uitgestald: Lumino van Brinkmann. Precies wat we zochten dus bestellen maar. Of ze het ook moesten monteren voor 10% van de aankoopsom? Wel nee, wij hebben al honderden IKEA-kastjes in elkaar gezet dus dat geld sparen we mooi uit.
(hier moet u nu even een alarmbel denken)
De levering duurde wel wat lang (14 weken) maar soit, dat overleven we wel. Begin september werd alles geleverd. Dat kwam goed uit want per 1-9 zouden we echt in het nieuwe huis gaan wonen. Op de afgesproken tijd werd een vrachtwagen voorgereden en werden er 587 kartonnen dozen uitgeladen. Mmm, dat was bij de IKEA toch makkelijker. Een oom die zijn eigen timmerbedrijf heeft en complete huizen in elkaar kan zetten zou komen helpen met de montage.
Enfin, na een dag bloed, zweet, tranen en vloeken zaten er vier kastjes in elkaar, was er nog een zak spijkers en schroeven over en had mijn oom eigenlijk geen idee hoe het nu verder moest. De instructie was dermate onduidelijk dat zelfs Indiana Jones deze schatkaart niet had kunnen oplossen. Dan toch maar de monteurs van Hogenboezem zelf laten komen. "Dat kan, wij kunnen over vijf weken bij u zijn..." Pardon? Ik mompelde iets over "geen keus" en "moet dan maar" en wachtte 'geduldig' vijf weken.
De volgende lichting monteurs arriveerde weer stipt vijf weken later, zag de dozen en wat er tot nu toe was gedaan, vloekte even in het Pools en ging toen met een ernstig gezicht de instructie lezen. Na een half uur kwam hij tot de conclusie dat deze bouwdoos hem te moeilijk was en zei dat er dan maar monteurs van de fabriek uit Duitsland moesten komen. Zou wel een week of vier kunnen duren. Pardon?? %$#$@#$%!!!!
Weer vier weken wachten in een woonkamer zonder kasten, zonder sfeer, zonder leuke verlichting maar met een berg aan dozen en troep. Uiteindelijk stonden afgelopen zaterdag twee Poolse Duitsers voor de deur. Enigszins angstig liet ik ze de meubel- en dozenberg zien. De Poolse vloeken bleven uit deze keer en ze begonnen zowaar aan de montage. Vier uur, twee bakken koffie en een hoop handgebaren en houtje-touwtje-Duits later, stonden daar ineens de kasten Zoals We Ze Ooit Bedoeld Hadden!
En voor een demonstratie van de verschillende kleuren, heb ik nog een gifje gemaakt van de en de . Het duurde even maar dan heb je ook wat...
Nooit van mijn leven heb ik een nieuwe auto gehad. Sterker nog: ik heb überhaupt nog nooit een auto gehad. Tijdens mijn studie kon ik hem niet betalen en na mijn studie had ik hem niet nodig (en kon hem nog steeds niet betalen). Toen ik Fleur ontmoette had ze al een auto en bleek ze ook nog eens één van de beste automobilisten te zijn die ik ken (maar zeg dat niet te hard tegen haar). Haar Onze auto is na 10 jaar echter een beetje op aan het gaan en met een klein meisje in aantocht, wil je toch iets betrouwbaarders, ruimers en nieuwers. Op naar de dealer!
Al surfend en zoekend zagen we mooie auto's voorbij komen. Audi's, Volvo's, BMW's: dat bleken wel een beetje OSM te zijn (Ons Soort Merken). Nieuw zijn ze niet te betalen maar een mooie tweedehands moet toch te vinden zijn? Right. Als je een tweedehands OSM zoekt, ben je veroordeeld tot een oude / diesel slurpende / loodzware / afgeragde / naar sigaretten stinkende / de wereld vier keer rondgereden* auto.
Eén keer zijn we naar een dealer gegaan die constant hoog in de lijstjes van Gaspedaal stond. Eerst betrapte ik ze op geknoei met de kilometerstand, daarna op gezwets over verroeste remschijven ("dat is een speciale behandeling meneer", hij zei het echt) en werden we als klap op de vuurpijl ook nog als een stel idioten behandeld. Stop die OSM's dan maar in je donkere garage.
