Afgelopen weekend ben ik met wat familie op bezoek geweest bij de schilder Ed van Heck. Deze kunstenaar woont in Beneden-Leeuwen, midden in het land van Maas en Waal. Dat deze omgeving inspirerend werkt, laat Van Heck goed zien: zijn hele huis is één kunstwerk geworden. Al bij aankomst stap je terug in de tijd en denk je Rembrandt van Rijn tegen te komen. Zo gek is die gedachte niet want Ed (voor initimi en betalende klanten) loopt in dezelfde kleding en heeft dezelfde wilde bos haar als de oude meester.
In zijn huis, van oorsprong een 'normale' eensgezinswoning, is alles aangepast, verbouwd en herverovergemaakt. Naast het schilderen van schitterende schilderijen is een andere specialiteit het 'oud maken' van nieuwe dingen. Zo blijkt een eeuwenoude kast een hypermoderne koelkast te verbergen en ligt onder de salontafel een wel erg realistisch veenlijk. Zijn nieuwste projecten zijn het veranderen van de verschillende kamers in thema's en het organiseren van groepsbezoeken. De theekamer was in dat kader veranderd in een soort kikkerpoel met overal riet, waterlelies, kikkers, vissen en ander moerasspul. Zo realistisch dat je bij alles twee keer moest kijken of het nou een echte rietstengel was of toch een pvc-pijp met fluweel.
Boven de kamer was zijn atelier en hier stond één van de werken voor het nieuwste project: polderlandschappen. Hier was een ijsvogel te zien die tegen de achtergrond van een rustig landschapje een vis naar binnen aan het werken was. Voor deze nieuwe interesse waren wij er ook want een oom van mij, die al verschillende schilderijen van hem heeft, wil de polder van Schipluiden laten naschilderen.
Ik was van zijn hele huis, zijn werk en zijn vakkundige uitleg over schildertechnieken zo onder de indruk dat ik helemaal vergeten ben om foto's te maken. Zonde, maar dat komt zeker een volgende keer wel. Om toch een indruk te krijgen, vond ik van anderen wel wat foto's maar alleen niet in zulke goede kwaliteit. Zeker een bezoekje waard en voor groepen kost het maar 2,50 p.p.!
Edit: de link lijkt al niet meer te werken. Klote-MSN ook...
Bij binnenkomst slaat de lucht van vermolmd hout, nat wasgoed en door de zelfmoord van de schoonmaakster jarenlang opgebouwd vuil me tegemoet. Samen met een team van agenten en hulpverleners betreed ik een gebouw in één van de mindere buurten van Rotterdam. Ik voel me als een gevangene in de Abu Ghraib-gevangenis die net heeft gehoord dat de bewakers een feestje gaan bouwen. Ik weet echter niet dat of dat door de vervallen staat van het gebouw of door de staat van de bewoners komt. Het zou ook nog door de agenten kunnen komen want zo'n klein wapenarsenaal op grijpafstand, maakt me altijd wat zenuwachtig.
De bewoners blijken vaak niet thuis te zijn. Of ze doen alsof en zijn onder de banken gekropen. De deuren die wel opengaan, laten een mistroostig beeld zien. Matrassen tegen de wanden, kapotte spiegels, grote hopen kleren in de hoek en nog een rare berg rotzooi op de beschimmelde bank. Een onzekere blik kijkt me aan en vraagt wat ik kom doen. Ik leg uit dat we kijken of er problemen zijn en of iedereen hier legaal verblijft en of ze hulp nodig hebben. Bij het woord 'legaal' draait hij zich al om en roept iets tegen de berg kleren op de bank. Langzaam komen twee benen tevoorschijn en blijkt de berg opeens een vrouw te zijn. Behalve dat zij wel redelijk Nederlands spreekt is ze ook vier maanden zwanger. Na wat doorvragen blijkt ze tot de conclusie gekomen te zijn dat deze bouwval niet de beste start voor haar kind is.
Terwijl we weggaan, zie ik de agenten alweer vrolijk naar buiten lopen. Het viel mee deze keer, hoor ik ze zeggen, nu eens geen junks of hoeren. De vriend van de zwangere vrouw sluit de voordeur, die maar een paar millimeter dik is, weer af met twee hangsloten die ik altijd op mijn fiets gebruik.
Ik moet nog even wennen aan de kelders van de samenleving.
Van
Fouchour kreeg ik een stokje. Het Amélie-stokje:
Ik ben Steven. Ik houd van de smaak van aardbeien op je tong, met een raar loopje van een trap afdalen, iets oppoetsen tot er geen vingerafdruk meer te zien is, schrijven met een vulpen, volle boekenkasten, als eerste over versgevallen sneeuw lopen, harde boeren laten als ik alleen thuis ben, zo hard lachen dat ik moet huilen, klassieke meubels die net gelakt zijn, autorijden, mooi aangelegde tuinen, met mijn handen over een korenveld strijken, apparaten met veel knopjes, kaarsvet op mijn vingertoppen en geschiedenisboeken met mooie kaften.
