Onderzoek heeft aangetoond dat van de 700.0000 toeschouwers die op het Rotterdamse stuntvliegspektakel afkwamen, 635.000 van hen stiekem hoopten op een ongeluk.
Het zondagavondjournaal werd door 3,4 miljoen mensen bekeken, waarvan er 2,9 miljoen stiekem hoopten op spectaculaire beelden van een ongeluk.
Stiekem ik ook... Verder vond ik die
Red Bull Air Race maar een saaie vertoning.
Gisteren, 12 juni, was het twintig jaar geleden dat mijn opa is overleden. Daarmee was hij ook de laatste in mijn familie-, vrienden- en bekendenkring waarvan ik de uitvaart heb meegemaakt. Als je daarvan kan spreken als je zeven jaar jong bent natuurlijk.
Twintig jaar zonder dode mensen. Ik heb daarna nog wel eens iemand in een kist zien liggen maar die kende ik helemaal niet dus deed me dat weinig. En de dode mensen op tv zijn toch niet helemaal 'echt'. Aan de ene kant is het een zegen dat ik nog maar zo weinig verlies heb meegemaakt maar aan de andere kant, 'hoopt het wel een beetje op' om het maar eens oneerbiedig te zeggen.
Straks komt er een hele hausse aan begrafenissen. Je doet er weinig tegen maar ik sta ook niet echt te trappelen. Prins Bernhard kwam zelden tot nooit op een uitvaart en had het liefst ook niet bij die van hemzelf geweest. Maar het zijn van die dingen waar je niet onderuit komt. Wellicht kunnen de oudjes het één en ander met elkaar coördineren? Zijn we er na twee dagen weer voor twintig jaar vanaf.
Bijzinnen heeft de helft van zijn log weggegooid omdat zijn collega's zijn weblog hebben ontdekt waar hij ook wel eens over zijn werk schrijft. 664 stukjes in de prullenbak.
Vroeger maalde ik er niet om als mensen wisten dat ik een site had. Ik was onafhankelijk en als het ze niet beviel, zat er altijd nog een kruisje rechtsboven in je scherm. Het veranderde al bij mijn vorige werk. Daar kwamen ze ook achter mijn site (niet zo vreemd met deze url) maar was het verder niet zo'n probleem: ik schreef toch nauwelijks over wat er op mijn werk gebeurde.
Bij mijn huidige werkgever gebeurt er van alles wat erg interessant is. Zeker voor een log. Probleem is echter dat ik ook heel direct met mensen in contact kom (of burgers, zoals wij ze noemen) en dat die ook mijn naam krijgen te horen. Eén keer
googlen en je bent hier. Op dezelfde dag dat Bijzinnen besloot om een groot deel van zijn site weg te gooien, haalde ik ook een stukje weer snel offline. Hierin schreef ik iets te open over wat ik van een gesprek met een 'burger' verwachtte.
Ik begon ooit deze site als een soort uitlaatklep voor wat ik wilde vertellen maar op deze manier wordt de virtuele mond toch gesnoerd. Jammer. Het is nu zoeken naar een nieuw evenwicht waarbij ik aan de ene kant de privacy van anderen bescherm en aan de andere kant wel iets kan zeggen. Dus als ik het weer eens heb over die "
achterlijke mensen die ik nu weer ontmoette": waarschuw me even
.
Ik heb u allen de afgelopen dagen een beetje verwaarloosd. Weinig stukjes geschreven, nauwelijks gefotografeerd en, heel eerlijk gezegd, ook weinig bijzonders meegemaakt. Ik zat namelijk het grootste deel van de dag alleen.
Veel mensen zijn al op vakantie, anderen zitten weggedoken achter hun beeldscherm (te surfen op vakantiesites) en buiten gebeurt ook weinig. Of het moet de dagelijkse ruzie tussen kinderen zijn. Maar zonder gewonden is dat ook niet echt noemenswaardig, niet waar?
