Toen Steven nog een Steventje was, ging onze broekenman altijd naar een uitgaangsgelegenheid waar ze harde muziek draaiden, veel bier schonken en nog meer dronken. Als je daar de lachers op je hand wilde krijgen, moest je zeggen dat je Bon Jovi eígenlijk best een goede band vond. Succes gegarandeerd. De gebruikelijke muziekkeus bestond namelijk uit het geluid van een straaljager vermengd met de doodskreten van een stervende ijsbeer. Kutherrie dus. Bon Jovi was in die setting niet zo heel erg salonfähig.
Toch was het geen ongezellige omgeving. De meeste mensen leken gevaarlijker dan ze eigenlijk waren en ik heb daar geleerd dat mensen met lange haren heus niet altijd eng zijn. (Uitgezonderd Christina Aguilera. Die is wel écht eng.) Veel mensen hadden daar lang haar. Behalve één vriend van mij die juist ultrakort haar had. Daarbij verklaarde hij ook nog eens openlijk de liefde aan Bon Jovi! Het moest niet gekker worden.
Dat werd het echter wel want zijn mening werd geaccepteerd. Bespot en belachelijk gemaakt uiteraard maar wel geaccepteerd. Ik begreep dat nooit zo maar sinds het zien van
deze pagina zie ik ook het licht. Er is slechts één god en Jon Bon Jovi is zijn profeet.
Goed, dat gaat wat ver wellicht maar geniaal is hij zeker! Het verhaal op
de site van deze doorgedraaide fan ook overigens.
The casual reader will see this as romantic. After all "a bed of roses" is a good thing, isn't it? A good life is often likened to a bed of roses. However, think a bit more. A bed of roses is full of thorns, it is exposed to the elements... it's not a nice place to be. And really, ultimately, what do you lay on a bed of roses? Manure, that's what. It's proverbially good for the roses. And who will be laid on the bed of roses?
Richie Sambora. He's the shit. Jon Bon Jovi is the shovel. With a metal hand.
Ik houd erg van klassieke muziek. Ik houd ook erg van niets te hoeven betalen. Op 13 maart kan ik beide combineren want ik hoor net dat ik vrijkaartjes heb gewonnen voor het
Rodin Trio! Waar een abonnement op een nieuwsbrief al niet goed voor is.
Schuin voor me kwamen twee jongens zitten. De één een vuil petje op zijn hoofd en de ander strak ingebonden staartjes. De wel erg soepel vallende kleding en de afwezige blik in hun ogen deed de rest. Jongens die teveel naar de clips van Snoop Doggy Dog gekeken hebben. Op zijn gemak begon Aart Staartjes een flinke joint te bouwen. Hij bleef daarbij zo breeduit zitten dat de gehele tram zijn vorderingen kon volgen. Dat leek ook de bedoeling.
Ik voelde meteen aan wat er verder zou gebeuren: hij zou hem in de tram opsteken. In mijn hoofd bedacht ik vast wat ik zou gaan zeggen. Want als er iets is waar ik een schurftige hekel aan heb, is het wel dom asociaal gedrag. Zeker als dat samen gaat met die weeïge rotlucht van wiet.
Alsof ik Nostradamus zelf was, kwam mijn voorspelling uit. Met een diepe zucht zakte de jongen onderuit, bekeek eens rustig zijn arbeid en stak het bouwsel in zijn mond. Als in slow motion haalde hij een aansteker uit zijn zak en bracht hem naar zijn mond. Ik schraapte onhoorbaar mijn keel en legde mijn boek vast opzij. Net voordat ik naar hem toe wilde buigen, sprong de man voor me opeens van zijn stoel en uit zijn vel.
- Het is hier geen coffeeshop dus uitmaken dat ding. NU!
- (onduidelijk gemompel)...niet zeiken...(onduidelijk gemompel)
- WAT?? Ga jij me vertellen wat ik wel en niet mag doen? Googem! Als ik in die tyfuslucht wil zitten, ga ik wel naar een coffeeshop. UIT! NU!!
Met een vuile blik nam de wannabe-gangster zijn opponent op. Je zag hem een afweging maken. Doe ik hem uit of stomp ik hem op zijn oog? Hij koos voor het eerste. Bij het station aangekomen, stond de jongen op en na een vuile blik naar de man toegeworpen te hebben, liep hij zo stoer-relaxed mogelijk de tram uit. Buiten stak hij meteen zijn joint weer aan en blies een grote wolk de tram in net voordat de deuren dichtgingen.
De boze man bleef boos door het raam kijken en probeerde zijn kuch te onderdrukken.
