Cameron Diaz is in deze film een opportunistische profiteur die via de onderbroek van mannen verder probeert te komen in het leven. Dat ze amper kan lezen of rekenen doet er daarom niet zoveel toe. Haar zus is het tegenovergestelde: serieus, hardwerkend en totaal niet sexy.
Als Diaz na een zoveelste dronken avontuur met de vriend van haar zus in bed beland, is de maat vol en wordt ze op straat gegooid. Berooid en beroofd van illusies vertrekt ze naar Miami om daar tussen de bejaarden naar haar oma te zoeken.
In Her Shoes gaat van komisch naar erg tragisch en dat in een niet zo heel erg rap tempo. Sterker nog: de film kabbelt zeer langzaam voort. Dat is wel één van de weinige minpunten want het verhaal en de acteerprestaties zijn sterk. Diaz is overtuigend als onzeker sletje en Shirley MacLaine als haar oma is sterk door de nette oude dame minimalistisch neer te zetten.
Hoewel de editor wel wat harder mocht werken, hebben de makers van LA Confidential en Erin Brockovich weer een mooie film toegevoegd aan hun CV. Neem een Red Bull mee en genieten maar.
Mijn andere filmrecensies
De vierde Harry Potter alweer en het is bepaald niet de minste. In The Goblet of Fire draait alles rond de magie-wedstrijd waar drie scholen aan meedoen. Officieel mag Harry niet meedoen maar het zal weinig kijkers verbazen dat brillemans toch aan de start staat. Het doel: eeuwige roem en een gothic drinkbeker.
Wat vanaf de eerste seconde duidelijk is, is dat de nieuwste Potter donker en grimmiger is dan de vorige films. Het regent vrijwel continu, de ene na de andere onheilspellende gebeurtenis spat van het scherm en alsof dat nog niet genoeg is, gieren de hormonen ook nog eens door de dames en heren van Hogwarts.
Vooral dat laatste levert de broodnodige humor op. De onherroepelijke terugkeer van Lord Voldemort zorgt namelijk vooral voor grimmige beelden. Die verklaren waarom deze film op 12 jaar en ouder gewaardeerd is: sommige scènes zijn écht eng. Maar zoals altijd zijn de speciale effecten weer om de vingers bij af te likken.
Enige minpunten zijn ook te noemen: het verhaal is soms wat onvolledig als er over passages uit het boek heengestapt wordt. Voor mensen die het boek niet gelezen hebben, kan dat moeilijk te begrijpen zijn. Ook zijn, helaas, sommige verhaallijnen gesneuveld voor de verfilming. Het geheel is echter nog heel erg te genieten en doen uitzien naar de volgende film. Want boek vijf is, naar mijn bescheiden mening, de beste tot nu toe uit de reeks. Dat belooft wat!
Mijn andere filmrecensies
Jodie Foster speelt in Flightplan de rol van een vliegtuigmotor-ingenieur die met haar dochtertje naar de USA terugvliegt. Daar gaat Jodie haar man begraven die in Europa van het dak gevallen is. Halverwege de reis is ze opeens haar dochtertje kwijt en niemand lijkt haar ooit gezien te hebben aan boord. Een massale zoektocht leidt tot niks en de bemannig begint langzamerhand te denken dat Jodie ze een beetje ziet vliegen.
De zoektocht en de steeds wanhopiger wordende moeder leveren spannende film op. Het verhaal wordt goed opgebouwd en Jodie?s karakter uitgewerkt. Daarna gaat de film echter over in een enorme noodlanding. De onvermijdelijke plotwending komt wel erg plotseling (no pun intended) en wordt afgeraffeld naar het einde toe. Dat het geheel dan ook nog eens met een plofje afloopt inclusief een tenenkrommende laatste scène, doet de film ook al geen goed. Jammer, want het begin was sterk.
