Kijk, daar word ik nu blij van: er zijn
geruchten over een iPod van 80 GB die er aan zou moeten komen. Ik word daar zo blij van omdat ik zojuist mijn laatste cd met klassieke muziek gedigitaliseerd heb en de teller nu stil staat op 18,6 GB. Daar komt uiteraard in de toekomst alleen maar meer bij.
Hoe dat er op mijn pc uitziet? Klik (139kb) :
Op verjaardagen zie je nog wel eens mensen die onbekenden voor jou zijn. Zoals gisteren waar een vriendin van de gastvrouw langskwam die nog niemand kende. Om haar toch een beetje het gevoel te geven dat ze erbij hoorde, nam de jarige even snel de aanwezigen door. "Zij is lang en van de studie, zij is het lugubere meisje, zij is van de middelbare school" etc.
Ik was benieuwd hoe ik in twee zinnen gekenschetst zou worden. Wat was mijn ultieme motto, mijn definitie van mijn hele Zijn?!
"En met hem ging ik jaren geleden in de bus naar Delft om cd's te kopen". Toch een beetje teleurstellend als je hoort dat de zeven jaren die daarna kwamen, blijkbaar geen wezenlijk verschil meer hebben gemaakt. Waarom kon ik niet de lugubere jongen zijn?? Ergens is het misgegaan.
De arbeid die ik het afgelopen jaar heb verzet heeft eindelijk resultaat opgeleverd. Bij de IQ-quiz van BNN scoorde ik 144. Eén puntje meer dan vorig jaar! Zie je toch waar het allemaal goed voor is geweest.
>>>
Doe de test zelf
Gisteren kon ik met een vriend mee op huizenjacht. In het Haagse Bezuidenhout ging hij drie huizen bekijken en ik mocht mee als extra paar ogen. De avond daarvoor hadden we allebei Zembla gezien waar de hypotheekrenteaftrek besproken werd en waar we erg hadden moeten lachen om de bekakte makelaar die met een aardappel in haar keel een "pandje van 6 ton" probeerde te verkopen.
Read More
Taken last summer at a flower and boats festival.
Photo Friday
Sorry voor de chaos. Ik heb mijn lay-out even veranderd want zoals Jeroen terecht
opmerkte is het gebruik van eigen foto's leuker en origineler. Ik heb meteen de indeling van de pagina's íets veranderd waardoor ik het er net even iets strakker uit vind zien.
Mijn filmrecensies waren een beetje een zooitje omdat ik ze allemaal snel gekopieerd had van mijn vorige weblog. Dat heb ik nu veranderd.
Changelog:
- Op alfabet gezet.
- Navigatie toegevoegd.
- Opmaak netter gemaakt.
Enkele dagen geleden heeft een vrouw die van haar tasje berofd werd, haar auto in z?n achteruit gezet en is op de rovers ingereden. Hierbij kwam één van de dieven klem te zitten tussen haar auto en een boom en is daarbij overleden. Gisteren
las ik dat de verdachte net die dag van de rechter kwam waar hij was geweest voor een eerder vergrijp.
Ik kan er niks aan doen, maar het enige dat ik op zo?n moment denk is: gerechtigheid. Het OM gaat de vrouw nu vervolgen omdat ze volgens hen een ?onaanvaardbaar risico? nam door hard achteruit te rijden. Kan zijn, maar ik hoop dat ze vrijgesproken wordt.
Voor mijn werk moet ik veel mensen schrijven, bellen, mailen en in een systeem invoeren. Tientallen namen en adressen trekken zo voorbij. Het is af en toe moeilijk voor te stellen dat achter al die namen echte mensen schuil gaan. Echte mensen met hun eigen leven waar ik helemaal niks van weet. Soms vang je een glimp op als je iemand belt en je hoort op de achtergrond geluiden. Of iemand geeft een naamswijziging door: een naam erbij, een naam eraf.