Teleurgesteld reden we terug en besloten tussen twee stoplichten dat we voor hetzelfde geld ook een nieuwe auto net onder de topklasse kunnen kopen. Voordeel: er staan nog geen kilometers op, hij is up-to-date, meestal zuinig, hoeft voorlopig nog niet door de APK, heeft weinig onderhoud nodig en, niet te vergeten, ruikt lekker nieuw! We namen meteen de eerste afslag op zoek naar een dealer. Nieuw doel: een mooie en voordelige gezinsauto, bij voorkeur één van het type Betrouwbare Jap. Als we iets beslissen dan gaat het ook snel want voor we bijtelling konden zeggen, hadden we al onze perfecte auto gevonden: de nieuwe Toyota Verso.
Genoeg ruimte voor een kinderwagen, 2.1 kinderen en een hond. Onder de vloer zitten ruimtes die, naar ik vermoed, bedoeld zijn voor vieze luiers. Of smokkelwaar, daar wil ik vanaf zijn. Hij is zelfs zó gezinsauto dat er standaard een bol spiegeltje uit het plafond te klappen is waarmee je de achterbank in de gaten kunt houden. Afgelopen zaterdag hebben we hem besteld en nu begint het lange wachten voor hij eindelijk op de parkeerplaats staat en we dagtochtjes naar de Efteling e.d. kunnen gaan maken.
* = afvinken wat van toepassing is
Het is 2010: wie niet weg is, is gezien. Zoals altijd in de eerste week van een nieuw jaar paste ik zojuist de jaartallen in de titelbalk hierboven aan: "stevenbron.nl - 2004-
2010". Op het moment dat ik de pagina ververste om te kijken of alles weer goed stond, merkte ik tot mijn verbazing / schrik / verbijstering (kies maar) dat mijn laatste blogpost van 29 juni 2009 dateert. We waren net terug van ons huwelijk en de huwelijksnacht in België. Het lijkt nu net of er daarna niks meer is gebeurd maar dat is onzin: er is genoeg gebeurd. Er is alleen niet meer op deze site over geschreven. Ik heb in de tussentijd wel bijna 2500 tweets op mijn
Twitter gezet dus blijkbaar had ik voldoende te melden!
Eigenlijk maak ik nooit nieuwjaarsresoluties: ik vind het flauwekul die rond een arbitraire datum wordt opgedrongen. Meestal worden de goede voornemens na een week of twee weer vergeten tot de week voor Oud en Nieuw. "Oh ja, afvallen en meer sporten, da's waar ook". Omdat ik toch al sport, altijd op mijn gewicht wil letten, ik geen zin heb om aardiger te gaan doen dan ik al ben en de vuilnis niet op tijd buiten hóef te zetten, heb ik betere voornemens bedacht. Twee voornemens die in tegenstelling tot afvallen en dat soort modieuze onzin, ook echt leuk zijn:
1. Meer films kijken, thuis maar vooral in de bioscoop.
2. Mijn weblog beter bij gaan houden.
Ik ga mijn best doen!
Dit lachebekje is vandaag 7 jaar geworden! Gefeliciflapstaart Pixel!
(Slagroom op zijn neus, bad idea...)
Na een lange afwezigheid ben ik weer terug. De reden? Zie de banner bovenaan dit scherm maar: ik was op vakantie in de Verenigde Staten! We hebben een rondje Las Vegas, Grand Canyon, Bryce Canyon, Antelope Canyon, Death Valley, Yosemite, San Francisco, San Diego en last but not least Hollywood gedaan. Het standaardrondje voor mensen die 'iets' van de VS willen zien, maar toch geweldig om gedaan te hebben. Zonder overdrijven kan ik stellen dat het een fantastische ervaring was. De oogst: 2402 foto's, 10 uur film en een extra koffer voor alle prullaria en mooie spullen die we mee teruggenomen hebben.
Binnenkort meer updates en niet alleen in foto's.... (tromgeroffel)
Onderweg vanuit het oosten van het land naar huis kan er van alles gebeuren. Zeker als je met de trein reist en de piloot NS heet. Dit keer kwam ik tot Gouda.
