5
Het aantal jaar dat ik vandaag in dienst ben van mijn huidige werkgever. Daar komt nog één werkdag bij en dan is het klaar. Hoog tijd voor iets
anders!
3FM (of Hilversum 3 zoals ik het nog steeds noem) heeft de week van de jaren '80. Muziek van vroegah. Hele bandjes heb ik nog volgeplempt met die Huey Lewis and the News-bagger die je normaal alleen maar op verzamelcd's tegenkomt die verkocht worden door Paul King (Love and Pride, ook vreselijk!). Ik vond het allemaal even erg.
Toen brak er in de jaren '90 een periode aan dat ik het eigenlijk toch best wel geweldige muziek vond. Ik was er immers mee opgegroeid en in de tijden van de snoeiharde gabber vierde de nostalgie naar melodieuze muziek hoogtij. Nu zit ik al twee dagen naar Hilversum 3 te luisteren en kom ik tot een vreemde constatering. Ik vind het vre-se-lijk saai.
Waardoor zou dat komen? Zou de jaren '80-nostalgie niet meer dan compensatie geweest zijn voor de troep uit de jaren '90? Zijn de Coldplay's, Keane's en Radiohead's verantwoordelijk voor een herwaardering van de melodieuze pop? Ik mag het hopen. Laten we dan de 80's-week maar eens een paar jaar overslaan. We zitten nu in het 00-tijdperk. Nu alleen nog een goede term voor dit decennium.
Audrey Tautou speelde de sterren van de hemel in Amélie, dat leuke verhaal met dat leuke meisje. Audrey dus. In 'Un Long Dimanche de Fiançailles' speelt ze weer een leuk meisje (misschien ís ze het wel gewoon?) dat op haar verloofde wacht. Die is echter gaan vechten in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog en sindsdien vermist. Ondanks berichten dat hij inmiddels dood is, gaat Audrey toch op zoek. De uitkomst is vanaf minuut één voorspelbaar maar heeft toch een aparte twist.
De wereld van Audrey wordt weer bevolkt met aparte mensen. Maar daarmee eindgt de vergelijking met Amélie nog niet. Het verhaal wordt ook weer met veel zijwegen verteld. De aankleding van het Frankrijk en Parijs van net na WO I is fantastisch gedaan. Ook de veldslagen van de Grote Oorlog zijn zeer realistisch uitgevoerd en verdienen eigenlijk een eigen film.
Na afloop blijf je zitten met hetzelfde gelukkige gevoel dat ook na Amélie blijft hangen. Een toppertje dus!
Mijn andere filmrecensies

Michael Keaton is weer eens uit de mottenballen gehaald en ontdaan van het stof dat in de loop der jaren op hem was neergedaald. Ooit was hij de stoere Batman maar die tijden liggen alweer enige tijd achter hem. Hij speelt nu meer het type "huisvader". Vooral de getroubleerde huisvader lijkt hem op het uitgezakte lijf geschreven te zijn en die zien we dan ook in White Noise.
In White Noise overlijdt eerst zijn vrouw en vervolgens hoort hij haar stem op zijn mobiel, televisie en de radio. Genoeg ingrediënten voor een hoop donkere blikken en fronsen. En voor een spannende film. De doden blijken namelijk nog met de levenden te kunnen communiceren via moderne electronische middelen. Keaton gaat op zoek naar zijn vrouw ondanks dat hij veel aanwijzingen krijgt dat hij zijn neus niet in de zaken van de doden moet steken. Maar dat zou geen leuke film opleveren dus gaan we vrolijk op zoek naar gene zijde!
Laat ik eerlijk zijn: het verhaal rammelt aan alle kanten. Aan het eind blijven er veel losse eindjes over en wordt de kijker opeens vergast op slechte special effects. De spanning is echter wel aanwezig en door de muziek zit je vaak op het puntje van je stoel. Eentje voor de DVD-speler met de lichten uit.
Mijn andere filmrecensies
De dag kon al niet meer stuk nadat ik gisteren
te horen had gekregen dat ik aangenomen ben in Rotterdam. Maar het feest was natuurlijk nog niet voorbij. Gisteren was namelijk na vele jaren studie eindelijk het
einddoel bereikt: de uitreiking van mijn bul. Met een groot deel van de familie trok ik naar Leiden. Punctualiteit kent geen tijd: de klok in het Academiegebouw sloeg 13:00 en prompt ging de deur open en werden we binnengelaten.
Mijn scriptiebegeleider bleek al mijn e-mails nog bewaard te hebben waardoor ik eerst nog wat genante momenten uit het verleden te verwerken kreeg. Maar vervolgens hield hij zo'n gloedvol betoog over mijn scriptietijd dat ik aan het eind dacht: goh, wat een leuke scriptie heb ik eigenlijk geschreven! Na de officiële uitreiking brak het moment aan waarop elke Leidse student wacht: het zetten van je handtekening in het
Zweetkamertje. Mijn meegebrachte spuitbus voor een originele
tag mocht ik helaas niet gebruiken; ik kreeg een versgeslepen potlood.
Hierna nam ik het uitgelaten maar hongerige volk mee naar de
Faculty Club van de universiteit waar ik ze op een uitgebreide lunch tracteerde. Na de uitgebreide felicitaties en leuke cadeaus, ging ik weer terug naar Delft. Na een filmpje gepakt te hebben, was het tijd voor de volgende etappe: de borrel voor vrienden. Gratis drank en hapjes (bedankt pa!) gaat er altijd goed in dus de avond werd, mede dankzij een tsunami (wat is dat toch een lekker woord) aan leuke cadeautjes, een groot succes.
Het zit er nu weer op, tijd om aan het werk te gaan!