Ik houd niet van knirpende schoenen, vuilniszakken, met natte vingers over een spiegel, getreuzel, onbegrijpelijke foutmeldingen op mijn pc, bitter voedsel, mensen die bekakt praten, natte slappe zwembroeken, slechte adem, mensen die langzaam fietsen, stof, stand-up comedians, strikken en met mijn gezicht tegen een spinnenweb aanlopen.
Ik geef hem door aan iemand die hem wil.
En dan nu de oplossing van
de vraag van gisteren. Het is het wapen van ...
Piet Hein! Zijn naam is klein maar zijn daden waren groot. Lees over zijn daden
meer hier. De simpele maar oh zo doeltreffende uitleg over zijn familiewapen stond op een bordje op zijn geboortehuis in Delfshaven: een piet (vogel) op een heining (hek).
Delfshaven, leuker kunnen we het niet maken, wel simpeler.
De eerste werkdag. Voer voor veel grappen en sketches. De mijne was nauwelijks anders te noemen. Het werk ging prima, het tempo ga ik binnenkort maar eens flink opschroeven en in de pauze werd ik expres de verkeerde kant opgestuurd (hoor ik daar "goedesmorgens"?). Het voordeel van al die nieuwe informatie: de tijd vlóóg voorbij. En ik heb nog geen
Intelligenzallergiker ontmoet. Het gekste vandaag vond ik overigens de foto in de Spits vanochtend van Balkenende.
Oh ja, de eerste blunder heb ik al begaan, maar ik zeg nog even niet wat...
Boeken
Monaldi & Sorti - Secretum
Diarmaid MacCulloch - Reformation, Europe's House Divided 1490-1700
Richard J. Evans - The Coming of the Third Reich
Films
24, seizoen 2, 3 en 4
The Aviator
The Interpreter
Be Cool
Sin City
Met andere woorden: ik zal me de komende tijd niet vervelen.
Wellicht kent u ze wel als u ooit in een ziekenhuis komt: die televisietoestellen van ParaVisie. Ze hangen meestal in wachtkamers en je krijgt van alles te zien. Van ijsberen tot glasblazers en van watervallen tot het wonderlijke leven der kikkers. Eigenlijk is er helemaal niks te zien maar toch ziet iedereen gebiologeerd te kijken. Waarom? Er zit een soort rode draad in al die filmpjes, maar welke dat is, ben ik nog niet achtergekomen.
Toch zit ik ook gefascineerd te kijken als een bebaarde man heel handig een wijnglas blaast. Tot de zoemer gaat om naar binnen te mogen. "Maar meneer, u had hier nuchter moeten komen en het is nu half vier!". Even overweeg ik om een hele flauwe opmerking te maken, maar die horen ze vast al elke dag.
Dus dát is het: je word rustig van die beelden.
Ik houd niet van moppen, dat dat vast even duidelijk is. Gisteren was ik echter nog geen twee tellen bij mijn moeder binnen of de grappen vlogen al om mijn oren. En omdat er
een mensenmassa naar mijn site komt om naar Benedictus XVI te zoeken, zal ik ze u zeker niet onthouden. Maar goed, ik houd dus niet van moppen.
1. St. Pietersplein volgend jaar: "Dank voor die fietse!"
2. In Rome hebben we nu een Duitse herder.
3. De Italiaanse bijnaam van de nieuwe paus: Papa Ratzi.
Badaboom-badabing!
Zo, dat hebben we ook weer gehad.
Toen ik net in Delft kwam wonen, vond ik dat ik ook maar meteen een bijbaantje moest gaan zoeken. Toevallig kreeg ik een foldertje in de bus waarin gevraagd werd om studenten die voor een internetbedrijf wilden gaan werken. Internerd als ik ben, leek me dat wel wat. De volgende dag had ik al een gesprek en werd ik meteen aangenomen. Echt bijster interessant was het niet maar ach: het was toch maar voor 'even' naast mijn studie. Dat was vandaag exact vijf jaar geleden.
Vandaag is mijn laatste dag en kan ik, een week na het ontvangen van mijn bul, uitkijken naar een baan waar ik ook echt voor gestudeerd heb. Het zal even wennen worden. Vijf jaar lang zie ik al dezelfde mensen, doe ik min of meer hetzelfde werk en zit ik in dezelfde gebouwen. Zelfs de tram 's morgens is één feest der herkenning.