Mijn andere filmrecensies
Tot nu toe kende ik 3D-films alleen als die lelijke beelden waar je met een mal roodgroen brilletje naar moest kijken. Het leverde nauwelijks een leuke film op maar wel veel hoofdpijn. Pathe Imax in Amsterdam heeft nu echter een nieuw soort 3D zonder roodgroene beelden maar met twee filmrollen die een fractie naast elkaar leggen. Via een speciale bril worden deze tot een fullcolor beeld omgezet waar je écht diepte in kan zien.
Het eerste resultaat is Walking on the Moon, een film over de maanwandelingen bij elkaar gepraat door Tom Hanks. De beelden zijn door de 3D-bril werkelijk verbluffend. Je hebt het idee dat je zelf op de maan staat en als de astronaut steentjes wegschopt, duik je weg om ze te ontwijken. Het gevoel van diepte is perfect en een geweldige ervaring.
De film zelf is vooral erg aardig te noemen. Zoals Top Gun 40% meer aanmeldingen bij de luchtmacht veroorzaakte, zo zal Walking on the Moon veel enthousiasme voor Nasa veroorzaken. De achtergronden van de wandelingen zijn wat mager en er mag ook wel iets meer verteld worden over de technische zaken. Maar Walking on the Moon lijkt vooral bedoeld te zijn voor de mooie beelden en die zijn er genoeg!
Mijn andere filmrecensies
Wie kent ze niet: de sprookjes van de gebroeders Grimm? Jarenlang verzamelden ze alle verhalen die ze hoorden en bewaarden die voor het nageslacht. In The Brothers Grimm wordt er een aardige twist aan dat verhaal gegeven. Hier gebruiken de broers de verhalen om hun handeltje in geestuidrijvingen en heksenverjagingen te kunnen ontwikkelen. Ze horen over een legende, geven die legende met wat rook en een pop vorm en vervolgens ?verlossen? ze de vertellers van de heks.
Dat gaat goed totdat ze ontmaskerd worden en gedwongen worden om een aantal verdwijningen van kinderen op te lossen. Eén van de legendes blijkt waarheid te zijn en de broers moeten hun scepsis opzij zetten en in hun eigen volksverlakkerij gaan geloven om hun leven, en dat van de meisjes, te redden.
The Brothers Grimm heeft een prachtig decor met allerlei sprookjesachtige effecten. De broers zelf worden goed gespeeld door Heath Ledger en Matt Damon. De rest van de cast, en vooral de Italiaan gespeeld door Peter Stormare, is van lagere kwaliteit. De actie wordt helaas soms bijna slapstick en dat past niet in de film. Daarom eigenlijk 2,5 ster maar omdat ik daar niet aan doe, toch maar 3.
Mijn andere filmrecensies
In Crash draait het om een aantal personen van verschillende raciale achtergronden die elk hun eigen problemen, vooroordelen en geschiedenis hebben. Van de officier van justitie in zijn ivoren toren via de Iraanse winkeleigenaar tot een racistische agent. Elk beleeft zijn eigen avontuur in dit veelluik en ontmoet de andere karakters op bepalende momenten in hun leven.
Al snel blijken de hokjes waar de personages in leven niet zo strak als ze van elkaar denken. De racistische agent heeft een ernstig zieke vader die altijd minderheden heeft geholpen, de zwarte autodief blijkt toch een zwak te hebben voor de minderbedeelden. In een wereld die bepaald wordt door de tegenstelling tussen zwart en wit, is niets zwart-wit maar is alles grijs.
Crash weet de verhaallijnen mooi uit te werken tot een samenhangend geheel dat een dag uit het leven van de personages beschrijft. Door ons overzicht zien we de samenhang tussen de mensen en hoe makkelijk de verschillen op te lossen zijn. In hun dagelijkse leven zullen ze dat echter nooit zien. Het levert gelukkig wel een schitterende film op!