Het interessantste wat er gebeurd is? Een woordenwisseling die ik had met iemand van repro (de kopieerboer). Het conflict draaide om een datumstempel. Inderdaad: zo suf was de week. Uiteindelijk werd ik bijna gedwongen om een contract te tekenen dat ik, ondergetekende, de datumstempel per ommegaande terug zou brengen. Bezuinigingen oké, maar om nou
medieval te worden om een prulletje van drie euro?
Met andere woorden: wordt vervolgd.
Als lid van een bewonerscommissie kom je nog eens ergens. De nestor van de flat gaf een rondleiding achter de technische schermen en zo gingen we van een zoemende warmwatercentrale langs de zoevende lift en bewonderden we de noodgenerator die met een enorm kabaal aansloeg.
In de liftruimte stond een klein deurtje open en als je daar je hoofd doorstak, waande je jezelf direct in de jaren '80-horrorfilm De Lift. Een peilloze diepte lag onder me waar de verrassend kleine lift doorheen zoefde. Ik trok maar snel m'n hoofd terug: ik heb die film iets te vaak gezien.
Eén van de deuren in de verwarmingsruimte had een bordje met "Verboden Toegang" erop. Dat soort bordjes prikkelt uiteraard direct de nieuwsgierigheid en popelend stonden we te wachten tot de deur openging. Het was alsof achter de deur de flat opeens was weggevaagd. We stonden boven op het dak en keken van de kust bij Scheveningen tot aan de skyline van Rotterdam en Pernis. Adembenemend beschrijft wellicht het beste het uitzicht. En natuurlijk was ik mijn camera vergeten...
Nu weet ik het zeker: ik wil een penthouse!
De urine van de
manenwolf ruikt hetzelfde als een hennepkwekerij! Waarmee het grote aantal meldingen van verdachte plekken in de buurt van
Diergaarde Blijdorp weer verklaard is.
Zo leer je nog eens wat.
Met
Sin City levert Robert Rodriguez, samen met de oorspronkelijke tekenaar van het verhaal Frank Miller, een waanzinnige film af. In deze
film noir die opgevrolijkt wordt met excessief geweld en veel vrouwelijk vlees, volgen we in drie verhalen evenveel mannen die in een fatale liefdesgeschiedenis beland zijn. De drie verhalen komen uiteindelijk samen in de lokale pub, precies zoals het hoort in een zwarte film als Sin City.
Er klopt nog meer aan deze film: de regen die neer blijft slaan, bizarre figuren die de meest vreselijke dingen doen, de grauze achtergronden, de jazz-soundtrack en de donkere
voice over. Hoewel bijna de hele film uit de digitale koker komt, stoort dit niet. De techniek staat helemaal in dienst van het verhaal, zoals het hoort. Samen met topregisseurs als Rodriguez en gastregisseur Tarantino zorgt dit voor een stukje filmgeschiedenis: de perfecte symbiose van oude en nieuwe film.
Dat de tekenaar Miller zelf heeft meegewerkt, is goed te zien: elk shot is een plaatje op zich en is een uitnodiging om de film op DVD nog eens te bekijken. En nog eens, en nog eens. Een absolute topfilm!
>>> Mijn andere filmrecensies
De KRO Nationale Karaktertest: ik ben De Baas.
En u?
De Belgische minister De Gucht heeft premier Balkenende zondag excuus aangeboden. De Gucht had Balkenende zaterdag in een krant omschreven als "een mix van Harry Potter en brave stijfburgerlijkheid, een man in wie ik geen spoortje charisma kan ontwaren".
De Nederlandse regering noemde de omschrijving direct onacceptabel. Minister Bot (Buitenlandse Zaken) roept maandag de Belgische ambassadeur op het matje.
Juist! Heel goed van minister Bot dat hij die vermaledijde Belgen
tot de orde roept. Dat is de Nieuwe Flinkheid die dit land nodig heeft.
In dit kader zijn nog meer mensen op het matje geroepen:
- De heer J. Kok uit Vlissingen die prins Willem-Alexander een "dik rijkeluisventje" heeft genoemd.
- Mevrouw H. de Jager uit Amsterdam die Silvio Berlusconi een "kale Italiaanse dwerg" noemde.
