stevenbron.nl

een stad ontwaakt

yoda

recensie: a history of violence

Wie naar A History of Violence gaat en verwacht dat Viggo Mortensen een passend vervolg op zijn rol als Aragorn in Lord of the Rings heeft gekozen, komt bedrogen uit. Waar Aragorn uitblonk in edelmoedigheid, is Viggo in deze film vooral ijskoud de gekste.

De film begint in een slaperig stadje waar niks lijkt te gebeuren tot er opeens een lijk in beeld schuift. (Voor de filmliefhebbers: let op het minutenlange openingsshot zonder cut.) We volgen een aantal personen rond de baas van het plaatselijke cafeetje die allemaal heerlijk rondwentelen in hun gezapigheid. Dan wordt het vriendelijke café op een avond overvallen en dreigen er doden te vallen. Viggo grijpt in en weet binnen een paar seconden de overvallers (vrij bloederig) uit te schakelen. Voor het stadje is hij de lokale held maar hij trekt daarmee ook de aandacht van andere mensen. Mensen die hem nog menen te kennen van vroeger en die nog wat onafgeronde zaken te bespreken hebben...

A History of Violence laat mooie momenten van onderkoeld acteerwerk afwisselen met scènes vol extreem bloederig geweld en wel erg hitsige bedscènes. Dit alles leidde tot de nodige hilariteit in de zaal en het werd mij niet duidelijk of dát nu de bedoeling van de regisseur was. Maar dat deed niets af aan de film die toch een mooi beeld geeft van een man die niet aan zijn verleden kan ontsnappen.

Mijn andere filmrecensies

boycot de dominostenen!

Waarom? Daarom...

28

Een weekend lang het huis vol met visite, een tafel vol cadeaus, ontbijt op bed en de twee katten die mij voor één keer 's morgens niet wakker boksen. Dat kan maar één ding betekenen: mijn verjaardag is weer aangebroken! Ik ben nu ouder dan Jimi Hendrix, Kurt Cobain en Janis Joplin ooit geworden zijn!

Drie afwasbeurten en vijf halve taarten later, was ik blij dat het ritueel pas over een half jaar (HM's verjaardag) herhaald zou worden. Maar gezellig was het wel!

Terwijl de laatste restjes taart in de afvalbak verdwenen, zag ik Yoda alvast zijn nagels scherpen voor morgenochtend....

het dwl-terrein

doe-het-(niet)-zelf

Eerder schreef ik al een stukje over de inmiddels beruchte Billy boekenkasten. Wellicht weet u het nog: we hadden boekenkasten gekocht van het type "Goedkoop" en vooral "Wit". Dat eerste was geen probleem maar dat tweede was wel erg saai. Dus wij verf kopen ... enfin, dat heeft u al gelezen.

Wat u echter nog niet gezien heeft, is het eindresultaat. Voor de duidelijkheid: de eerste foto is van voor de verfhorror, de tweede het eindprodukt waar ik best een beetje trots op ben!Ik kan u overigens ook melden dat er nog een extra kast bijkomt; we hebben toch wel érg veel boeken en dvd's...

wakker worden in een nieuw huis

...is zo slecht nog niet. Het uitzicht toen ik vanmorgen wakker werd en met een nog halfslapend oog naar buiten keek:

we zijn weer online!

Lang leve De Man van de KPN! En ook die van UPC voor de tv. Gek, ik dacht altijd dat die bedrijven alleen maar boze klanten hadden...

het einde van het begin

Met een ferme handdruk feliciteerde de meneer van de woningbouwcorporatie de jongen naast me. "Veel plezier met je nieuwe woning!". De sleutels die net nog in mijn zak hadden gezeten, verdwenen in een vreemde jas. Samen liepen we naar buiten en automatisch draaide ik me om voor het op slot doen van de deur. Net op tijd bedacht ik me, waardoor ik een soort vreemde balletbeweging maakte. De nieuwe huurder rammelde nog wat onwennig met de bos metaal in zijn hand maar vond na mijn aanwijzing de goede sleutel.

Het voelde vreemd aan om na zes jaar voor het laatste de deur achter mijn eerste eigen huisje dicht te trekken. Vreemd maar ook een beetje alsof er een last van me afviel. Eindelijk was er een streep onder het kleine kamertje gezet en kon ik de volgende stap maken: een nieuw huis en een nieuw leven. Terwijl ik voor het laatst door de hal naar buiten liep, besefte ik opeens dat ik nu al het water, de wind en de stad miste. In plaats daarvan zag ik roestige fietsen tussen het afval staan en liepen er studenten met kratten bier te sjouwen en te schreeuwen.

Op de A13 van Delft naar Rotterdam was ik al over het afscheid heen.

recensie: lord of war

"Eén op de twaalf mensen heeft een wapen. De enige vraag is: hoe bewapenen we de andere elf?" Rond die openingszin draait Lord of War. Hoofdrolspeler Nicolas Cage speelt een heerlijk cynische wapenhandelaar die van de ene brandhaard naar de andere reist om zijn goederen te verkopen. Dat levert grappige situaties op in het voormalige Oostblok dat hij zo'n beetje leegkoopt. Schrijnender wordt het in West-Afrika als hij daar gedrogeerde kleine jongens met zijn AK-47's rond ziet lopen.