Mijn andere filmrecensies
Wie naar A History of Violence gaat en verwacht dat Viggo Mortensen een passend vervolg op zijn rol als Aragorn in Lord of the Rings heeft gekozen, komt bedrogen uit. Waar Aragorn uitblonk in edelmoedigheid, is Viggo in deze film vooral ijskoud de gekste.
De film begint in een slaperig stadje waar niks lijkt te gebeuren tot er opeens een lijk in beeld schuift. (Voor de filmliefhebbers: let op het minutenlange openingsshot zonder
cut.) We volgen een aantal personen rond de baas van het plaatselijke cafeetje die allemaal heerlijk rondwentelen in hun gezapigheid. Dan wordt het vriendelijke café op een avond overvallen en dreigen er doden te vallen. Viggo grijpt in en weet binnen een paar seconden de overvallers (vrij bloederig) uit te schakelen. Voor het stadje is hij de lokale held maar hij trekt daarmee ook de aandacht van andere mensen. Mensen die hem nog menen te kennen van vroeger en die nog wat onafgeronde zaken te bespreken hebben...
A History of Violence laat mooie momenten van onderkoeld acteerwerk afwisselen met scènes vol extreem bloederig geweld en wel erg hitsige bedscènes. Dit alles leidde tot de nodige hilariteit in de zaal en het werd mij niet duidelijk of dát nu de bedoeling van de regisseur was. Maar dat deed niets af aan de film die toch een mooi beeld geeft van een man die niet aan zijn verleden kan ontsnappen.
Mijn andere filmrecensies
"Eén op de twaalf mensen heeft een wapen. De enige vraag is: hoe bewapenen we de andere elf?" Rond die openingszin draait Lord of War. Hoofdrolspeler Nicolas Cage speelt een heerlijk cynische wapenhandelaar die van de ene brandhaard naar de andere reist om zijn goederen te verkopen. Dat levert grappige situaties op in het voormalige Oostblok dat hij zo'n beetje leegkoopt. Schrijnender wordt het in West-Afrika als hij daar gedrogeerde kleine jongens met zijn AK-47's rond ziet lopen.
De harde ijzervreter krijgt dan ook last van zijn geweten en probeert uit het wereldje te ontsnappen. Daar zijn sommige dictators wat minder enthousiast over en langzaam wordt hij weer teruggetrokken. De jacht van een Interpol-agent op hem verandert daar niks aan. Het is juist die confrontatie die ook het publiek weer bij de les trekt: dit is geen fictie, zo worden oorlogen mogelijk gemaakt.
Een leuke afwisselende film met Cage in een prachtig sarcastische hoofdrol.
Mijn andere filmrecensies
In The Jacket draait het om een bijna gesneuvelde veteraan van de Golfoorlog (gespeeld door Adrien 'The Pianist' Brody) die onterecht beschuldigd wordt van moord. De rechtbank verklaart hem krankzinnig en laat hem opnemen. Hier wordt hij het slachtoffer van een medisch experiment waarbij patiënten via een drug oude herinneringen opnieuw beleven.
Brody ontdekt echter dat hij ook in de toekomst kan zien en reizen onder invloed van die drug. Naast het feit dat hij daarmee een hele nieuwe lading aan het begrip 'trippen' geeft, gaat het daar ook mis met de film. Sommigen noemen dit misschien vernieuwend of verrassend, ik vond het niks. Het chaotische heen en weer reizen haalt de vaart uit de film, is verwarrend en ook nog eens irritant.
De regisseur is naast de aardige cameravoering en beelden één belangrijk aspect van film vergeten, namelijk dat je ook een verhaal vertelt. Een gemiste kans want potentieel heeft The Jacket zeker.
Mijn andere filmrecensies
In deze film gaat Charlie het bekende avontuur van Roald Dahl beleven maar nu op de Tim Burton-manier. En dat betekent veel zwarte absurde humor, prachtige decors en een Johnny Depp in topvorm. Met zijn grote Jacky'O-zonnebril huppelt hij door zijn fabriek. De vijf kinderen die de chocolade-prijsvraag hebben gewonnen lopen maar achter hem aan.