"Eh, dames en heren..." klonk het aarzelend uit de speakers. De ervaren reiziger weet dan al hoe laat het is. "er staat een trein op het baanvak ... eh ... en we kunnen niet verder".
Oké, dat is shit maar kan gebeuren. Kom maar op met de ingezette bussen, omleidingen of wat dan ook. "Voor de reizigers die nog verder moeten ... eh ... bedankt voor uw bijdrage en tot ziens".
Pardon???
Alsof de conducteur (die niet al te fris meer klonk) nog niet genoeg verwarring veroorzaakt had, besloot hij ook de anderstalige reizigers in deze internationale trein toe te spreken. "Ladies and gentleman ... eh ... eh ... there is a train ... eh ... in the way ... eh ... we stop ... eh ... please get out".
Na deze heldere communicatie zal het geen verrassing zijn dat het perron vol wezenloze reizigers stond die geen idee hadden wat ze moesten doen. Op een dag heb je het...
Er is er één jarig en het is....
HM!
Feliciteren mag
hier.
De Esch in Kralingen was gistermiddag in rep en roer door een schietpartij op straat waarbij een 66-jarige Rotterdammer eerst een 49-jarige vrouw neerschoot en erna zichzelf van het leven beroofde. De vrouw is gisteravond overleden in het Erasmus MC.
Het
nieuws ligt weer op straat. Op mijn stoep kun je beter zeggen. Als we de dader van vandaag meetellen, waren dit de tweede en derde vermoorde personen in twee maanden tijd in mijn wijk (
nummer 1).
Op het moment dat ik thuis kwam, was de brandweer net de straat aan het schoonspuiten en de Theo van Gogh-
partytent aan het opruimen. Terwijl de laatste restjes
brain tissue het riool in verdwenen, stierf het slachtoffer in het ziekenhuis. De
buurman had nog
foto's gemaakt van het plaats delict. Voor de liefhebber zullen we maar zeggen.
Normaal
krijgt u van mij op 1 januari een knallend overzicht van het oudjaarsfeest met vooral mooie foto's van ontploffend buurwerk boven de stad. Dit jaar is dat helaas niet zo. Oudjaarsavond hebben we gevierd in Spijkenisse. Niet 60 meter boven de stad maar midden in een nieuwbouwwijk. Weer eens wat anders om het vuurwerk niet van ver in de lucht te zien gaan maar op tien meter afstand. gevaarlijk? Welnee, onze auto stond door een weldoordachte parkeeractie nog tussen ons en het vuurwerk in. We hebben geloof ik geen schade opgelopen hoewel dat een wonder mag heten met de mortieren die daar de lucht in gingen. Voor een maandsalaris dingen afschieten waar je maximaal tien seconden plezier van hebt: leuk dat anderen het doen maar ik zal er nooit de lol van inzien.
Spijkenisse dus. Gezellig was het zeker met de pubquiz en een karaokeset. De quiz heeft uw hoofdredacteur glansrijk gewonnen en de karaoke was ... nou ja, ook best leuk. In zijn soort.
Ik wens u allemaal een gezond en gelukkig 2008!!
Nu ik een maandje op en neer reis naar Den Haag vallen me een aantal dingen op. Ten eerste kun je op dit traject in de spitsuren probleemloos zwart reizen. In de afgelopen maand ben ik welgeteld twee keer gecontroleerd en dat was op uren die net buiten de spits vielen. Tussen 7 en 8 ?s ochtends en tussen 5 en 6 ?s avonds ben ik nog nooit gecontroleerd en had ik mij (of mijn bedrijf in ieder geval) een duur treinabonnement kunnen besparen.
Misschien heb ik geluk maar het valt me verder op dat ik vrijwel altijd een zitplaats heb en dat de reistijd prima te doen is. Oké, die ene keer toen de NS besloot om in de spits in plaats van drie stellen maar één stel in te zetten, was iets minder. Met mijn neus tegen de ruit gedrukt en een oksel van iemand die ik nooit meer wil zien tegen mijn oor, kijk je tóch jaloers naar de file naast het spoor. Maar buiten die ene keer heb ik nog weinig te klagen gehad op dit drukste traject van Nederland.