Het gevoel dat ik heb nu ik meer dan 60 MB aan mail en een waslijst aan bookmarks en history heb ge-'shift-delete', is niets minder dan een bevrijding. Alsof je met een schone lei begint. Voor mijn richtingsgevoel zal het ook een ommezwaai zijn: van het noord-westen naar het zuid-oosten, van Den Haag naar Rotterdam; ik ga de zon tegemoet. Om een willekeurige andere Rotterdammer te citeren: ik heb er zin an!
5
Het aantal jaar dat ik vandaag in dienst ben van mijn huidige werkgever. Daar komt nog één werkdag bij en dan is het klaar. Hoog tijd voor iets
anders!
De dag kon al niet meer stuk nadat ik gisteren
te horen had gekregen dat ik aangenomen ben in Rotterdam. Maar het feest was natuurlijk nog niet voorbij. Gisteren was namelijk na vele jaren studie eindelijk het
einddoel bereikt: de uitreiking van mijn bul. Met een groot deel van de familie trok ik naar Leiden. Punctualiteit kent geen tijd: de klok in het Academiegebouw sloeg 13:00 en prompt ging de deur open en werden we binnengelaten.
Mijn scriptiebegeleider bleek al mijn e-mails nog bewaard te hebben waardoor ik eerst nog wat genante momenten uit het verleden te verwerken kreeg. Maar vervolgens hield hij zo'n gloedvol betoog over mijn scriptietijd dat ik aan het eind dacht: goh, wat een leuke scriptie heb ik eigenlijk geschreven! Na de officiële uitreiking brak het moment aan waarop elke Leidse student wacht: het zetten van je handtekening in het
Zweetkamertje. Mijn meegebrachte spuitbus voor een originele
tag mocht ik helaas niet gebruiken; ik kreeg een versgeslepen potlood.
Hierna nam ik het uitgelaten maar hongerige volk mee naar de
Faculty Club van de universiteit waar ik ze op een uitgebreide lunch tracteerde. Na de uitgebreide felicitaties en leuke cadeaus, ging ik weer terug naar Delft. Na een filmpje gepakt te hebben, was het tijd voor de volgende etappe: de borrel voor vrienden. Gratis drank en hapjes (bedankt pa!) gaat er altijd goed in dus de avond werd, mede dankzij een tsunami (wat is dat toch een lekker woord) aan leuke cadeautjes, een groot succes.
Het zit er nu weer op, tijd om aan het werk te gaan!
Ik weet het: ik val in herhaling. Al
twee keer eerder heb ik het gezegd: de lente van 2005 wordt geweldig! Ik had al mijn bul behaald, die ik vandaag uitgereikt krijg, maar er komt nu nog een B bij: ik heb een baan! Het
tweede gesprek heeft blijkbaar een goede indruk achtergelaten want ik kan binnenkort in Rotterdam aan mijn ambtelijke carrière beginnen (die ongetwijfeld in een zekere
torenkamer aan de Hofvijver gaat eindigen).
Het kan niet vaak genoeg gezegd worden:
DE LENTE VAN 2005 IS GEWELDIG!
7
Wat staat voor het aantal wc's dat ik af heb moeten lopen voor ik er één vond die niet stonk, vol met vastgekoekte poep zat, zonder toiletpapier was, zonder spetters op de bril of op welke andere manier dan ook onbegaanbaar was. Ook een goedemorgen!
Grappig hoe je kan gaan twijfelen aan jezelf. Gisteren had ik een
sollicitatiegesprek en mijn directe gevoel na afloop was dat het best goed ging. 's Avonds twijfelde ik over veel dat ik had gezegd en vanmorgen was mijn enige gedachte: wat heb ik gedaan?!
De eerste indruk is echter vaak het beste. Zo ook in het geval van mijn (hopelijk) nieuwe werkgever. Hun eerste indruk was blijkbaar ook goed want morgen mag ik op voor het tweede gesprek! Note to self: niet zoveel twijfelen.
Het flatforum had me al gewaarschuwd. "Ga vooral niet douchen!". Nu houd ik erg van douchen en vooral als ik net uit bed ben. Toch maar even testen dan. Shit, inderdaad: ijskoud. De boilers schijnen vannacht kapot te zijn gegaan. Fijn is dat als je vandaag op
sollicitatiegesprek mag komen en je toch nog echt even wilt scheren. En scheren met koud water is geen pretje, nietwaar heren (en dames)?
Enfin, drie sessies met de waterkoker later en na onhandig gehannes bij de wasbak, is het toch nog gelukt. De koude douche bewaar ik wel even voor na de sauna.
P.S. Wat lag de titel van dit stukje voor de hand hè?
Update: En natuurlijk is de Wet van Murphy weer in actie vandaag. Ik schrijf dit stukje en achter me gaat het warme water weer aan...
« Vorige Pagina |
Toon berichten 136-150 van 273 |
Volgende Pagina »