Ik geef toe: ik ben bevooroordeeld deze film ingegaan. Tim Burton is één van mijn favoriete regisseurs en Charlie and the Chocolate Factory één van mijn favoriete kinderboeken. Dat gezegd hebbende vind ik deze uitvoering mijlenver op de versie uit de jaren '70 voorliggen. Die hippie-klucht deed afbraak aan het boek maar op deze versie zou Dahl zelf ook trots kunnen zijn.
De casting van de kinderen is goed gedaan, Charlie is een beetje een watje en Johnny Depp is een geboren Wonka. Met andere woorden: als je ooit het boek hebt gelezen, ga dan ook deze film zien!
Mijn andere filmrecensies
In The Island wonen Ewan McGregor en Scarlett Johansson op een ogenschijnlijk idyllische plek: mooie mensen, goede verzorging en een mooi uitzicht op Het Eiland. De wereld is verwoest en op dit eiland mogen geselecteerde mensen de mensheid weer opnieuw gaan opbouwen. Er lijkt niks aan de hand tot Ewan argwaan krijgt en ontdekt dat de idylle eigenlijk één groot bedrog is en dat hij in een soort mensenfabriek woont waar hij voor zijn lichaamsdelen gekloond is. Samen met Scarlett proberen de kopieën te ontsnappen en in de echte wereld hun originelen terug te vinden.
Regisseur Michael Bay was verantwoordelijk voor Pearl Harbour en Armageddon: films die vooral uitblonken in actie en het niet van hun diepgang moesten hebben. The Island is qua actie weer om je vingers bij af te likken maar dit keer stijgt het verhaal zowaar ook nog boven de middelmaat uit. De dilemma's van het klonen worden aardig verteld maar helaas laat Bay de conclusie te weinig aan de kijker over. Moralistische praatjes vullen geen gaatjes dus focussen we ons vooral op dik twee uur vermaak en mooie plaatjes. Niet slecht.
Mijn andere filmrecensies
Mr. and Mrs. Pitt doen samen de film
Prizzi's Honor uit 1985 nog eens dunnetjes over. Beiden zijn huurmoordenaars en weten dat niet van elkaar. Maar dan opeens hebben ze elkaar letterlijk in het vizier en is er heel wat huwelijkstherapie voor nodig om dit beschadigde vertrouwen te herstellen. Dat ze daarbij de opdracht van hun bazen krijgen om elkaar uit de weg te ruimen, helpt dan niet echt.
Brad Pitt en Angelina Jolie zijn een goed stel naast elkaar. Pitt met zijn bekende nonchalante Mr. Cool en Jolie tuit haar lippen nog eens extra voor haar onderkoelde Mrs. Smith. Klein minpuntje is dat ze allebei vooral leuk
acteren en niet echt leuk
zijn. Maar buiten dat zit het verhaal gelikt in elkaar, zijn er twee mooie mensen te zien en is de actie ook prima te verteren.
Misschien geen topper maar wel lekker vermaak met het verstand op nul.
Mijn andere filmrecensies
Het gebeurt niet vaak dat ik naar een Award Show zit te kijken en dat de grote winnaar iemand is waar ik nog nooit van heb gehoord. U voelt hem al aankomen: het is nu wel gebeurd. De show in kwestie was de
MTV Movie Awards 2005 en de onbekende winnaar was
Napoleon Dynamite. Dat de film mede gemaakt is door MTV zal wel iets geholpen hebben bij het winnen van de prijzen.
Het verhaal draait om de titelfiguur (ja, hij heet echt zo) en zijn leven in een provinciaal stadje in Amerika. Napoleon een nerd noemen is een belediging voor andere nerds. Hij is de grootste sufkut die ik ooit een hoofdrol heb zien spelen. Volledig opgaand in zijn eigen wereldje van getekende fantasiebeesten en superhelden is hij het buitenbeentje van de school. Zijn aan chatten verslaafde broer en zijn oom die een tijdmachine zoekt om naar 1982 terug te kunnen, maken de familie compleet. Als er een nieuwe jongen, Pedro, op school arriveert die veel op Napoleon lijkt, besluiten ze samen campagne te voeren om Pedro klaspresident te maken.