Het leukste is echter naar mijn medereizigers te kijken. De man die gisteren het verhaal van zijn overbuurvrouw bevestigde door niet alleen met zijn hoofd maar met zijn hele lichaam te knikken en op en neer te wippen. Het meisje dat de hele rit van Den Haag naar Rotterdam nodig heeft om aan haar vriendin door te bellen dat ze iemand van Idols in de trein heeft zien zitten. De oude vrouw die in slaap valt en daarbij half onderuitgezakt tegen haar zeer ongemakkelijk kijkende buurman ligt te snurken. Dat mis je dan toch weer in de file.
Om mijn overgang naar een andere baan te vieren had mijn geweldige HM een weekendje weg geregeld. Iedereen die Bridget Jones heeft
gezien of
gelezen weet hoe belangrijk deze minibreaks zijn. Wij gingen naar Normandië en verbleven daar in het prachtige, romantische, gastvrije, (... vul hier nog tien superlatieven in...)
Chateau de L'Isle-Marie. Hier werden we welkom geheten door een heuse gravin en haar man die qua gastvrijheid een nieuwe standaard hebben neergezet. Kortom: ga hier zeker ooit naar toe!
In Normandië wilden we vooral de overblijfselen van D-Day zien. Dan zit je in die streek wel goed, dachten we zo. Wat heet! Ik stond er verbaasd over hoeveel nog bewaard is gebleven. Vele musea, bunkers, kraters, kerkhoven en Historische Plekken hebben we gezien. Mijn camera was blijkbaar echter zo onder de indruk, dat hij er na één (1!!!) dag mee ophield. Op alle mogelijke manieren heb ik nog geprobeerd hem tot leven te wekken maar hij was helaas definitief overleden. Van de paar foto's die ik nog heb kunnen schieten, vindt u hieronder een selectie.
Met het overlijden van mijn Powershot A95 was er wel ruimte en noodzaak voor een nieuwe camera. Maar dat is, u raadt het al, weer een ander verhaal!
Het is hier een tijdje wat stil geweest. Geloof me: ik was me er van bewust en was u of mijn site niet vergeten. De radiostilte had drie redenen: het einde van een baan, een vakantie en een nieuwe baan. Om met reden 1 en 3 te beginnen: ik ga van Rotterdam naar Den Haag. Van uitvoerend werk naar adviserend werk. Ik kan er nog honderduit over vertellen maar ongetwijfeld is dat geen goed idee. Wel kan ik zeggen dat het in Rotterdam een geweldig afscheid was en dat ik in Den Haag midden in de heerlijke hectiek terecht ben gekomen.
Komen we bij reden 2. Maar dat is een heel ander verhaal.
Vroeg opstaan, met de nog lege tram richting halte Beurs, lengte van de rij checken, toch nog maar even een broodje bij de bakker halen, wegduiken voor de eerste regendruppels, om 9:30 eindelijk naar binnen, afrekenen, al je spullen achterlaten bij de garderobe, door de detectiepoortjes *PIEP*, schoenen uitdoen die geen messen blijken te bevatten, weer in de rij staan, naar zenuwachtige regelmuts met non-stop kauwende kaken kijken, om 11:00 nog niks te zien, Secret Service mannen ijsberen heen en weer, applaus van achteruit de winkel dat steeds meer aanzwelt, eindelijk
een grijs hoofd in beeld, nog een keer de klamme handjes afvegen, eindelijk als 25e gelukkige aan de beurt, how are you, I am fine thank you, het t-shirt van
Long Way Round dat HM aan heeft wordt herkend: I like that, langs tientallen camera's weer naar buiten, we hebben hem!
De
Wereldhavendagen 2007 zitten er bijna weer op en ditmaal zijn we er niet heengegaan. Waarom zouden we ook als de evenementen naar óns toe komen? Het heeft zo zijn voordelen als je hoog langs het water woont: boten voor de deur, vuurwerk boven de stad en geen last van muziek en optredens. De bands zie je achter je op tv en daar zit zo'n handig geluidsknopje op.
|
Toon berichten 1-15 van 273 |
Volgende Pagina »