- De heer S. Bron uit Delft die minister Bot een "stijve ouwe zak zonder een greintje gevoel voor humor" noemde.
Oftewel: waar een klein land zich weer onsterfelijk belachelijk maakt. We houden u op de hoogte.
Which makes the rebels--Lucas's heroes--an unimpressive crew of anarchic royals who wreck the galaxy so that Princess Leia can have her tiara back.
I'll take the Empire.
Of hoe miljoenen fans het
verkeerd zagen.
Niet lang geleden werd er aangebeld. Drie jongens van scooterleeftijd stonden voor de deur en mompelden iets over een sponsorloop en geld. Die combinatie was voor mij al genoeg om de deur weer dicht te doen. Opzouten met je kletspraatjes, denk ik dan.
Zo niet mijn buurman. Die dacht even na en zei toen blij dat hij gráág wilde sponsoren. De jongens waren ook blij en meldde dat het voor minimaal 20 euro was. Ik kon de slik bijna door de deur horen. Nog geen dag later kwamen ze weer langs. Toen er niet werd opengedaan, begonnen ze als bezetenen op de deur te slaan en schoppen. "We horen u achter de deur zitten, meneer! We krijgen nog 20 euro van u!" Aardige jongens.
Gisteren was het dan eindelijk zover: ze kwamen hem voor zijn huis tegen en spraken hem meteen aan op zijn schulden. Hij stamelde dat hij maar 15 euro bij zich had. "Oh, dat is ook goed", en meteen liepen ze weg. De buurman vluchtte zijn huis in en gooide meteen alles in het slot.
Hoe dom kun je zijn om in dergelijke onzin te trappen? Of ligt het aan mij dat ik dit soort lui sowieso niet vertrouw?
Al enige tijd heb ik last van hooikoorts maar zo hard als het gisteren toesloeg, heb ik het nog niet gehad. Snotterend en tranend reed ik door de Schiedamse polders maar het ergste kwam toen ik bij mijn werk aankwam. Ken je het gevoel van een haartje in je oog? Gisteren leek er wel een hele pruik in te zitten.
Mijn ogen konden niet meer ophouden met tranen en waren helemaal rood en opgezwollen. Tien minuten uitspoelen hielp niet en elke keer als ik met mijn ogen knipperde, vielen ze zowat uit mijn hoofd. Toch maar even naar de dokter. Die hield het op een allergische reactie (duh) en schreef me wat zwaardere pillen, verstuivers en druppels voor.
Omdat ik geen mietje ben maar een kei-harde ambtenaar toog ik weer naar mijn werk en ging weer verder waar ik gebleven was: bij het opstarten van mijn computer. Eén collega die ik normaal nooit spreek, vroeg hoe het nu ging met mijn oog en wat er precies gebeurde. Ik vertelde het hem en toen kwam hij met de geniale opmerking: "Dus nu kun je zeggen dat toen je op je werk aankwam, de tranen in je ogen sprongen".
Shit zeg, dat ik daar zelf niet opgekomen ben!
Meer mensen zijn
net als ik gefascineerd door het fenomeen Paravisie. Bij
Bijzinnen heet het Polivision.
Vandaag het laatste deel en mensen die mij kennen, weten dat ik het beste altijd tot het laatste bewaar. In dit geval zijn dat de prachtige villa's die tussen Zweth en Overschie staan. Het merendeel wordt niet meer door particulieren bewoond maar door instellingen en bedrijven maar dat doet niets af aan de grandeur van deze huizen. Dit pandje is mijn favoriet.
Zo, en dan gaan we nu weer lekker over politiek praten!
En als ik dan na een lange werkdag weer naar huis mag fietsen, kan ik altijd weer genieten van de boze gezichten achter het dashboard. Ik kan namelijk vrolijk doorrijden waar zij met nog tientallen anderen proberen zich door een smal straatje te persen. Met bekende gevolgen...
« Vorige Pagina |
Toon berichten 376-390 van 771 |
Volgende Pagina »