Ik weet het: ik val in herhaling. Al
twee keer eerder heb ik het gezegd: de lente van 2005 wordt geweldig! Ik had al mijn bul behaald, die ik vandaag uitgereikt krijg, maar er komt nu nog een B bij: ik heb een baan! Het
tweede gesprek heeft blijkbaar een goede indruk achtergelaten want ik kan binnenkort in Rotterdam aan mijn ambtelijke carrière beginnen (die ongetwijfeld in een zekere
torenkamer aan de Hofvijver gaat eindigen).
Het kan niet vaak genoeg gezegd worden:
DE LENTE VAN 2005 IS GEWELDIG!
Who's that man lying there on the sidewalk? He seems to be...painting gum.
Inderdaad, sommige mensen hebben te veel tijd over. Je kan dan zeggen '
get a job (and a shower)'. Of je kunt even stilstaan, kijken naar het plakje kauwgom bij je schoenen en je verbazen over het
schilderijtje dat erop geschilderd staat. Via
Flickr.
Why the system favours Labour. How Britain's unfair electoral system could give Labour a Pyrrhic victory.
The most interesting question and the one hardest to answer is not whether Labour will secure a third term?it almost certainly will?but what effect winning with around 35% of the vote would have on the government's and, above all, Tony Blair's legitimacy.
Kijk, dit zijn nou de artikelen waarom ik ooit politicologie ben gaan studeren.
The Economist schrijft in een helder
artikel waarom de komende Britse verkiezingen een nauwelijks verrassende uitslag zullen hebben. Blair zal vrijwel zeker een derde termijn in de wacht slepen. Dat dit vooral te danken is aan het volstrekt gedateerde en ondemocratische kiessyteem, is een treurige conclusie voor een land dat de parlementaire democratie over de wereld verspreid heeft.
7
Wat staat voor het aantal wc's dat ik af heb moeten lopen voor ik er één vond die niet stonk, vol met vastgekoekte poep zat, zonder toiletpapier was, zonder spetters op de bril of op welke andere manier dan ook onbegaanbaar was. Ook een goedemorgen!
In Oostenrijk komen er weer verkiezingen aan en in Wenen stond onder andere dit verkiezingsbord.
Het komt me ergens bekend voor...
Met dank aan een collega voor het mailen van de foto.
Grappig hoe je kan gaan twijfelen aan jezelf. Gisteren had ik een
sollicitatiegesprek en mijn directe gevoel na afloop was dat het best goed ging. 's Avonds twijfelde ik over veel dat ik had gezegd en vanmorgen was mijn enige gedachte: wat heb ik gedaan?!
De eerste indruk is echter vaak het beste. Zo ook in het geval van mijn (hopelijk) nieuwe werkgever. Hun eerste indruk was blijkbaar ook goed want morgen mag ik op voor het tweede gesprek! Note to self: niet zoveel twijfelen.
Euro's met paus en Rainier populair
BRUSSEL De dood van de paus en prins Rainier heeft de vraag naar euromunten uit het Vaticaan en uit Monaco flink aangewakkerd.Dat blijkt uit de jongste biedingen op de internetsite Ebay. Een volledige set euromunten uit Monaco met de beeltenis van prins Rainier deed vanmiddag 1400 euro.Voor een 2-euromunt uit het vorstendom tellen verzamelaars momenteel 160 euro neer.
Een setje euromunten uit het Vaticaan is met prijzen tot 1200 euro iets goedkoper.Het Vaticaan mag binnenkort 1,3 miljoen munten met de beeltenis van de nieuwe paus slaan. De Europese Centrale Bank verwacht een stormloop.
Ik dacht maar één ding: kaaatsjing! Oftewel: lang leve familie die in Monaco woont. En op een bank werkt, hehe.
Als er geen zebrapad is, dan máken we er wel één!

Het flatforum had me al gewaarschuwd. "Ga vooral niet douchen!". Nu houd ik erg van douchen en vooral als ik net uit bed ben. Toch maar even testen dan. Shit, inderdaad: ijskoud. De boilers schijnen vannacht kapot te zijn gegaan. Fijn is dat als je vandaag op
sollicitatiegesprek mag komen en je toch nog echt even wilt scheren. En scheren met koud water is geen pretje, nietwaar heren (en dames)?
Enfin, drie sessies met de waterkoker later en na onhandig gehannes bij de wasbak, is het toch nog gelukt. De koude douche bewaar ik wel even voor na de sauna.
P.S. Wat lag de titel van dit stukje voor de hand hè?
Update: En natuurlijk is de Wet van Murphy weer in actie vandaag. Ik schrijf dit stukje en achter me gaat het warme water weer aan...
Manege Chardon hield zijn jaarlijkse Open Dag. De meervoudig wereldkampioen vierspan had al zijn kampioenspaarden uitgestald en kinderen konden rondjes rijden op de pony's en andere paarden. Ik heb niet zoveel met paarden (te groot, te wild) maar om de kampioenen nu naast elkaar te zien, was wel indrukwekkend. Klinkende namen als Brentano, Victorie en Zidane die je normaal alleen bij Studio Sport hoort, stonden nu je handen af te likken als je ze wilde aaien.
Er werd tot slot een wedstrijd gehouden met twee- en vierspannen. Na de lokale favorieten, waaronder de volgende generatie Chardon, liet Chardon sr. nog eens zien hoe het moest. In de kleine binnenmanage liet hij zijn vierspan door bochten razen waarbij het publiek bedolven werd onder het stof en de paarden bijna horizontaal door de bocht denderden. Uiteraard was ook hier de eerste prijs voor de kampioen.
Veel foto's gemaakt maar eigenlijk vond ik deze de leukste. Verzint u zelf maar het puntige onderschrift:
« Vorige Pagina |
Toon berichten 466-480 van 771 |
Volgende Pagina »