De harde ijzervreter krijgt dan ook last van zijn geweten en probeert uit het wereldje te ontsnappen. Daar zijn sommige dictators wat minder enthousiast over en langzaam wordt hij weer teruggetrokken. De jacht van een Interpol-agent op hem verandert daar niks aan. Het is juist die confrontatie die ook het publiek weer bij de les trekt: dit is geen fictie, zo worden oorlogen mogelijk gemaakt.

Een leuke afwisselende film met Cage in een prachtig sarcastische hoofdrol.

Mijn andere filmrecensies

poesie auw

Het leuke van samenwonen (buiten het samen koken, leuke dingen doen, nog meer leuke dingen doen, etc.) is dat je opeens veel nieuwe dingen hebt. Zo maar, voor niks! Zo heb ik ineens de beschikking over de giga-filmverzameling van HM en kan zij mijn bibliotheek af gaan struinen naar wat interessants.

Een ander gratis extraatje zijn twee katten. Om een indruk te geven hoe ze eruit zien: Pixel is rood, wat sloom en heeft zoals veel rode katten een hangbuik. Yoda lijkt sprekend op de kat die op het Whiskasblik staat, heeft ADHD (vind ik) en laat dagelijks zien waar de term kattenkwaad vandaan komt.

Hartstikke leuk hoor, twee van die harige speledingetjes erbij. Nu is alleen Pixel wat ziek; vermoedelijk een worm in zijn darmen. Geen probleem zou je zeggen: gewoon een wormenkuurtje en hij is weer het ventje. Als ik echter vertel dat hij bij de dierenarts in zijn dossier de aantekening heeft "Onbehandelbaar", geeft dat dan een aardig beeld van de vorderingen tot nu toe? De slome duikelaar blijkt namelijk een woeste tijger te zijn zodra hij maar een witte jas of medicijn ziet.

Poging 1: met twee man (m/v) pilletjes achter in zijn keel geprobeerd te krijgen. Resultaat: hij doet net of hij slikt en spuugt ze daarna weer uit. Wij onder de beten en krassen.
Poging 2: met een injectiespuit pasta in zijn mond spuiten en dat laten slikken. Resultaat: Pixie eet wat plantenbladeren en kotst alles weer uit. Wij onder de beten en krassen.

Maar vanochtend hadden we ineens het Ei van Columbus te pakken! HM smeerde wat op Pixels poot en nadat Yoda het meteen eraf begon te likken (zucht) begreep de tijger dat het misschien wel lekker was. En verdomd: zonder dwang of halve martelingen likte hij het medicijn uit HM's bekraste hand. En zo kwam ... (let op!) alles weer op zijn pootjes terecht*!

* = Excuses voor de flauwe woordspeling.

tech-update

Nog een goede reden waarom de stukjes zo lang op zich laten wachten: aanstaande woensdag zijn we pas weer technisch in staat om internet te krijgen. Ik wacht af of het ook daadwérkelijk lukt, en zal u allen daarvan zo goed en zo kwaad als mogelijk van op de hoogte houden .

ik ben er wel hoor!

Zo ben je heel druk bezig met het huis en zo vliegen er weer twee weken voorbij. "Twee weken?!", dacht ik toen ik de laatste reactie las, "dat is wel erg veel!" Dus vandaar maar weer even een teken van leven.

Want leven doe ik nog steeds en met heel veel plezier! Het huisje krijgt steeds meer zijn finale vorm en de dozen weten we steeds beter te verbergen danwel te negeren. Dit weekend gaan de laatste resten oud behang eraf zodat behangpoging nummer twee kan beginnen.

Ik hoop dan ook het oude huis helemaal leeg en schoon te hebben. Het leek me zo'n kleine en makkelijke klus maar toen ik foto's zag van zes jaar geleden, begreep ik hoeveel troep ik in die tijd had verzameld. Voor het nieuwe paleis hanteer ik dan ook een streng weggooibeleid: alles wat niet persé bewaard moet blijven, gaat het ronde archief in. Ik ben benieuwd hoelang ik dat volhoud. Of wanneer HM me met puppie-ogen aankijkt of we die leuke knalroze vaas toch echt niet kunnen bewaren...

bijna klaar

Het is weer eens tijd voor een kleine update vindt u ook niet? De afgelopen dagen stonden geheel in het teken van dozen inpakken, dozen sjouwen en dozen weer uitpakken. Door een wonderbaarlijke vermenigvuldiging leek in de tussentijd de hoeveelheid rommel exponentieel te groeien. Of het appartement is gewoon kleiner, daar wil ik vanaf zijn.

Mijn droom is wel uitgekomen: een Muur van Boeken. Zes IKEA-Billy's naast elkaar vol met allerlei boeken, cd's en dvd's. Gelukkig hebben de katten nog geen enkele belangstelling getoond voor de kasten dus staan de boeken en dvd's nog onbeschadigd in de kast. Katten zijn enorme cultuurbarbaren.

Nu moeten de twee pc's nog gecombineerd worden tot één supercomputer, alle overgebleven dozen uitgepakt (wat mij betreft weggegooid) en de laatste rotzooi uit onze oude huizen opgeruimd te worden. En dan kunnen we eindelijk een lekker gaan genieten van ons paleisje!

Oh, mijn pc is trouwens helemaal gecrashed dus foto's hebben even een beetje vertraging. Maar dat ga ik nog helemaal goedmaken!