Napoleon Dynamite mist de slapstick van Revenge of the Nerds (gelukkig!!) en is niet echt wat je noemt een snelle actiefilm. Het suffe leven van de hoofdpersoon komt aardig in beeld en de andere acteurs doen best aardig hun werk. Er zitten een paar hoogtepuntjes in de film zoals het dansje dat Napoleon heeft ingestudeerd voor de verkiezingsavond en de transformatie van zijn onnozele broer tot gangster-rapper. Deze maken de film net uit te houden maar als je geen zitvlees hebt of niet bent uitgeslapen, zou ik er even mee wachten. Het is overigens nog niet bekend wanneer en of hij in Nederland gaat draaien.
Mijn andere filmrecensies
Reeds twee maal ben ik op vakantie geweest in het Belgische
Malmedy. Voor mij vooral een plek met veel mooie natuur en dito huisjes. Groot was dan ook mijn verrassing bij het zien van
Saints and Soldiers waarvan het waargebeurde verhaal zich afspeelt in Malmedy. Een
episode uit de Tweede Wereldoorlog waar ik nog nooit van had gehoord.
Het verhaal draait om een groepje geallieerde soldaten dat tijdens de Slag om de Ardennen weet te ontsnappen aan de Duitsers die hen gevangen hebben genomen. Onder hen zit een Britse geheim agent die cruciale informatie heeft voor de geallieerde legerleiding. De totaal verschillende mannen moeten hun onderlinge problemen aan de kant zetten voor het grotere goed: de slag winnen.
Deze kleine voetnoot uit de geschiedenis wordt verzorgd maar een beetje saai in beeld gebracht. De karakters blijven wat aan de oppervlakte hangen en de spanning wordt nergens om te snijden. Toch heeft de film iets wat veel Amerikaanse oorlogsfilms missen: nuance. De Duitsers worden niet als de verpersoonlijking van het kwaad gezien maar als normale jongens met enkel een ander uniform aan.
Die genuanceerde blik en de fraaie winterbeelden trekken Saints and Soldiers boven de middelmaat uit. Op dit moment is het overigens nog niet bekend of de film ook in Nederland te zien zal zijn. Wellicht heeft u in België of op een filmfestival meer kans.
Mijn andere filmrecensies
In de actiefilm Hostage ontmoeten we Bruce Willis (u weet wel, die acteur die na 9/11 zei dat hij geen actiefilms meer ging doen) die nu in de rol van politieagent kruipt. Na een fataal afgelopen onderhandelingsactie met een gijzelnemer laat hij zich demoveren tot politiechef van een klein bureautje. En laat nu net daar een gijzeling plaatsvinden!
Drie jongens denken even snel een grote auto te kunnen scoren maar door hun amateurisme loopt het uit de hand en eindigt het met de gijzeling van een gezin. Tot zover zou de film waarschijnlijk de bioscoop niet eens halen. Een extra twist die aan het verhaal is gegeven, is dat de baas van de auto een crimineel blijkt te zijn die net op het punt stond zaken te doen met nog grotere criminelen. Er ontstaat zo een driehoeksconflict waarbij Bruce Willis aan de ene kant gechanteerd wordt om de boeven te helpen en aan de andere kant niet nog een gijzeling in de soep wil laten lopen.
Het resultaat van deze situatie is een voorspelbare film met weinig hoogdravende acteerprestaties en een dramatisch slecht einde. Helaas: hij had toch uit de bioscoop weg kunnen blijven.
Mijn andere filmrecensies
« Vorige Pagina |
Toon berichten 46-60 van 73 |
Volgende Pagina »