Het is één van de redenen waarom ik me ook niet verveel in een trein. Ik kijk graag naar mensen en fantaseer dan hoe ze hun leven leiden. Wat doen ze, met wie praten ze? Al die mensen zijn mijn acteurs en ik ben de regisseur. Helaas vertonen de spelers op mijn toneel wel wat divagedrag. Vanmorgen bijvoorbeeld had ik heel duidelijke aanwijzingen gegeven aan de man voor me die constant in zichzelf zat te mompelen. ?Neem een andere tram! En een douche!?. Maar luisteren, ho maar.
Zoals u kunt zien (of niet als u hier voor het eerst komt) heb ik de lay-out veranderd. Geen speciale reden, ik had er gewoon zin in.
Geheel geïnspireerd op de geweldige serie
The Sopranos.
Ik ben al enige tijd op zoek naar een baan en de stapel brieven eindigend met de zin "wij wensen u veel succes bij het vinden van een passende functie" wordt helaas steeds hoger. Ik heb de moed echter nog lang niet opgegeven: die prachtige baan gaat er komen.
Gisteren steeg mijn enthousiasme met heel wat procentpuntjes toen ik bij toeval een vacature tegenkwam die werkelijk
álles in zich had wat ik zocht. Ik voelde mijn keel langzaam droog worden en mijn hart sneller gaan kloppen. Ik had hem gevonden: de ideale baan. Zelfs de locatie heeft, hoewel een eind van mij vandaan, precies wat ik wil: rust en ruimte. Binnen vijf minuten had ik mijn CV aangepast en klaargezet om te versturen. Wat is het dan fijn als je merkt dat de site van het bedrijf waar je solliciteert ook nog eens precies zo werkt zoals ik het graag zie: simpel, efficiënt en snel. Nog voor mijn werkdag begon, had ik mijn sollicitatie verstuurd en meteen kreeg ik antwoord dat ik binnen vijf(!) dagen reactie krijg.
Ik ben desnoods bereid om op m'n knieën voor hun gebouw te smeken om me aan te nemen want iets vinden dat beter is dan deze baan zal erg moeilijk worden. Ik ga nu even een kaarsje branden.
?Jij bent echt de Hollandste Hollander die ik ken!?
Ik loop naast een collega van Surinaamse afkomst bij station Den Haag Hollands Spoor en ze klinkt alsof het een opluchting is dit te zeggen. Even daarvoor had ze de criteria opgenoemd waardoor ze tot die conclusie was gekomen.
?Je houdt van de winter, je wilt sneeuw, je luistert opera, wil op een boerderij wonen en zit altijd over de juiste spelling te zeiken?. Opera is een kenmerk van Nederlanderschap? Was het maar waar, dacht ik. De andere feiten kon ik niet ontkennen maar of ze mij als Nederlander definiëren?
?Maar is dat erg dan??, vroeg ik voorzichtig.
?Nee?, zei ze na even nagedacht te hebben. ?Maar wel raar.?
Valt het wel eens op dat bij sommige mensen altijd alles misgaat of dat sommigen áltijd de meest gekke dingen meemaken? Bij hen is altijd iets al kapot als ze thuis zijn, zij krijgen áltijd de boetes als ze te hard rijden, bij hen wordt áltijd een ruit ingetrapt en zij hebben altijd de meest opmerkelijke anekdotes.
Zou het werkelijk zo zijn dat de opmerkelijke gebeurtenissen oneerlijk verdeeld zijn in de wereld? Of roepen die mensen dit soort dingen gewoon over zich af? Ik denk het laatste. Dat zijn de mensen die met oogkleppen op een straat oversteken of zonder te passen een broek kopen. Die mensen zijn meer met zichzelf bezig dan met de wereld om hen heen (de wereld? ja, dat ding dat om jou heen draait). Als je zo met jezelf bezig bent, let je wat minder op en vallen de kleine rampen des levens jou ten deel.
Ik neem aan dat het overbodig is te vermelden dat ik nog nooit met een kledingstuk terug moest en dat ik ook nog nooit iets heb gebroken? De prijs die ik daarvoor betaal, is dat ik weinig leuke anekdotes heb voor op feestjes. Gelukkig heb ik wel een enorme fantasie.
Ik dacht wel dat
het zou werken...
« Vorige Pagina |
Toon berichten 661-675 van 771 |
Volgende Pagina »