Alsof de
internetproblemen nog niet genoeg waren, lag vanmorgen ook nog eens mijn site plat. Om te zien of het alleen aan mij ligt, maak ik dan een rondje langs
vandenb.com en
pivothosting.nl die op dezelfde server staan. Zij lagen ook plat. Lullig voor hen allen maar ik haal dan toch opgelucht adem: ik ben niet alleen.
Samen lijden is toch beter dan Remi spelen en daar is behoefte aan nu de sneeuw weer uit een loodgrijze hemel valt. Het lijkt verdorie wel winter! Ik kan niet wachten tot de mussen weer van het dak vallen van de warmte. Voorlopig vliegen er alleen nog maar meeuwen tegen de ruiten (inderdaad, dezelfde als
deze).
Sympathy pain? Aardige beesten zijn het toch.
Internet doet het niet. Mijn verbinding althans. Er is in de stad van de
Technische Universiteit Delft een storing die ca. 3000 werkplekken beïnvloedt. Het lollige is dat in deze hoog
technische omgeving niemand op het idee komt om een help- en storingsdesk te openen die ook in het weekend bemand wordt. Nu kan ik dus lekker de hele zondag internetloos door gaan brengen. Wat een ellende.
Op zo'n moment realiseer je pas weer hoe belangrijk internet geworden is. Zo'n beetje mijn hele sociale leven wordt er door beïnvloedt (contacten, afspraken, etc.), ik haal er al mijn informatie op en gebruik het als voornaamste bron van vermaak. Als ze me nog een keer vragen wat ik mee zou nemen naar een onbewoond eiland, zou ik het wel weten: een laptop met
werkende internetverbinding.
Vriendin L. zit sinds donderdag voor anderhalf jaar in Houston, Texas, VS van A. Je kan het slechter treffen. Ze mag daar Nederlandse kindjes Nederlands leren. Of Amerikaanse kindjes Nederlands. Of Nederlandse kindjes gewoon les. Nou ja, zoiets in ieder geval. Vandaag kwam het eerste mailtje binnen met haar avonturen en haar zoektocht naar het geschikte appartement.
Ik moet kiezen tussen een complex waarbij tennislessen zijn inbegrepen en eentje waarbij een masseur inbegrepen is...
Zoals ik al zei: je kan het slechter treffen. Het complex deed denken aan Melrose Place, de winkelcentra waren groter dan je je kan voorstellen met een ijsbaan in het midden, en o ja, er moet nog even een autootje gekocht worden. Misschien toch maar eens aan de vakantie gaan denken...
Ik droom soms erg vreemd. Meestal 's nachts. Vannacht zat ik op mijn werk (net als nu, maar nu droom ik dan weer niet. Bent u er nog?) en kreeg ik van een collega een probleem voorgelegd. Een klant moest iets hebben, geen idee wat. Onze klanten hebben verschillende statussen: 1, 2, 3 of 4. Deze klant in mijn droom had status 10,24...
Ik snapte er inderdaad net zo min iets van en wanhopig vroeg ik collega's om hulp. De jongen die tegenover me zat, lachte me echter alleen maar uit. Andere collega's gooiden woedend de telefoon erop als ik 10,24 zei. Niemand was verder bereid te helpen en een groot tv-scherm met het probleem erop kwam steeds dichterbij. Met een schok werd ik wakker en dacht dat ik al op moest staan. Bij het openen van de gordijnen zag ik echter dat het pas 4:00 was. Zou het iets te maken kunnen hebben met een functioneringsgesprek dat ik vandaag verwacht?
Ja, ik heb soms vreemde dromen.
De tandarts leek me wel op te staan wachten. Ik was de hoek nog niet om of ik werd gesommeerd om in de stoel plaats te nemen. Niks geen mentale voorbereiding: mond dicht en mond open! Ik startte mijn vaste ritueel: van 1000 naar 0 tellen en vooral niet aan de film
Marathon Man denken.
De tandenfee begon meteen met een haakje tussen mijn tanden en vullingen te wrikken. Als er geen gaatje zat, zou ze dat zelf wel even veroorzaken! Telkens als ze iets langer bij een vulling bleef stilstaan, deed mijn hart bijna hetzelfde. En ja hoor: "
er is hier een stukje afgebroken". Kut.
"
Is niet zo erg zeker?", probeerde ik nog maar ze was onverbiddelijk: boren! Inmiddels was ik de tel kwijtgeraakt en zag ik alleen nog maar een gillende Dustin Hoffman voor me.
Na tien minuten was het voorbij en wilde ze in één overrompelende beweging een nieuwe afspraak plannen. Ha, nu is het mijn beurt, kiezentrekkertje! "
Ik ga naar een andere tandarts. Eentje die dichterbij is." Ik hoopte op tranen, een smekende blik, desnoods een beteuterd gezicht. Maar met een simpel "
oké" werd ik weer de deur uitgezet. Met mijn tong langs de vernieuwde vulling likkend, liep ik weg. Binnen hoorde ik de boor alweer op volle toeren draaien.
Het is 14 februari. Valentijnsdag. Het zal de vaste lezer niet verbazen als ik zeg dat ik dit een verschrikkelijke dag vind. Voor het eerst in jaren was ik hem zelfs bijna vergeten door alle drukte. Maar helaas werd ik er door een bombardement aan cheapo reclamefolders, aanbiedingen voor walgelijke roze beertjes en opmerkingen van vrienden aan herinnerd dat deze jaarlijkse flauwekul weer voor de deur staat. Ik zal u niet gaan vervelen met uit te weiden over de commerciële bagger die achter dit 'feest van de harten' steekt: dat weet u zelf ook wel. Ik zal ook niet gaan vertellen over de vele jaren dat ik vergeefs naar de brievenbus rende, weer een illusie armer.
Valentijnsdag is voor hopeloze pubers en vertwijfelde dertigers en veertigers die denken nog één keer te kunnen scoren. Alle andere mensen zouden zich ver van deze kinderachtige flauwekul moeten houden.
Waarmee overigens niet is gezegd dat ik een onverwachte kaart weg zou gooien hoor 
Boodschappen doen, medicijnen halen, sporten, schoonmaken, administratie bijwerken. Zomaar een greep uit het aanbod van vermakelijkheden vandaag.
Maar dan doe je 's morgens de gordijnen open, je kijkt naar buiten en denkt: goed weer om in bed te blijven liggen met een dik boek.
Ik voeg "een paraplu kopen" ook maar toe aan het lijstje.
Dat was een behoorlijk ontluisterend rondje langs de uitzendbureau's gisteren. Ik was eens gaan kijken om te zien wat zij voor banen hebben bij de overheid. Overal werd ik heel hartelijk ontvangen maar het gesprek kwam eigenlijk op het volgende neer.
"
We hebben hier twee soorten banen. Voor de één heb je te weinig ervaring en voor de ander ben je te hoog opgeleid. Veel succes verder!"
Ik heb niet eens mijn CV uit mijn tas hoeven halen...
Ik heb al van verschillende mensen gehoord dat ze naar Cuba op vakantie gaan omdat ze nog even Cuba willen meemaken onder Castro. De man heeft ook het eeuwige leven niet en de verwachting is dat na zijn dood het land snel zal hervormen. Blijkbaar wordt dat als slecht gezien. Ik weet niet of dat slecht is, maar een bezoek aan een 'communistisch' land an sich staat ook nog op mijn lijstje van Dingen Die Ik Beslist Ooit Eens Moet Doen.
Daar staan onder andere ook een parachutesprong, een bezoek aan de piramiden, over de oceaan zeilen en een voettocht naar één of andere pelgrimsoord op om daar vermoeid maar geïnspireerd ineen te storten aan de voet van een pittoresk kerkje op een berghelling. Iedereen heeft volgens mij wel zo'n lijstje ergens in z'n achterhoofd. Een aantal dingen heb ik in de loop der tijd ook alweer geschrapt. Zoals bovenop het WTC in New York staan (bedankt Osama) en dierenarts worden.
Waarom dit verhaal? Omdat ik nog een aardige foto van wat sigaren had en daardoor aan Fidel Castro moest denken... Bij deze dan maar de foto.
Van je voordeur naar de deur van je werk kunnen fietsen zonder dat je één keer hoeft af te stappen. Alleen bij het laatste verkeerslicht moest ik een paar cirkeltjes fietsen tot hij op groen stond. Dáár geniet ik nou van!
Omdat stokjes helemaal des webloglands zijn en ik er één via de mail binnenkreeg, beantwoord ik hem als gewillig slaafje uiteraard graag.
*
Wat is de totale grootte aan muziekbestanden op je computer?
31,3GB waarvan 21,8GB aan klassieke muziek.
*
Wat is je laatst gekochte cd?
Igor Stravinsky - Le Sacre du Printemps et L'Oisseau de Feu
*
Wat is letterlijk het laatst geluisterde nummer voor je dit bericht las?
Op het moment staat José Carreras de Misa Criolla van Ariel Ramírez uit mijn boxen te zingen.
*
Geef drie nummers door die je vaak luistert of die veel voor je betekenen.
Mozart's Requiem - Kyrie
U2 - New Year's Day
Ludovico Einaudi - Passaggio
*
Aan welke drie personen geef je het stokje door en waarom?
Aan niemand omdat iedereen hem al beantwoordt lijkt te hebben...
Wanneer is het duidelijk dat je wat aan je leven moet veranderen? Als mensen die zoeken op "ik maak nooit wat mee" als eerste naar mij worden doorgestuurd...
« Vorige Pagina |
Toon berichten 181-195 van 273 |
Volgende Pagina »
